Υπέρ της μείωσης του ελληνικού χρέους ο Μπάρακ Ομπάμα- Μέσω… αγωγού η στήριξη των ΗΠΑ!

Ένα διπλωματικό και επιχειρηματικό «πόκερ» με αφορμή την ελληνική κρίση χρέους και φόντο τους αγωγούς και τους τερματικούς σταθμούς αερίου στη Βόρεια Ελλάδα βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη. Κεντρικοί «παίκτες» η Ελλάδα και οι ΗΠΑ. Η Ελλάδα, που αναζητά συμμάχους για να περιορίσει το βάρος των 300 δισ.

ευρώ που χρωστά στους δανειστές της, και οι ΗΠΑ, που αναζητούν τρόπο για να περιορίσουν την εξάρτηση της Ευρώπης από το ρωσικό αέριο και να πάρουν θέση στον ενεργειακό χάρτη της Μεσογείου…

Μέχρι να φτάσει η Βικτόρια Νούλαντ, βοηθός υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, στο σημείο να πει ότι «οι ΗΠΑ θα παραμείνουν ισχυρός εταίρος της Ελλάδας στο ζήτημα του χρέους, όταν ξεκινήσουν οι σχετικές συζητήσεις», είχαν προηγηθεί πολλά. Το ολιγόλεπτο «τετ α τετ» Μπάρακ Ομπάμα και Αλέξη Τσίπρα στην Ουάσιγκτον. Η αστραπιαία επίσκεψη του ειδικού απεσταλμένου του Στέιτ Ντιπάρτμεν Άμος Χοχστάιν. Τα πολυάριθμα e-mails και τηλέφωνα μεταξύ έμπειρων διπλωματών των δύο χωρών. Η συνάντηση του Ν. Κοτζιά με τον Βούλγαρο ομόλογό του. Σύντομα, μάλιστα, θα ακολουθήσουν κι άλλα, όπως η επίσκεψη του Τζον Κέρι στην Αθήνα και ένα «προσκλητήριο» σε αμερικανικά επενδυτικά κεφάλαια να επιλέξουν την Ελλάδα για… business!

Σύμφωνα με πληροφορίες, ο αμερικανικός παράγοντας «ενθαρρύνει» την Αθήνα να επισπεύσει τους σχεδιασμούς ώστε:

Να μετατρέψει τη Βόρεια Ελλάδα σε περιφερειακό κόμβο ενέργειαςΚαι να συμβάλλει στη σταδιακή απεξάρτηση αρχικά της Βαλκανικής και αργότερα ολόκληρης της Ευρώπης από το ρωσικό αέριο.

Το ερώτημα είναι: Θα θελήσει η πρώτη «κυβέρνηση της αριστεράς» στην Ελλάδα να προσεγγίσει τον αμερικανικό ενεργειακό σχεδιασμό, διαχωρίζοντας τη θέση της από τη Ρωσία;

Στα αμερικανικά σχέδια ο αγωγός TAP δεν έχει θέση… Πού προσβλέπουν; Στην εγκατάσταση τερματικού σταθμού LNG στην Αλεξανδρούπολη και στην κατασκευή ενός αγωγού που θα συνδέει Ελλάδα και Βουλγαρία, του IGB, τροφοδοτώντας στη συνέχει τη Ρουμανία και μέσω αυτής και τις υπόλοιπες χώρες της Βαλκανικής. Στον σταθμό της Αλεξανδρούπολης, εκτιμούν οι υποστηρικτές του σχεδίου, θα μπορούσαν να φτάσουν τα νέα κοιτάσματα από την ευρύτερη περιοχή της Μεσογείου και συγκεκριμένα από τα υποθαλάσσια οικόπεδα μεταξύ Ισραήλ, Κύπρου και Αιγύπτου, αλλά και ελληνικά κοιτάσματα. Οι επενδύσεις αυτές είναι τεράστιες και εκτιμάται ότι θα μπορούσαν να προσελκύσουν το ενδιαφέρον αμερικανικών εταιρειών, που και την τεχνογνωσία διαθέτουν και την απαραίτητη ρευστότητα.

Ίσως λοιπόν να μην είναι τυχαία η δήλωση της κας Νούλαντ ότι η Ελλάδα μπορεί να διαδραματίσει έναν σημαντικό ρόλο «στην ενεργειακή ασφάλεια της Ευρώπης», ούτε και η δήλωση του Βούλγαρου υπουργού Εξωτερικών ότι ο IGB θα μπορούσε να αποτελέσει σημαντικό «κρίκο» στο μέλλον της ευρωπαϊκής αγοράς ενέργειας. Ελλάδα, Βουλγαρία, Ρουμανία, Σερβία, Κεντρική, Δυτική Ευρώπη… Για να γίνουν όλα αυτά, λοιπόν, απαιτείται να έχουν τρέξει πολλές από τις μεταρρυθμίσεις που βρίσκονται αυτήν την περίοδο στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης με τους δανειστές, αλλά και να ξεκινήσει μια αναπτυξιακή πορεία για την ελληνική οικονομία, απαλλαγμένη από ένα μεγάλο μέρος του χρέους της. Έτσι, οι ΗΠΑ δηλώνουν με κάθε ευκαιρία το «παρών».

Το κεφάλαιο της ενέργειας έχει και οικονομική και γεωστρατηγική σημασία, απαιτεί μεγάλες επενδύσεις και αυτές με τη σειρά τους απαιτούν ένα περιβάλλον σιγουριάς, με προοπτική ανάπτυξης, που θα αποφέρει τις προσδοκώμενες αποδόσεις σε όσους επιλέξουν να ρισκάρουν τα λεφτά τους. Για τις ΗΠΑ η Ελλάδα θα μπορούσε να αποτελέσει το «απομακρυσμένο της σύνορο», όπως παρατηρεί έμπειρος διπλωμάτης, αναδεικνύοντας και πάλι μετά από δεκαετίες έναν ενεργό ρόλο για τη χώρα μας απέναντι σε ζητήματα-προκλήσεις, όπως οι εξελίξεις στη Συρία, το Ιράκ, τη Λιβύη ή την Κύπρο.

Το μήνυμα των ΗΠΑ προς την Ευρωζώνη για την Ελλάδα το μετέφερε ο ίδιος ο υπουργός Οικονομικών Τζακ Λιού στον πρόεδρο του Eurogroup Γερούν Ντάισελμπλουμ, τον οποίο πληροφόρησε ότι η Ουάσιγκτον εξακολουθεί να παρακολουθεί από κοντά την οικονομική κατάσταση στην Ελλάδα, θεωρεί σημαντικές τις μεταρρυθμίσεις, αλλά και την αναδιάρθρωση του χρέους. Είναι οι όροι που «βάζει» η άλλη πλευρά του Ατλαντικού, προκειμένου να ενθαρρύνει το ΔΝΤ να παραμείνει στο πρόγραμμα, κάνοντας το «χατίρι» των Ευρωπαίων.

Οι μνήμες από τις δύο μεγάλες κρίσεις φυσικού αερίου που «πάγωσαν» την κεντρική Ευρώπη, οδηγώντας στην κρίση της Ουκρανίας, είναι ακόμα νωπές. Οι αμερικανικές βλέψεις και οι «υπερατλαντικές πτήσεις» των αμερικανικών κεφαλαίων στα Βαλκάνια, μπορεί να κακοφαίνονται στη Γερμανία, στην πραγματικότητα όμως την εξυπηρετούν, καθώς συμβάλουν στον περιορισμό του ρωσικού «μονοπωλίου». Αστάθμητος παράγοντας; Οι αποφάσεις του Κρεμλίνου και οι εξελίξεις γύρω από την τύχη του αγωγού ΤΑΡ, που προς το παρόν φαίνεται να πηγαίνει πιο πίσω…

«Πολιτική μας είναι να γίνει η χώρα μας ενεργειακός κόμβος», δήλωσε πρόσφατα ο υπουργός Περιβάλλοντος Πάνος Σκουρλέτης, τονίζοντας αναφορικά με τον ΤΑΡ ότι η κυβέρνηση παρέλαβε μία κακή συμφωνία για τον συγκεκριμένο αγωγό και ως εκ τούτου «προσπαθούμε να βελτιώσουμε τα οφέλη από αυτή». Ποια είναι αυτά; Αποζημίωση για τη δημόσια γη. Να πληρώσει η εταιρεία για περιοχές με δασικές εκτάσεις που θα επηρεαστούν από τη διέλευση του αγωγού. Να συμμετάσχουν ελληνικές εταιρείες στην κατασκευή του. Να υπάρξουν έμπρακτες και συγκεκριμένες δεσμεύσεις στο πλαίσιο της εταιρικής ευθύνης. Το σκεπτικό της κυβέρνησης είναι το εξής: Ο αγωγός «θα διέρχεται για πάνω από 50 χρόνια, έχουμε υποχρέωση να διεκδικήσουμε όσο το δυνατόν περισσότερα». Η πρόκληση για την ελληνική διπλωματία είναι μεγάλη. Θα μπορέσει να ελιχθεί πάνω στο λεπτό νήμα των γεωστρατηγικών ισορροπιών ή όχι;

Keywords
Τυχαία Θέματα