Χωμενίδης Καφετζόπουλος: Κόντρα με αφορμή το άρθρο Γεωργουσόπουλου

Όλα ξεκίνησαν με το άρθρο «Το εφτάψυχο αλαλούμ» του συγγραφέα και θεατροκριτικού Κώστα Γεωργουσόπουλου στα «Νέα Σαββατοκύριακο». Εκεί ο Κώστας Γεωργουσόπουλος και με αφορμή τις καταγγελίες για σεξουαλικές παρενοχλήσεςι και όχι μόνο στον καλλιτεχνικό χώρο, έκανε μια ιστορική αναδρομή στον χώρο του θεάματος και στις «τελετές υποδοχής» των νέων ηθοποιών, αναλύοντας ένα πλαίσιο σχεδόν «θεσμοθετημένων» βιασμών. Το άρθρο αυτό θεωρήθηκε από τον ηθοποιό Αντώνη Καφετζόπουλο «πλυντήριο» των όσων συνέβησαν και επιτέθηκε με ανάρτησή του στον κ. Γεωργουσόπουλο, αλλά και στον συγγραφέα Χρήστο Χωμενίδη, που

τον υπερασπίστηκε.

Με νεότερη ανάρτησή του ο Χρήστος Χωμενίδης απαντά στον Αντώνη Καφετζόπουλο χαρακτηρίζοντας αστεία την απόδοση δόλιων προθέσεων σε αυτούς που δεν κρύφτηκαν ποτέ και δεν σφύριξαν αδιάφορα. Επίσης επισημαίνει ότι σε εποχές κρίσεις ακόμα και οι νουνεχείς χάνουν το μέτρο, ενώ επισημαίνει ότι ο χαρακτηρισμός «πλυντήριο», που υπονοεί ο κ. Καφετζόπουλος για τον Κώστα Γεωργουσόπουλο είναι ιταμός. Ότι σε εποχές κρίσης, ακόμα και άνθρωποι νουνεχείς και καλοπροαίρετοι -τέτοιον θεωρώ τον Καφετζόπουλο- χάνουν το μέτρο. Σε αναζήτηση ενόχων, διαστρεβλώνουν τις απόψεις

Χωμενίδης Καφετζόπουλος: Το άρθρο του Κώστα Γεωργουσόπουλου

«Στην ελληνική σκηνή υπήρχε μια “τρομερή” εθιμική τελετή υποδοχής ενός νέου ηθοποιού στη σκηνή από τους έμπειρους συναδέλφους του. Οταν πρωτοανέβαινε στο σανίδι, του σκάρωναν καψώνια (έφευγαν από τη σκηνή, δεν του απαντούσαν στις ατάκες, λέγανε τα λόγια του, αφήνοντάς τον άφωνο και ξεκρέμαστο, του τραβούσαν την καρέκλα, του λύναν τα κορδόνια των παπουτσιών!). Σκοπός, να δοκιμάσουν, τάχα, την ετοιμότητά του, την ευφυΐα του και την αυτοσχεδιαστική του εφευρετικότητα. Υπάρχουν στην ιστορία του θεάτρου μας νέοι που έπαθαν νευρικό κλονισμό, που εγκατέλειψαν το θέατρο ή αντέδρασαν και ξεπέρασαν την παγίδα, έλαβαν τα διαπιστευτήρια και εντάχθηκαν στη συντεχνία. Απάνθρωπο έθιμο, αλλά παλιότερα ευρέως διαδεδομένο. Ανάλογες πρακτικές ήταν ο έμπειρος ηθοποιός να αλλάζει τα λόγια του και να αποσυντονίζει τον νεαρό συμπαίχτη. Συχνά μιλούσαν ταυτόχρονα ή συνομιλούσαν συνωμοτικά με άλλο πρόσωπο επί σκηνής, αγνοώντας τον συνομιλητή του έργου.

Το Αλαλούμ

Το “Αλαλούμ” εξαφάνισε ευαίσθητους νέους από το επάγγελμα ή έχρισε πρωταγωνιστές, εκείνους που με θράσος είχαν την ετοιμότητα να αυτοσχεδιάσουν και, συχνά, να αντεπιτεθούν με τα ίδια μέσα στον έμπειρο! Αν σκεφτεί κανείς πως όλα αυτά θυμίζουν ζούγκλα, θα είναι μέσα στα πράγματα. Ηταν, όμως, τραυματικά εγκληματική, όταν η, τάχα μου, μυητική διαδικασία ξεκινούσε από τα καμαρίνια, τις πρόβες και τις περίφημες ακροάσεις. Εκεί νέοι ηθοποιοί, ανεξαρτήτως φύλου, υποχρεούντο σε ταπεινώσεις, εξευτελισμούς και, βεβαίως-βεβαίως, σεξουαλικές προσβολές έως και βιασμούς. Σε αυτή την περίπτωση λειτουργούσε το σύνδρομο της εξουσιαστικής επιβολής, λόγω θέσεως, εργασιακής εξάρτησης, δημοφιλίας και επαγγελματικών προοπτικών, με σύνηθες επακόλουθο ωμούς εκβιασμούς, βιασμούς, ταπεινώσεις.

Παλιότερα αυτή η συμπεριφορά ήταν σχεδόν “θεσμική” στο θέατρο, σήμερα έχει μάλλον ελαττωθεί, αλλά δεν έχει πλήρως εξαφανιστεί, ακόμη και σε επίσημα, επιχορηγούμενα από το κράτος ή τους δήμους θεατρικά σχήματα. Και σήμερα αντιδρούν, και συχνά βίαια, οι νέοι καλλιτέχνες που διαθέτουν άλλου είδους κοινωνική αγωγή και διατίθενται ποικίλα κέντρα να απευθυνθούν. Παρ’ όλ’ αυτά, ένας νέος καλλιτέχνης που υφίσταται μια τέτοιου είδους απαξίωση πνευματική, ηθική ή σωματική, διστάζει να διαμαρτυρηθεί δημόσια, διότι φοβάται ότι θα λειτουργήσει μια ιδιότυπη “ομερτά” στον επαγγελματικό χώρο του θεάτρου, όπου τα σχήματα είναι συνεχώς μεταβαλλόμενα κατά τρόπο κυκλικό!..»

Χωμενίδης Καφετζόπουλος: Η οργισμένη αντίδραση του Αντώνη Καφετζόπουλου

«Τίποτα δεν συγχωρεί και τίποτα δε σβήνει την ασχήμια αυτών που πολιτεύτηκαν με την ψευδαίσθηση ότι είχαν το Προνόμιο και την Αυταπάτη ότι ο κόσμος τους ανήκει μαζί με όποιο ανθρώπινο ή άλλο ον έτυχε να βρεθεί στο δρόμο τους», σημειώνει, μεταξύ άλλων. «Το πλυντήριο ξαναχτυπά με δύναμη, η αυτοκρατορία αντεπιτίθεται. Ο Γεωργουσόπουλος αναπολεί τις ρομαντικές εποχές που οι μπουλουκτσήδες πέρναγαν από το λεπίδι της ταπείνωσης τους ψάρακλες ηθοποιούς, τις ωραίες εποχές που ο βιασμός δεν ήταν και κάτι ακατονόμαστο δα… Ο Χρήστος Α. Χωμενίδης ανησυχεί τώρα μήπως – άξαφνα – γίνουμε ζούγκλα επειδή κάποιοι καταγγέλλουν τις ύβρεις που διέπραξαν ταλαντούχοι [και μη ταλαντούχοι].

Συγχέει το κουτσομπολιό με την αδικοπραξία. Θα έλεγα ότι πλανάται πλάνην οικτράν αν δεν γνώριζα ότι τόσο [δα] νιονιό το διαθέτει. Οι πάνω όροφοι των καναλιών επιχειρούν έφοδο για να καταλάβουν το χώρο που κάλυπταν μέχρι προχτές τα υπόγεια [τους] της φτηνής ψυχαγωγίας. [Σε κάποιες περιπτώσεις με αξιοθαύμαστη ανθρωπιά, τα υπόγεια]. Μη φοβάστε, μιλάτε», γράφει επίσης.

Χωμενίδης Καφετζόπουλος: «Δεν πρόκειται να γίνω το σαμάρι κανενός»

«Η παντελώς ανοίκεια και κατάφωρα άδικη επίθεση του Αντώνη Καφετζόπουλου εναντίον μου (και εναντίον του Κώστα Γεωργουσόπουλου, ο οποίος δεν είναι στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για να τού απαντήσει), επιβεβαιώνει το ήδη γνωστό. Και θλιβερό. Ότι σε εποχές κρίσης, ακόμα και άνθρωποι νουνεχείς και καλοπροαίρετοι -τέτοιον θεωρώ τον Καφετζόπουλο- χάνουν το μέτρο. Σε αναζήτηση ενόχων, διαστρεβλώνουν τις απόψεις σου ή και σού βάζουν στο στόμα φράσεις που δεν είπες -δεν διανοήθηκες να πεις- ποτέ.

Το να αποδίδεις δόλιες προθέσεις σε εκείνους που δεν κρύφτηκαν, που δεν σφύριξαν αδιάφορα, που ανέλαβαν παλαιότερα και θα αναλάβουν ξανά εάν χρειαστεί το κόστος αντιδημοφιλών θέσεων είναι αστείο. Το να τους χαρακτηρίζεις «πλυντήρια» είναι ιταμό. Συνηθίζεται, καθότι βολικό, να χτυπάει κανείς αντί για το γαϊδούρι το σαμάρι. Εγώ όμως δεν πρόκειται να γίνω το σαμάρι κανενός».