Και ο Θεός , βοηθός!

Tης Ευτυχίας Παπούλια

Ο Γάλλος πολιτικός Κλεμανσώ, είχε πολύ ορθά πει πως η ασφάλεια και η ειρήνη ενός λαού είναι πολύ σημαντική υπόθεση για να την εμπιστευόμαστε στους στρατιωτικούς.

Υπερθεματίζοντας εμείς ,μπορούμε με το ίδιο σκεπτικό αλλά γιατί όχι κι από το αποτέλεσμα ,να ισχυριστούμε πως και η παιδεία είναι πολύ σημαντική υπόθεση για να την εμπιστευόμαστε στους εκπαιδευτικούς, η διακυβέρνηση μιας χώρας επίσης για να την εμπιστευόμαστε στους πολιτικούς, η οικονομία στους οικονομολόγους, η πάταξη της φοροδιαφυγής στους εφοριακούς και πάει λέγοντας. Θα σκεφτούμε τις δεκάδες

υπηρεσίες και θεσμούς του κράτους που σύμφωνα με τον όχι αβάσιμο ισχυρισμό του Κλεμανσώ υπηρετούνται από τους πιο ακατάλληλους ειδικούς κι αναρωτιόμαστε ύστερα γιατί πάμε από το κακό στο χειρότερο. Στην παιδεία, την οικονομία, τη δημόσια διοίκηση, την αναβάθμιση της κοινωνικής μας συνείδησης αλλά και τη συμπεριφορά μας.

Εκεί όμως όπου συντελείται η μεγαλύτερη διάβρωση και καταστροφή από ανθρώπους τελείως ακατάλληλους ,είναι ο ευαίσθητος χώρος της πίστης και της θρησκείας, αξίες πανανθρώπινες σε κάθε χώρα και εποχή , που κρατούν όρθιο ένα τεράστιο κομμάτι της κοινωνίας. Κατά μία έννοια, το προστατεύουν από μεταφυσικά αδιέξοδα- ενδεχομένως δίνουν και σε κάποιες τριτοκοσμικές κοινωνίες ικανοποιητικές απαντήσεις σε αυτούς τους προβληματισμούς ,έστω κι αν σε αυτές τις κοινωνίες ασκείται ψυχολογικός καταναγκασμός για να καθίστανται τα μέλη της άξιοι κοινωνοί της εσωτερικής γαλήνης.

Αυτές τις μέρες, εμείς οι «ψαγμένοι», που η πίστη μας εκπορεύεται απευθείας από τη Διδασκαλία Εκείνου που φορτώθηκε όλα τα ανθρώπινα πάθη μα δε λύγισε, Εκείνου που αναστήθηκε για να δείξει πως η θέληση για ζωή απέναντι στον πνευματικό θάνατο είναι ισχυρότερη μιας Διδασκαλίας που εμπεριέχεται συμπυκνωμένη στην «Επί του όρους ομιλία», ήρθαμε αντιμέτωποι με τα γνωστά παρατράγουδα που κάνουν περήφανη τη χώρα μας. Οι άθεοι ήθελαν να προκαλέσουν τρώγοντας κρέατα την πένθιμη Μεγάλη Παρασκευή, οι εκπρόσωποι της Εκκλησίας μας έριξαν τις κατάρες τους στους κρεατοφάγους κι άρπαξαν την ευκαιρία να πουν μερικές «ευχές» και για τους πολιτικούς.
Βέβαια, συνηθισμένοι είμαστε και καμία έκπληξη δε νιώσαμε από το παραλήρημα μίσους και την εμπάθεια του Μητροπολίτη Καλαβρύτων , ο οποίος δεν εννοεί να αντιληφθεί πως η Ελλάδα του 2016 σε θέματα θρησκείας δεν είναι τριτοκοσμική χώρα και πως αφορισμοί και απειλές προκαλούν αν όχι οργή, τουλάχιστον θυμηδία.

Μήπως τελικά κάποιοι υπηρέτες θεσμών και αξιών δεν είναι απλά ανίκανοι και άχρηστοι, αλλά τελικά είναι εντεταλμένοι να διαβρώνουν εκ των έσω θεσμούς , οικονομίες, θρησκείες, ολόκληρα έθνη;

Μήπως ο μεσαιωνικός σκοταδισμός και τα κατάλοιπα των εβραϊκών θρησκειών, έχουν τόσο πολύ διαβρώσει την ψυχή και τα μυαλά των εκπροσώπων της ορθόδοξης πίστης , ώστε ούτε και οι ίδιοι οι ποιμένες δεν αντιλαμβάνονται το χάσμα που τους χωρίζει από το ποίμνιο; Ένα ποίμνιο που επιμένει να πορεύεται ανάμεσα στους λύκους των εχθρών της πίστης χωρίς ποιμένες;

Το κωμικοτραγικό της ιστορίας, ήταν τα χειροκροτήματα των πιστών, την ώρα που ο Μητροπολίτης παρακαλούσε τον Εσταυρωμένο να θανατώσει τους αμαρτωλούς. Θύμιζε λίγο εκείνο το «Νάτος, νάτος ο πρωθυπουργός»…