Επιστροφή Τσίπρα: Πληθαίνουν τα σενάρια

Το ενδεχόμενο επανεμφάνισης του Αλέξη Τσίπρα στο προσκήνιο της εγχώριας πολιτικής σκηνής έχει αρχίσει να λειτουργεί σαν καταλύτης για τις διεργασίες στην ευρύτερη Κεντροαριστερά, προκαλώντας αλυσιδωτές αντιδράσεις, εσωκομματικές εντάσεις και πολιτικές αναταράξεις. Αφορμή αποτέλεσε η δημοσίευση ενός εκτενούς πολιτικού κειμένου-παρέμβασης με τίτλο «Εθνική Πυξίδα», το οποίο αν και δεν συνδέεται άμεσα με κομματικό φορέα, ερμηνεύεται ευρέως ως σήμα επιστροφής του πρώην πρωθυπουργού στη μάχη των ιδεών. Παράλληλα, πληθαίνουν οι δημοσιογραφικές αναφορές που θέλουν τον ίδιο να παρακολουθεί με αυξημένο ενδιαφέρον τις πολιτικές εξελίξεις, ακόμη κι αν το τελευταίο διάστημα βρίσκεται εκτός Ελλάδας.

Το κείμενο αυτό δεν έπεσε ως κεραυνός εν αιθρία. Αντιθέτως, φέρεται να εντάσσεται σε μια ευρύτερη πρωτοβουλία, την οποία ετοιμάζονται να αναλάβουν ιστορικά στελέχη της παράταξης, όπως οι Γιάννης Δραγασάκης και Λούκα Κατσέλη. Στόχος τους, όπως διαρρέεται, είναι να ασκήσουν δημόσια πίεση στις ηγεσίες του προοδευτικού χώρου ώστε να υπερβούν τα σημερινά αδιέξοδα και να διαμορφώσουν έναν ενιαίο πολιτικό λόγο απέναντι στην κυρίαρχη συντηρητική ατζέντα. Η συζήτηση περί πιθανής επιστροφής Τσίπρα προκαλεί κινητικότητα και εντός ΣΥΡΙΖΑ, με τον Σωκράτη Φάμελλο να επιχειρεί σε πρόσφατη συνέντευξή του να επανατοποθετήσει το κόμμα –και τον ίδιο προσωπικά– ως θεσμικό κορμό της προοδευτικής παράταξης. Ωστόσο, η πραγματικότητα δείχνει διαφορετική εικόνα: η συμμετοχή στις κομματικές διαδικασίες ενόψει του συνεδρίου κινείται σε οριακά χαμηλά επίπεδα, με αρκετά στελέχη της Κεντρικής Επιτροπής να μην εμφανίζουν πρόθεση συμμετοχής σε βασικά όργανα όπως οι Επιτροπές Θέσεων και Καταστατικού.

Την ίδια στιγμή, ο εσωκομματικός ανταγωνισμός οξύνεται, με τις ισορροπίες να διαμορφώνονται ανάμεσα στην ομάδα των «47» και τον άτυπο άξονα Πολάκη – Παππά – Δούρου – Σπίρτζη. Το οργανωτικό επιτελείο του κόμματος δέχεται πιέσεις, ενώ πληροφορίες αναφέρουν ότι μετά την παραίτηση της Γιώτας Μπελώνη, τον ίδιο δρόμο ακολούθησε και η Ζωή Καρκούλια, στέλεχος με αναφορά στον Χρήστο Σπίρτζη.

Παράλληλα, σημαντικό ενδιαφέρον παρουσιάζει η εσωτερική αναδιάταξη στη Νεολαία του κόμματος. Μετά τη συνδιάσκεψη της Κυριακής, ο μέχρι πρότινος γραμματέας Κωνσταντίνος Παναγιωτόπουλος αντικαταστάθηκε από τον Πάνο Λαμπρινίδη-Στάχτο, ένα πρόσωπο που συνδέεται με τη «σκληρή αντι-Κασσελακική» πτέρυγα της Νεολαίας. Η οικογενειακή του ταυτότητα –γιος του Φώτη Λαμπρινίδη, στελέχους της Αυτοδιοίκησης με κομβικό ρόλο στην απομάκρυνση Κασσελάκη– ενισχύει τη συμβολική βαρύτητα της επιλογής. Όμως ούτε στην πλευρά της Νέας Αριστεράς παρατηρείται ενιαία στάση. Παρότι πρόσωπα όπως ο Αλέξης Χαρίτσης και η Έφη Αχτσιόγλου βλέπουν με θετικό μάτι τη συγκρότηση ενός ευρύτερου προοδευτικού μετώπου, δεν δείχνουν διατεθειμένοι να απολέσουν την κομματική τους ταυτότητα ή να ενταχθούν σε σχήματα που προτάσσουν την ενοποίηση αντί της πολιτικής σύμπλευσης.

Υπέρ της επιστροφής του Τσίπρα τοποθετούνται στελέχη όπως ο Νίκος Μπίστης, ενώ η ομάδα Τσακαλώτου συνεχίζει να διατηρεί σκληρή αποστασιοποίηση από κάθε πρωτοβουλία στην οποία πρωταγωνιστεί ο πρώην αρχηγός του κόμματος, εστιάζοντας σε ζητήματα πολιτικής ουσίας και στρατηγικής κατεύθυνσης. Στο μεταξύ, ο Σωκράτης Φάμελλος αναμένεται να εκπροσωπήσει τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ στις εκδηλώσεις για την εθνική επέτειο της 25ης Μαρτίου στη Λήμνο, επιχειρώντας να δώσει συμβολικά και πολιτικά στίγμα σε μια περίοδο ρευστότητας για το κόμμα του. Το αν θα καταφέρει ο Αλέξης Τσίπρας να επανεμφανιστεί σε ρόλο πρωταγωνιστή ή αν το κύμα που σηκώνεται γύρω από το όνομά του θα μείνει τελικά χωρίς συνέχεια, παραμένει ένα ερώτημα ανοιχτό. Όμως η συζήτηση που έχει ανοίξει αποκαλύπτει το βασικό: ο χώρος της Κεντροαριστεράς αναζητεί εναγωνίως ταυτότητα, προσανατολισμό και ηγεσία – και το ρολόι δεν περιμένει.