Χωμενίδης – Ακρίτα: «Κάποια ξανθιά κυρία δίνει το σύνθημα της επίθεσης»

Χωμενίδης – Ακρίτα: Τα βέλη του προς την Έλενα Ακρίτα εξαπέλυσε μέσω μιας μακροσκελούς ανάρτησής του στο Facebook, ο Χρήστος Χωμενίδης. Ο γνωστός συγγραφέας, έγραψε ένα άρθρο στα «Νέα» που προκάλεσε αντιδράσεις, στο οποίο σχολιάζει τη νοοτροπία μερίδας της ελληνικής κοινωνίας, με αφορμή τον θάνατο του Θάνου Μικρούτσικου. Χθες, απάντησε στα «διαδικτυακά λιντσαρίσματα» με ένα ποίημα του Ανδρέα Εμπειρίκου. Ωστόσο, σήμερα το πρωί επανήλθε, κατηγορώντας την Έλενα Ακρίτα, καθώς με αφορμή μια δικιά της ανάρτηση εναντίον του, πολύς κόσμος άρχισε να τον βρίζει. Ο Χρήστος Χωμενίδης, δεν την κατονομάζει, αλλά τη χαρακτηρίζει ως «κάποια ξανθιά κυρία».

«Φαντάζεστε πώς είναι εκατοντάδες άνθρωποι να σου επιτίθενται ξαφνικά, γράφει, να σου απευθύνουν τις βαρύτερες κατηγορίες, να αναπαράγουν τις πιο ανυπόστατες και χυδαίες συκοφαντίες;», αναφέρει χαρακτηριστικά και συνεχίζει: «Ξέρω πολύ καλά ποιος είμαι και τι κάνω στη ζωή μου. Πάνω από όλα όμως, στη συγκεκριμένη περίπτωση, έχω όλο το δίκιο με το μέρος μου. Ολοστρόγγυλο και αστραφτερό σαν τον ήλιο».

«ΔΕΝ ΜΟΥ ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ ΝΑ ΜΗ ΜΙΛΗΣΩ

Φαντάζεστε πώς είναι, στα καλά καθούμενα, κάποια ξανθιά κυρία, κόβοντας και ράβοντας, διαστρέφοντας όχι μόνο το πνεύμα αλλά και το γράμμα ενός κειμένου σου, να δίνει το σύνθημα της επίθεσης εναντίον σου; (Και έπειτα βέβαια να σβήνει τα ίχνη της, όπως η γάτα τις βρωμιές της…). Φαντάζεστε πώς είναι εκατοντάδες άνθρωποι να σου επιτίθενται ξαφνικά -δίχως οι περισσότεροι να έχουν καν διαβάσει παρά ένα μικρό απόσπασμα τού άρθρου σου-, να σού απευθύνουν τις βαρύτερες κατηγορίες, να αναπαράγουν τις πιό ανυπόστατες και χυδαίες συκοφαντίες, να σε ονομάζουν ανάξιο των γονιών και των παππούδων σου, την αληθινή ιστορία των οποίων ανάθεμα και αν γνωρίζουν; Να νοιώθεις ένα σμήνος νυχτερίδες να γδέρνει την ψυχή σου, να κοπρίζει πάνω σε ό,τι έχεις ιερό;

Ξέρω πολύ καλά ποιός είμαι και τι κάνω στη ζωή μου. Έχω -όπως κι εσείς- τους πιό κοντινούς μου ανθρώπους που με υπεραγαπούν. Έχω σοβαρούς και γενναίους συμπολίτες μας, οι οποίοι με υποστήριξαν. Πάνω από όλα όμως, στη συγκεκριμένη περίπτωση, έχω όλο το δίκιο με το μέρος μου. Ολοστρόγγυλο και αστραφτερό σαν τον ήλιο. Και όμως, χθες για μιά στιγμή, ένοιωσα να έχω φτάσει στα όρια μου. Τα καθημερινά διαδικτυακά λιντσαρίσματα πρέπει κάπως να σταματήσουν. Υπερβαίνουν ως φαινόμενο κάθε έννοια πολιτικής ή ιδεολογικής αντιπαράθεσης. Αποτελούν σκέτη βαρβαρότητα, ίδια με το μπούλινγκ που οδηγεί πολλούς εφήβους στην απόγνωση. Ξέρω ότι το διαδίκτυο είναι από τη φύση του σχεδόν ανεξέλεγκτο. Πως μοιάζει λιγότερο με γήπεδο και περισσότερο με αρένα.

Εάν ωστόσο αρκούμασταν στη διαπίστωση ότι “homo hominis lupus” -“ο άνθρωπος για τον άνθρωπο είναι λύκος”-, δεν θα είχαμε κάνει ένα βήμα μπροστά στον πολιτισμό μας. Απευθύνω έκκληση να ξεκινήσει μία πολύ σοβαρή συζήτηση. Προς υπεράσπιση της αξιοπρέπειας, της ελευθερίας του λόγου, της ασφάλειας που πρέπει να αισθάνεται ο καθένας ώστε να εκφράζει τις απόψεις του. Η προηγούμενη παρόμοια βαρβαρότητα, οι μεταμεσονύκτιες τηλεδίκες κατά τη δεκαετία του 1990, εξόντωσαν ηθικά και σωματικά παραπάνω από έναν ανθρώπους. Ας μη βιώσουμε ξανά ως κοινωνία κάτι τέτοιο».