Άποψη: Το «θαύμα» του φετινού Ολυμπιακού και η δημιουργία του…

Του Γιάννη Γιαννόπουλου

Σοβαρή υποψηφιότητα για πρόκριση στην επόμενη φάση του Champions League έθεσε ο Ολυμπιακός με τις δύο εκτός έδρας μεγάλες νίκες του στο Λονδίνο επί τις Άρσεναλ (2-3) και στο Ζάγκρεμπ επί της Ντινάμο (0-1), έχοντας παράλληλα πολύ καλή απόδοση, ενώ και στο πρώτο παιχνίδι, παρά την δεδομένη ανωτερότητα της Μπάγερν, το 0-3 δεν αντικατοπτρίζει σε απόλυτο βαθμό την εικόνα του αγώνα.

Αποτέλεσμα, αυτών των εμφανίσεων αλλά και της απόδοσης των «ερυθρολεύκων» στο πρωτάθλημα, είναι όλοι να μιλάνε για «θαύμα» του Ολυμπιακού, το οποίο όμως κάθε άλλο παρά σε θαύμα φαίνεται να έχει τις «ρίζες» του. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα με μια σειρά.

Ο Ολυμπιακός το περασμένο καλοκαίρι απέκτησε αρκετούς καινούργιους ποδοσφαιριστές και έφερε στον Πειραιά έναν νέο σε ηλικία, φιλόδοξο κατά συνέπεια και με εμπειρίες σε μια ομάδα όπως η Σπόρτινγκ Λισσαβόνας, προπονητή. Το «μίγμα» ήταν καλό, όμως εγγύηση επιτυχίας δεν υπήρχε, καθώς λόγω των πολλών ποδοσφαιριστών που ήρθαν, ο χρόνος για να μπορέσει ο Σίλβα να τους «δέσει» ήταν λίγος.

Στο σημείο αυτό έρχεται η απόφαση της διοίκησης του Ολυμπιακού να μην παραχωρήσει κανέναν από τους παίκτες που αποτελούσαν πέρυσι τον κορμό της ομάδας, παίκτες που έκαναν και εξακολουθούν να κάνουν τη διαφορά μέσα στο σύνολο, πράγμα που βοήθησε να «κουμπώσουν» ευκολότερα οι καινούργιοι.

Το επόμενο στοιχείο είναι η εμπιστοσύνη και κυρίως η επένδυση στις επιλογές του Σίλβα με τους Πάρντο, Σεμπά και Ιντέγιε, οι οποίοι είχαν τα ιδανικά χαρακτηριστικά για το παιχνίδι που ήθελε να παίξει ο Πορτογάλος τεχνικός, όμως για να έχουμε το αποτέλεσμα που βλέπουμε σήμερα θα πρέπει να προσθέσουμε την ηγετική φυσιογνωμία του Φορτούνη, την γενική ποιότητα και το βάθος του ρόστερ και τέλος, το γεγονός ότι ανεξαρτήτως αντιπάλου ο Ολυμπιακός παίζει για να κερδίσει.

Keywords