Brookings Institute για Ελλάδα: Άβολες αλήθειες, που θέτουν υπό αμφισβήτηση το success story

Attikipress.gr |Ηλεκτρονική ενημέρωση.

Η Ελλάδα επιστρέφει στην κανονικότητα, τουλάχιστον φαινομενικά. Αλλά πολλά από τα δεινά του παρελθόντος δεν έχουν αλλάξει, επισημαίνεται σε άρθρο του Brookings Institute, στο οποίο αναφέρονται «άβολες αλήθειες», που θέτουν υπό αμφισβήτηση το success story.

«Η Ευρώπη έχει κάνει μάλλον λίγα για να εκσυγχρονίσει τη δομή της διακυβέρνησής της ώστε να αντιμετωπίζει τα βασικά

ζητήματα, που την εξέθεσαν στην κρίση … και η Ελλάδα έχει κάνει λίγα για να προσφέρει ποιοτική διακυβέρνηση στους Έλληνες σε ευθυγράμμιση με ένα ιδανικό ευρωπαϊκό κράτος» αναφέρεται στο άρθρο του ινστιτούτου.

Πώς μπορεί να γίνει αυτό, όταν έχουν γίνει τόσα πολλά – τόσα πολλά νομοθετήματα που υιοθετήθηκαν στην Ευρώπη για την αντιμετώπιση της κρίσης, τόσoι πολλοί μηχανισμοί που δημιουργήθηκαν και τόσα πολλά μέτρα που επιβλήθηκαν στους απρόθυμους Έλληνες; Η Ευρώπη έκανε πολύ λίγα πράγματα για να επικαιροποιήσει τη διάρθρωση της διακυβέρνησής της για να αντιμετωπίσει τα βασικά ζητήματα που την εξέθεσαν στην κρίση, είτε από την άποψη της αστάθειας της Ευρωπαϊκής Ένωσης είτε από τον αγώνα για την ομοιόμορφη εφαρμογή της κοινοτικής νομοθεσίας σε όλα τα κράτη μέλη για να διευκολυνθεί η «σύγκλιση των θεσμών». Και η Ελλάδα δεν έχει κάνει πολλά για να προσφέρει ποιοτική διακυβέρνηση στους Έλληνες σύμφωνα με ένα εξιδανικευμένο ευρωπαϊκό κράτος.

Όπως αναφέρει το ινστιτούτο, η Ευρώπη έχει κάνει λίγα για να εκσυγχρονίσει τη δομή της διακυβέρνησής της προκειμένου να αντιμετωπίζει τα σημαντικά ζητήματα που την εξέθεσαν στην κρίση είτε από την άποψη της αστάθειας της Ευρωπαϊκής Ένωσης είτε σε ό,τι αφορά τον αγώνα για την επιβολή της νομοθεσίας της ΕΕ σε όλα τα κράτη – μέλη, προκειμένου να διευκολυνθεί η «σύγκλιση των θεσμών». Και η Ελλάδα δεν έχει κάνει πολλά για να προσφέρει ποιοτική διακυβέρνηση στους Έλληνες.

​Το μέγεθος των ελληνικών επιχειρήσεων κατά μέσο όρο παραμένει μικρό, προϊόν μακροχρόνιων διαρθρωτικών αδυναμιών σε εθνικό επίπεδο, το οποίο και έχει θέσει ένα σχεδόν ανυπέρβλητο εμπόδιο στην ανάπτυξη. Το φαινόμενο αυτό εξακολουθεί να παρατηρείται στην αδύναμη αγορά εργασίας του ιδιωτικού τομέα, στην αδυναμία της καινοτομίας και της εξαγωγικής δραστηριότητας, στην «περιορισμένη φορολογική βάση» και στη συνεχιζόμενη υψηλή αναλογία κατανάλωσης προς ΑΕΠ. Τα προγράμματα προσαρμογής δεν κατάφεραν να φέρουν την Ελλάδα σε τροχιά η οποία να την απομακρύνει από αυτές τις αρνητικές δυναμικές που χαρακτήρισαν τα χρόνια πριν ξεσπάσει η κρίση.

Η επιβολή της λιτότητας δεν αρκεί, τονίζει το Brookings. Ίσως είναι πολύ πιο σημαντικό να οργανωθεί η καθημερινή οικονομική και κοινωνική δραστηριότητα, από τη χορήγηση αδειών έως τις πολιτικές συζητήσεις, από το κράτος δικαίου και τις δικαστικές αποφάσεις μέχρι την προστασία της ελευθερίας του Τύπου. Καθορίζουν το βαθμό στον οποίο οι άνθρωποι αναλαμβάνουν πρωτοβουλίες, δημιουργούν οικονομική δραστηριότητα και δημιουργούν έτσι φορολογητέα εισοδήματα.

«Ακόμη και αν ληφθεί υπόψη το γεγονός ότι ο ιδιωτικός τομέας στην Ελλάδα έχει σχεδόν αποκλειστεί από την πρόσβαση στη χρηματοδότηση για σχεδόν μια δεκαετία και τον αντίκτυπο της φορολογίας και των κινδύνων που απορρέουν από τη λεγόμενη συζήτηση για το Grexit, δεν μπορούμε να εξηγήσουμε την έλλειψη κάθε απόδειξης ότι η δομή της ελληνικής οικονομίας απομακρύνεται από τα πρότυπα που συνδέονται με την κρίση», επισημαίνει. «Εκτός αν δεχθούμε ότι η ισορροπία μεταξύ πολιτικής, κοινωνίας και οικονομίας δεν έχει αλλάξει, και ότι μετά από εννέα χρόνια προγραμμάτων, η κλεπτοκρατία εξακολουθεί το «business as usual». Μα πώς είναι αυτό δυνατό δεδομένης της αυστηρής εποπτείας της Ελλάδας όλα αυτά τα χρόνια» αναρωτιέται το ινστιτούτο.

Η απάντηση δεν είναι ευχάριστη. Τα μνημόνια δεν άλλαξαν τα κακώς κείμενα και επιπλέον με την επιβολή ακόμη υψηλότερης φορολογίας πολλαπλασιάστηκαν τα εμπόδια στην ανάπτυξη. Η Ελλάδα μετατράπηκε σε μία οικονομία «μικρών καταστημάτων». Αν κάποιος θεωρούσε ότι το πελατειακό καθεστώς θα σταματούσε ως αποτέλεσμα των μνημονίων θα πρέπει να το σκεφτεί δύο φορές.

Καθώς οι άνθρωποι έγιναν φτωχότεροι ο συνδυασμός των αδύναμων θεσμών και της ανεξέλεγκτης εκτελεστικής εξουσίας σημαίνει ότι σε ένα τέτοιο περιβάλλον ο λαϊκισμός δεν θα μειωνόταν, αλλά μάλλον θα άκμαζε και μάλιστα πήρε κάποιες ενδιαφέρουσες στροφές. Ο εθνικισμός, η ριζοσπαστική αριστερά και η ριζοσπαστική δεξιά ενώθηκαν υπό την εποπτεία των θεσμών, δεδομένου ότι έδωσαν προτεραιότητα στην επίτευξη των βραχυπρόθεσμων δημοσιονομικών στόχων, ανεξάρτητα από το πώς επιτεύχθηκαν τα δημοσιονομικά ορόσημα.

Ολοι φαίνονται ανακουφισμένοι καθώς πληρούνται οι δημοσιονομικοί στόχοι, παραβλέποντας εσκεμμένα το άβολο γεγονός ότι η ιδιωτική οικονομία έχει σε μεγάλο βαθμό αποδεκατιστεί, σε βαθμό που δεν θα μπορέσει να επιδιορθωθεί. Η περαιτέρω διάβρωση των ήδη αδύναμων πολιτικών θεσμών καθιστά ουσιαστικά τη χώρα αδύναμη να σχεδιάσει και να εφαρμόσει βιώσιμες πολιτικές. Αυτό δεν οφείλεται στην αποτυχία των τεμπέληδων και των φοροφυγάδων Ελλήνων, αλλά απλά στο ότι έχουν καταστραφεί σε βαθμό που δεν μπορούν να αλλάξουν.

Η λιτότητα δεν έκανε τους Έλληνες πιο ολιγαρκείς, αλλά πιο ευάλωτους σε πολιτικές σειρήνες. «Το γεγονός ότι η Ελλάδα έχει σήμερα ένα κοινοβουλευτικό σύστημα παρόμοιο με εκείνο της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης, δεν είναι καθόλου καθησυχαστικό» αναφέρει το Brookings.

Το άρθρο Brookings Institute για Ελλάδα: Άβολες αλήθειες, που θέτουν υπό αμφισβήτηση το success story εμφανίστηκε πρώτα στο Alphafreepress.gr.