Μια καλή ρύθμιση

Μάλλον σε καλό βγήκαν οι διαπραγματεύσεις για τους πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας. Η τρόικα έχει φάει τα λυσσακά της ώστε οι τράπεζες να παίρνουν εύκολα και ανεμπόδιστα τα σπίτια όσων δυσκολεύονται να πληρώσουν τα στεγαστικά δάνεια. Δεν θα γίνει έτσι όμως _ τουλάχιστον όχι για ένα χρόνο, ως το τέλος του 2014.

Γράφει η Κέζα Λώρη

Σύμφωνα με νομοθετική ρύθμιση που καταθέτει στη Βουλή

ο υπουργός Ανάπτυξης Κωστής Χατζηδάκης η πρώτη κατοικία προστατεύεται με τρεις προϋποθέσεις: το ακίνητο να έχει αντικειμενική αξία έως 200.000 ευρώ, το καθαρό οικογενειακό εισόδημα να είναι έως 35.000 ευρώ και η συνολική αξία περιουσίας μέχρι 270.000 ευρώ. Αυτά συσσωρευτικά και όχι ή το ένα ή το άλλο.

Ας δούμε λοιπόν συνδυαστικά ορισμένα δεδομένα για να καταλάβουμε πόσοι κινδυνεύουν και πόσοι προστατεύονται από τη ρύθμιση.

Αυτή τη στιγμή ένας στους τέσσερις δανειολήπτες αδυνατεί να πληρώσει το στεγαστικό του δάνειο. Σύμφωνα με την Τράπεζα της Ελλάδος πρόκειται για το 24% με χρέη ύψους 17,5 δισ. ευρώ. Η καταστροφή δεν έχει έλθει ακόμη. Σύμφωνα με παράγοντα της αγοράς, μεγαλοστέλεχος μεγαλοτράπεζας, η μέγιστη τιμή θα εμφανιστεί στο διάστημα 2016-2017.

Πόσοι έχουν ακίνητα αυτής της αξίας και εισοδήματα αυτής της τάξης; Χονδρικά θα τα γράψουμε. Από 8 εκατ. φορολογούμενους περίπου μισό εκατομμύριο κατέχουν κτίσματα συνολικής αξίας άνω των 200.000, συμπεριλαμβανομένων των εμπορικών ακινήτων. Οι ακριβές κατοικίες είναι πολύ λίγες επί του συνόλου. Οσον αφορά τα εισοδήματα: περίπου 4,3 εκατ. μισθωτοί και συνταξιούχοι δηλώνουν πολύ λιγότερα από το όριο που έθεσε ο Χατζηδάκης. Να προσθέσουμε σε αυτούς τα 2,7 εκατομμύρια επιτηδευματίες που δηλώνουν εισόδημα κάτω από το αφορολόγητο όριο.

Τι θέλουμε να πούμε: η ρύθμιση αφορά τη μεγάλη μάζα, δεν είναι για τα μάτια του κόσμου. Να λάβουμε υπ’ όψιν ότι το μέσο οικογενειακό εισόδημα είναι 24.000 ενώ η πρόταση συμπεριλαμβάνει οικογένειες με καθαρό εισόδημα ως 35.000. Δεν αφορά την τρυφηλή ζωή. Όποιος δεν μπορεί να συντηρήσει τη μεζονέτα του, μπορεί να μετακομίσει σε πιο σεμνό διαμέρισμα. Όποιος πληρώνει ιδιωτικά σχολεία, ταξίδια, τρελό shopping, θα πιεστεί να κάνει επιλογές.

Τέλος, ο χρονικός ορίζοντας του ενός έτους είναι μια επιτυχία. Σημαίνει ότι η συζήτηση δεν τελείωσε άγαρμπα. Σε αυτό το διάστημα μπορούν να επεκταθούν ρυθμίσεις, επιμηκύνεις και λοιπές διευκολύνσεις των δανείων. Κατά βάθος όλοι ξέρουν ότι η ψυχολογική πίεση του οφειλέτη δεν γεννά χρήματα. Αν με το καλό η χώρα βγει από το σπιράλ της ύφεσης η επόμενη συζήτηση για τους πλειστηριασμούς θα γίνει σε άλλη βάση.

Το διαβάσαμε στο Βήμα