Η σχέση μεταξύ της μητέρας και της έφηβης κόρης της

Μία σχέση που κατά βάθος έχει αρκετά ισχυρά δεσμά και αυτό θα το συνειδητοποιήσουν και οι δύο πλευρές αργότερα στη ζωή τους.

Ξεκινώντας από την έφηβη κόρη θα πρέπει να αναφέρουμε ότι όταν τα παιδιά μπαίνουν στη φάση της εφηβείας, υπάρχουν κάποιες δυσκολίες. Είναι η περίοδος της ζωής του παιδιού, που συνειδητοποιεί ότι θέλει να είναι αυτόνομο. Σε όλες τις φάσεις της ζωής τους τα παιδιά έχουν ανάγκη τους γονείς τους. Η κόρη χρειάζεται τη συμβουλή της μητέρας γιατί είναι ένα πρότυπο για εκείνη. Κατά τη διάρκεια της εφηβείας αυτή η ανάγκη είναι ακόμα μεγαλύτερη, δεν υπάρχει περίπτωση όμως

τα παιδιά να την εκφράσουν, γιατί τότε ζητάνε να αναπτύσσουν την προσωπικότητά τους μόνοι τους.
Σε εκείνο το σημείο λοιπόν ξεκινάει η διαμάχη. Η μητέρα αισθάνεται ότι το παιδί δεν την ακούει και πιστεύει ότι κάνει λάθος επιλογές. Από την άλλη η κόρη αισθάνεται ότι το ενδιαφέρον της μητέρας την πνίγει και την περιορίζει. Πιστεύει ότι πλέον μεγάλωσε και δεν υπάρχει λόγος να δίνει αναφορά για τη ζωή της ή να της γίνονται κάποιες παρατηρήσεις. Έτσι φτάνει η στιγμή που οι καθημερινοί καυγάδες και οι διαφωνίες στο σπίτι είναι συχνό φαινόμενο.
Η συμπεριφορά της μητέρας δεν είναι ίδια απέναντι σε όλα της τα παιδιά. Τις περισσότερες φορές την μεγαλύτερη πίεση την έχουν τα πρώτα παιδιά της οικογένειας. Είναι φυσιολογικό, καθώς η μητέρα αντιμετωπίζει καταστάσεις που δεν έχει ξανασυναντήσει στη ζωή της και αντιδρά με υπερβολικό τρόπο, καταπιέζοντας έτσι το παιδί. Στο δεύτερο, τρίτο μέλος της οικογένειας έχει συνειδητοποιήσει τα λάθη της και είναι πιο ελαστική. Τα παιδιά αισθάνονται την αδικία αυτή, όχι όμως οι γονείς.
Επίσης συνήθως το κορίτσι έχει μεγαλύτερη καταπίεση από το αγόρι. Είναι γνωστό ότι ζούμε σε μία χώρα γεμάτη στερεότυπα. Η άποψη λοιπόν ότι το αγόρι πρέπει να είναι αυτόνομο, να βγαίνει μόνο του, να μάθει τη ζωή, ενώ το κορίτσι πρέπει να προστατευτεί γιατί υποτίθεται ότι είναι το αδύναμο φύλο επικρατεί στις Ελληνίδες μαμάδες. Άλλωστε είναι και μία άποψη στην οποία συμβάλλει και ο πατέρας.
Για να βρεθεί μία λύση και να υπάρξει μία ισορροπία πρέπει να γίνουν υποχωρήσεις και από τις δύο πλευρές. Η μητέρα πρέπει να αποβάλλει τα στερεότυπα που έχει στο μυαλό της. Να δώσει πρωτοβουλίες στην κόρη της και να μην την υποτιμάει. Όλα με μέτρο, σίγουρα πρέπει να υπάρχει προστασία αλλά σε λογικά πλαίσια. Τα παιδιά έχουν πάρει όλα τα χρόνια της ζωής τους μέχρι να μπουν στην εφηβεία, τα μηνύματα από το σπίτι τους και ξέρουν να προστατεύσουν τον εαυτό τους. Η μητέρα λοιπόν πρέπει να εμπιστευθεί την κόρη της και να την προσελκύσει με σωστό τρόπο. Για κανένα λόγο δεν πρέπει να την πλησιάσει ως φίλη, ο ρόλος της είναι άλλος. Με ήρεμο τρόπο, χωρίς να υποτιμάει την νοημοσύνη και την ηλικία και με συζήτηση η σχέση θα γίνει καλύτερη.
Η κόρη πρέπει να καταλάβει το άγχος της μητέρας. Σίγουρα είναι μία ηλικία στην οποία νιώθει αυτόνομο άτομο και θέλει να ζήσει πράγματα όμως δυστυχώς η κοινωνία κρύβει αρκετούς κινδύνους, ιδιαίτερα στις μέρες μας. Οι γονείς το γνωρίζουν αυτό καλύτερα από ένα παιδί που πάνω στην έξαρση της ηλικίας το μόνο που θέλει είναι να γεμίσει τη ζωή του με εμπειρίες. Πρέπει λοιπόν η κόρη να αφήσει τη μητέρα να τη συμβουλεύσει. Μπορεί να σκεφτεί κάτι απλό, ότι οι γονείς θέλουν από τα παιδιά τους μόνο το καλό τους. Οι συμβουλές της μητέρας είναι κάτι σα φυλαχτό που πρέπει όλα τα παιδιά να έχουν πάνω τους. Τέλος πρέπει το παιδί να μάθει τα όριά του και να μην απαιτεί υπερβολικά πράγματα από τους γονείς. Όλα θα γίνουν στην ώρα τους.

The post Η σχέση μεταξύ της μητέρας και της έφηβης κόρης της appeared first on Jenny.gr.