«Κινητικότητα-διαθεσιμότητα-απολύσεις»: αλήθειες και ψέματα…

«Βρήκαμε ένα μπάχαλο και το αφήσαμε να εξελιχθεί σε χάος...». Η διαπίστωση, τον Μάρτιο του '84, από τον νεοδιορισμένο υπουργό Προεδρίας του ΠΑΣΟΚ (πρώην υπουργό Συντονισμού στην πρώτη κυβέρνηση του Ανδρέα Παπανδρέου το '81) καθηγητή Απόστολο Λάζαρη, από τα σοβαρότερα και αξιολογότερα στελέχη των κυβερνήσεων της «Αλλαγής» .Ήξερε πως η εκτίμηση και ο σεβασμός που έτρεφα στο πρόσωπό του, δεν θα μου επέτρεπαν να μην τηρήσω το δημοσιογραφικό off the record που κάλυπτε την συζήτησή μας στο γραφείο του. Αναφερόταν στο χάος της δημόσιας διοίκησης, στο οποίο τα μέγιστα είχε συμβάλλει ο προκάτοχός του Μένιος Κουτσόγιωργας, την υπερτροφική συντεχνιακή δημοσιοϋπαλληλία, την αναποτελεσματικότητά της και το απίστευτο κόστος της σε σχέση με την δημοσιονομική αντοχή της χώρας. Κατά την άποψή του, αφετηρία για τον απαραίτητο εκσυγχρονισμό του κράτους (ό όρος δεν είχε ακόμη γίνει πολιτική-επικοινωνιακή ετικέτα...) ήταν η χειραφέτηση της κρατικής μηχανής από την κομματοκρατία και το ρουσφέτι, η κατάρτιση και πάγια θεσμοθέτηση ενός λειτουργικού και αποτελεσματικού βαθμολογίου-μισθολογίου και οι μετατάξεις. Δήλωνε αποφασισμένος να παλέψει με το κράτος-Λεβιάθαν. Δεν του το επέτρεψαν. Και εγκατέλειψε τελικά την πολιτική σκηνή, αφού το 1988, έστειλε μιαν εμπιστευτική έκθεση στον Ανδρέα Παπανδρέου, εξηγώντας του τα πώς και τα γιατί μέσα σε μια επταετία ο προϋπολογισμός πενταπλασιάσθηκε (από 625 δις δραχμές το '81 σε 3,2 τρις το '88...) όταν στο ίδιο διάστημα η αύξηση του ΑΕΠ μόλις έφθασε το 7%, δηλαδή περίπου 1% ετησίως. Σκεφθείτε και συγκρίνετε: σήμερα μετράμε έξη συνεχή έτη επιδεινούμενης αρνητικής ανάπτυξης...

Keywords