Jerzy Buzek: Ποτέ δεν αμφέβαλλα για την Ευρώπη μας

Η Ευρώπη ”χτίσθηκε σ’ ένα όνειρο και δεν έχουμε κανένα δικαίωμα να καταστρέψουμε το όνειρο αυτό”. Στην αποχαιρετιστήρια ομιλία του ως πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, ο Jerzy Buzek, κάλεσε την Ένωση να παλέψει να υπερβεί την κρίση γιατί ”η δύναμη απαιτεί καθημερινή επένδυση στην κοινή μας Ευρώπη που μοιραζόμαστε”.

Στην αποχαιρετιστήρια ομιλία του προς τους ευρωβουλευτές, ο απερχόμενος, πια, πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, Jerzy Buzek , μίλησε για τις μεγάλες προκλήσεις που η ΕΕ και το ίδιο το ΕΚ αντιμετώπισαν

στα δυόμιση χρόνια της θητείας του και ακόμα αντιμετωπίζουν, υπενθυμίζοντας ότι εν τέλει η Ευρώπη βρέθηκε απροετοίμαστη ενώπιον της κρίσης: ”Δεν είχαμε προετοιμάσει την Κοινότητά μας για αυτούς τους δύσκολους καιρούς. Επιχειρήματα βασισμένα σε μια έννοια του ιδίου οφέλους έφθειραν την πίστη μας στο κοινό καλό. Τώρα η Ένωσή μας βρίσκεται σε βαθύτατη κρίση που είναι πολιτική και ψυχολογική όσο και οικονομική”. Η αντιμετώπιση αυτής της τραγωδίας υπήρξε και συνεχίζει να αποτελεί την πρώτη προτεραιότητα του Κοινοβουλίου.

Η οικονομία σε κρίση σε έναν κόσμο που αλλάζει
Το πρόσφατο ”εξαπλό” πακέτο μέτρων οικονομικής επιτήρησης είναι ένα μόνο παράδειγμα των πολιτικών που εγκρίθηκαν επί της προεδρίας του, όμως όπως επεσήμανε η δημοσιονομική αυστηρότητα δεν υπήρξε παρά μία μόνο πτυχή των όσων προτείνει και ζητά το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. ”Εκ μέρους σας”, σημείωσε απευθυνόμενος στους ευρωβουλευτές, ”έχω επισημάνει πολύ συχνά την ανάγκη να ολοκληρωθεί η εσωτερική αγορά και να τονωθούν η ανάπτυξη και η ανταγωνιστικότητα”. Το ΕΚ, προσέθεσε, έχει ζητήσει περισσότερες επενδύσεις, περισσότερη στήριξη στην έρευνα, την ανάπτυξη και την πράσινη ανάπτυξη”, συμπεριλαμβανομένης μιας προτεραιότητας για την οποία μόχθησε ιδιαίτερα ο ίδιος προσωπικά, τη δημιουργία μιας ”Ευρωπαϊκής Κοινότητας για την Ενέργεια”.

Στο διεθνή στίβο, ο πρόεδρος Buzek επεσήμανε τον ενεργό ρόλο του ΕΚ σε αυτό που απεκάλεσε ευρωπαϊκό ”φάρο” ελευθερίας και δημοκρατίας. ”Όταν μίλησα στους διαδηλωτές στην πλατεία Ταχρίρ στο Κάιρο ή στην πλατεία των Μαρτύρων στην Τρίπολη της Λιβύης, εκείνο που μου είπαν ήταν ‘ευχαριστούμε Ευρώπη”’.

Στην ίδια όμως την Ευρώπη οι αλλαγές ίσως δεν είναι λιγότερο επαναστατικές. Απευθυνόμενος στους ίδιους τους πολίτες, ο πρόεδρος προσέθεσε μια προσωπική έκκληση: Δεν υπάρχει αντίφαση μεταξύ του να είσαι καλός πολίτης της πατρίδας σου και πολίτης της Ένωσης: ”το δίλλημα είναι ψευδές… ”Η Ευρώπη μας επιτρέψει να ανακαλύψουμε τη μαγική λέξη ‘και’, είμαστε πολίτες της πατρίδας ή της πόλης και ηπείρου μας”. Κάλεσε έτσι τους πολίτες να συνδεθούν με τον κοινό Ευρωπαϊκό χώρο, το δικό μας χώρο”.

Όμως ήταν μια περίοδος αλλαγών για το ίδιο το Κοινοβούλιο που γνώρισε με τη Συνθήκη της Λισαβόνας μεγάλη αύξηση των αρμοδιοτήτων του για να καταστεί ουσιαστικά πλήρως συν-νομοθετικό σώμα με τις κυβερνήσεις όπως αυτές εκπροσωπούνται στο Συμβούλιο Υπουργών. Κι επειδή ”η ισχύς συνοδεύεται από ευθύνη”, ”εισάγαμε το νέο κώδικα δεοντολογίας για τα μ