Η ντροπή και η πραγματικότητα

01:20 4/11/2011 - Πηγή: OnSports

Αδοξα πέρασε και αυτή η ευρωπαϊκή βραδιά. Στο σύγχρονο ποδόσφαιρο, με τις διαφορές επιπέδου που δημιουργούνται, δεν αρκεί να έχει κάποια ομάδα πάθος και διάθεση για να σταθεί. Η ΑΕΚ συνεχίζει με αριθμούς και εικόνα που δεν τιμούν την ιστορία της, αλλά αντανακλούν τη πραγματικότητα…

Θα συμφωνήσω με όποιον αισθάνεται πικραμένος, απογοητευμένος, ακόμα και προσβεβλημένος από τις εμφανίσεις της ΑΕΚ στους ομίλους του Γιουρόπα Λιγκ. Οι αριθμοί προκαλούν αποτροπιασμό: μηδέν βαθμοί συγκομιδής έπειτα από τέσσερις αναμετρήσεις, απολογισμός με 12 γκολ παθητικό. Κάθε ματς, «πληγώνει» και περισσότερο. Τίποτα δεν θυμίζει την ΑΕΚ που κάποτε προκαλούσε τρόμο στην Ευρώπη, που έπαιζε αντιμέτωπη με την Λοκομοτίβ και ήταν το μεγάλο φαβορί για πρόκριση.

Είναι θεμιτό – και ίσως το τελευταίο που μένει στον ΑΕΚτζή – να κρατά ζωντανές τις μνήμες και τις δάφνες του παρελθόντος. Ωστόσο, όσο κι αν δεν μπορεί να αφήνει ικανοποίηση αυτή η εικόνα, αποτελεί μια απτή πραγματικότητα. Η ομάδα που προσπαθεί να σταθεί τώρα στα πόδια της, δεν έχει αυτή τη στιγμή δυνατότητα να έχει και ευρωπαϊκό προσανατολισμό. Και αυτό αποτυπώνεται στο γήπεδο κάθε φορά που έχει απέναντι της μια ομάδα με καλύτερη ποιότητα.

Κανείς δεν μπορεί να κατηγορήσει τους παίκτες για έλλειψη διάθεσης. Κατά την άποψη μου, δεν είναι λάθος ούτε η επιλογή του Κωστένογλου να δώσει ευκαιρίες σε νεαρά παιδιά. Ο Χέλγκασον για παράδειγμα, δεν ήταν κακός. Ο Μανωλάς επέστρεψε στις καλές εμφανίσεις, ο Μάκος και ο Γκέντσογλου έτρεξαν πολύ στο κέντρο. Φαίνεται όμως, πως αυτό δεν αρκεί.

Η ειρωνεία είναι πως η ΑΕΚ προδόθηκε ξανά από δικά της λάθη, με χαρακτηριστικότερο το παιδαριώδες του Αραμπατζή, στο καλύτερο χρονικό της σημείο στο παιχνίδι. Εκεί που είχε βάλει τη μπάλα κάτω, είχε κυριαρχήσει στο κέντρο και χάρη στην άνοδο του Κάρλος και κυρίως την είσοδο του Λεονάρντο, βρήκε λύσεις και απείλησε τους Ρώσους.

Τα λάθη πρέπει να γίνουν μάθημα για τη συνέχεια. Να μάθουν, έστω και στου…κασίδη το κεφάλι και να διορθωθούν. Ο Αραμπατζής πρέπει να αποκτήσει εμπειρία, έστω κι αν η φάση θα είναι χάι λάιτ των επόμενων ετών. Η ομάδα πρέπει να αφοσιωθεί στο πρωτάθλημα, προσπαθώντας όσο μπορεί να κερδίσει κάτι από τα δύο ευρωπαϊκά ματς που υπολείπονται.

Αυτό που επίσης πρέπει να αλλάξει, είναι η νοοτροπία και η τραγική μετριότητα στην οποία είναι μόνιμα βουλιαγμένοι κάποιοι παίκτες. Αναφέρομαι κυριως στον Παναγιώτη Λαγό, σκιά του παίκτη που κάποτε σφάζονταν στη ποδιά του όλες οι μεγάλες ομάδες. Αν δεν παίρνουν τα μηνύματα, αν αφήνουν τις ευκαιρίες να περνούν αναξιοποίητες, δεν βλέπω μέλλον γι’ αυτούς.

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο >>

Keywords