Ζητείται ΗΓΕΤΗΣ

…και κάπου εδώ ξεκινά το παιχνίδι. Για άλλους απαραίτητο, για άλλους αδιάφορο, για άλλους αφροδισιακό και για κάποιους επικίνδυνο. Εξαρτάται σε ποιο υπόστρωμα ανήκει κανείς από τα τέσσερα στρώματα-ομάδες ατόμων που βρίσκονται κλεισμένα στα όρια ενός πολιτικού συστήματος. Δηλαδή: Το απολιτικό, το πολιτικοποιημένο, τους επιδιώκοντες την εξουσία και τους κατόχους αυτής.

Πολύ σοφά έχει ειπωθεί ότι «ο άνδρας κάνει τη γενιά και όχι η γενιά τον άνδρα». Ποιος είναι όμως ο «άνδρας»
που ζητάμε; Ας ασχοληθούμε μόνο με τα χαρακτηριστικά αυτού του «άνδρα» που ανήκει στις δυο τελευταίες και πιο ευαίσθητες κατηγορίες των προαναφερθέντων στρωμάτων. Εν έτη 2012, σε μια Ελλάδα που όλοι μας βιώνουμε την καθημερινότητά της εισχωρούμε λίγο βαθύτερα στο διαχωρισμό του «άνδρα». Κατηγορίες δύο: Ο κυβερνήτης και ο ηγέτης. Από τους πρώτους είχαμε, έχουμε και θα έχουμε. Δεν μας αρκούν σήμερα. Φάνηκε η ανικανότητά τους. Και για να είμαστε δίκαιοι αυτό δεν συμβαίνει μόνο στην Ελλάδα. Παγκοσμίως, ως ανθρωπότητα σπανίως διαθέτουμε ηγέτες, συχνά όμως κυβερνήτες. Ρίχνουμε την ευθύνη στη «γενιά» για να φτιάξουμε τον «άνδρα». Μέσα από ένα πλέγμα ωραιοποίησης μιας προσωπικότητας, ελπίδας και προσμονής για αυτόν, μας προσφέρονται, με όμορφο περιτύλιγμα μέσω του πολιτικού marketing, κυβερνήτες μιας χρήσεως, κλεισμένοι μέσα στα γυάλινα κλουβιά τους, απομονωμένοι από τον πραγματικό κόσμο. Μας τους προσφέρει το σύστημα και εμείς καλούμαστε να επιλέξουμε μεν, μιας χρήσεως δε.

ΔΕΝ ΜΑΣ ΑΡΚΕΙ.

Το παιχνίδι έχει ξεφύγει από το στενό μικρόκοσμό μας. Οι αντοχές μας ως Έθνος δοκιμάζονται από πολιτικά φαντάσματα και το μέλλον μας δυσοίωνο. Οι ανακατατάξεις και οι εντάσεις στην ευρύτερη γειτονιά μας της ΝΑ Μεσογείου σε συνδυασμό με την οικονομικό-κοινωνική κρίση καθιστούν επιβεβλημένη την ανάδυση του «άνδρα». Ο χρόνος απειλητικά περιορισμένος.

Τα χαρακτηριστικά του συγκεκριμένα και απαραίτητα και όλα ξεκινούν από την ίδια τη λέξη. Η λέξη «Ηγέτης» προέρχεται από το ρήμα ηγούμαι, το οποίο σημαίνει προπορεύομαι, προηγούμαι, οδηγώ. Για αυτό και ο ηγέτης είναι ο οδηγός, ο αρχηγός που δείχνει το σωστό δρόμο. Όχι μόνο προβλέπει υποδειγματικές αλλαγές στην κοινωνία, αλλά και έχει απόλυτη συναίσθηση της ηθικής και προσπαθεί σκληρά για την ακεραιότητα της πατρίδας του. Ο μεγάλος ηγέτης πρέπει να κτίζει μια βαθειά συναισθηματική σχέση με τους πολίτες που αποκαλείται «θετικός συντονισμός». Ο ικανός ηγέτης πρέπει να υπομένει το άγχος και την απογοήτευση. Να είναι ισορροπημένος και ψυχολογικά ώριμος σε τέτοιο βαθμό, ώστε να είναι σε θέση να αντιμετωπίσει οτιδήποτε προκύψει. Ο μεγάλος Μαχάτμα Γκάντι είχε πει: «Πρώτα σε αγνοούν, μετά σε κοροϊδεύουν, μετά σε πολεμούν, μετά τους νικάς.». Ο ηγέτης πρέπει να διακατέχεται από μια αίσθηση καθήκοντος και να ‘ναι πολύ απαιτητικός από τον εαυτό του. Να έχει πολύ υψηλά πρότυπα και να νιώθει την εσωτερική ανάγκη να προσπαθήσει όσο μπορεί. Επίσης, να επιζητά την τάξη και την οργάνωση και να ‘ναι πολύ αυτοπειθαρχημένος. Να είναι πρακτικός κ