Το εθνικό κράτος. Αυτό που πραγματικά θέλο υμε.

Γράφω για να διευκρινήσω μία ασάφεια η οποία υπάρχει στο κίνημα των «αγανακτισμένων».Προφανώς όλοι μας έχουμε παρακολουθήσει κομματικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ να βρίσκονται όλως τυχαίως σε τηλεοπτικά κανάλια υποδυώμενα τους αγανακτισμένους, εξηγώντας με σαφήνεια ότι ο πραγματικός λόγος για τον οποίο ο κόσμος είναι συγκεντρωμένος στις πλατείες είναι επειδή ο Τζέφρυ κάνει καλά την δουλειά του και εν τέλει θα μας σώσει. Αυτούς τους στρατευμένους «αγανακτισμένους» βεβαίως και τους έχουμε γράψει ακριβώς εκεί όπου τους αξίζει και με το δίκιο μας.Το οποίο γεγονός αποτελεί μεγάλη επιτυχία, καθώς το συγκεκριμένο κίνημα έχει επιχειρηθεί να καπελωθεί και να γίνει πορτοκαλί από την πρώτη κιόλας μέρα, με διεθνιστικά κινήματα και συνθήματα και βέβαια τα γνωστά καραγκιοζιλίκια από την γνωστή παράταξη που προσπάθησε να ξεκινήσει βίαιες συμπλοκές με τους συγκεντρωμένους για να σπιλώσει το κίνημα, με τις γνωστές προφάσεις ότι η Ελληνική σημαία διχάζει και όποιος κρατάει μία θα πρέπει να αποχωρήσει, ενώ η κομματική σημαία η οποία εκφράζει το δύο τοις εκατό του πληθυσμού ενώνει.Αυτοί οι πορτοκαλί πράκτορες της γνωστής πρεσβείας ξεχάσαν όμως πως διακυβερνούμαστε ήδη από οπαδούς της παγκόσμιας διακυβέρνησης και έχουμε πάρει ήδη μία εξαιρετικά πικρή γεύση από το τι, πώς και πόση επαφή έχουν αυτοί οι άνθρωποι με την πραγματικότητα όπως και το πώς αντιλαμβάνονται τις έννοιες της δημοκρατίας, της ισότητας, της ελευθερίας και του κράτους πρόνοιας. Το βίντεο το οποίο αναρτήθηκε από την κυβέρνηση για να διατυμπανήσει την «πρόοδο» την οποία έκανε η Ελλάδα τους τελευταίους είκοσι μήνες τα λέει όλα. Αν αυτή είναι η προ-οδός, είναι εύλογο να αναρωτιέται κανείς ποια είναι η οδός στην οποία θέλουν να μας καταδικάσουν να είμαστε. Όποιος θέλει να είναι άβουλος υπήκοος μιας παγκόσμιας αυτοκρατορίας, ας πάει να δουλέψει για μερικά χρόνια στους οριζώνες της Κίνας και μετά ας εκφέρει άποψη για το ποιο θέλει αυτός να είναι το μέλλον όλων των υπολοίπων.Παρ’ ολ’ αυτά όμως, εξακολουθεί να υπάρχει μία ασάφεια στην ιδεολογία των αγανακτισμένων, την οποία προσπαθούν διάφορα κόμματα να εκμεταλλευθούν για να τους αποδυναμώσουν. Ακούγεται πως το κίνημα δεν είναι ενιαίο και ο καθένας έχει κατέβει για δικούς του λόγους. Ίσως αυτό να ισχύει σε ατομικό επίπεδο και αυτό είναι εύλογο συμβάν. Ο κάθε ένας από εμάς έχει τις δικές του ανησυχίες, τα δικά του προβλήματα και τις δικές του προτεραιότητες. Δεν είναι δυνατόν να κοιτάς ένα κίνημα και να προσπαθείς να το αποδομήσεις επειδή αποτελείται από ανθρώπους και όχι εξωγήινους οι οποίοι αποτελούν μία συλλογική συνείδηση. Μήπως όποιοι ψηφίζουν το ίδιο κόμμα έχουν και τις ίδιες ακριβώς ανησυχίες και προτεραιότητες;Έτσι λοιπόν, μη όντας ούτε εκπρόσωπός τους, ούτε κομματικό στέλεχος, ούτε λαμόγιο που προσπαθεί να τους καπελώσει, θα προσπαθήσω να εξηγήσω το τι θέλουν οι αγανακτισμένοι συλλογικά, όπως θα έπρεπε να είχε αναλυθεί εξ αρχής. Και αυτό που θέλουν είναι πράγματι ενιαίο, λαϊκό και ενωτικό. Και απλό. Και εκφράζει ουσιαστικά τους πάντες οι οποίοι δεν θέλουν το