ΠΟΙΟΣ ΕΙΠΕ ΠΡΩΤΟΣ “ΛΕΦΤΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ”

Όσον αφορά δε τα χρήματα και κάποιον φανερό τρόπο εξεύρεσης τους, θα πω όσα έχω να πω, αν και γνωρίζω ότι ο λόγος μου θα φανεί παράδοξος, γιατί πιστεύω ότι αν κάποιος είναι σώφρων, θα μου αναγνωρίσει ότι μόνος εγώ έχω πει την αλήθεια και όσα πρόκειται να συμβούν. Ισχυρίζομαι λοιπόν, ότι δεν πρέπει προς το παρόν να μιλάμε για χρήματα, γιατί νομίζω ότι λεφτά υπάρχουν, και μάλιστα πολλά, τα οποία μπορούμε να εξασφαλίσουμε με νόμιμους και δίκαιους τρόπους αν παρουσιαστεί ανάγκη….Και αν αυτά τα χρήματα τα ζητήσουμε από τώρα, θα φτάσουμε στο σημείο να νομίζουμε ότι θα μας λείψουν όταν θα τα χρειαστούμε, ενώ αντίθετα, αν πάψουμε να μιλάμε γι αυτά, θα τα έχουμε. Ποια λοιπόν είναι τα χρήματα τα οποία τώρα μεν δεν υπάρχουν, αλλά θα υπάρξουν τότε; Αυτό αν και μοιάζει με αίνιγμα, θα το αποσαφηνίσω. Βλέπετε άντρες Αθηναίοι, όλη αυτήν την πόλη. Σε αυτήν, υπάρχουν χρήματα που μπορούν να συγκριθούν με τα χρήματα που διαθέτουν όλες οι υπόλοιπες πόλεις μαζί. Αυτοί όμως που τα έχουν, έχουν τέτοια υποκρισία, που ακόμα και αν όλοι οι ρήτορες τους φόβιζαν ότι θα έρθει ο Βασιλιάς, ή ότι είναι ήδη εδώ, ή ότι είναι αδύνατο να αντιμετωπιστεί η επίθεση του, και ακόμα και αν πλήθος από μάντεις, τους επιβεβαίωναν όλα αυτά, όχι μόνο δε θα συνεισέφεραν τίποτε, αλλά θα έκρυβαν και θα αρνούνταν την περιουσία τους. Αν όμως αντιληφθούν ότι όλα τα φοβερά που σας είπα θα γίνουν πραγματικότητα, κανείς δε θα είναι τόσο ηλίθιος ώστε να μη θέλει να συνεισφέρει πρώτος. Γιατί, ποιος θα προτιμήσει να καταστραφεί με ότι έχει, παρά να δώσει μέρος της περιουσίας του για να σώσει τον εαυτό του και την υπόλοιπη περιουσία του; Ετσι λοιπόν, ισχυρίζομαι ότι χρήματα θα βρεθούν όταν πραγματικά υπάρξει ανάγκη και όχι νωρίτερα. Γι αυτό σας προτρέπω να μην τα ζητάτε τώρα. Γιατί αν η επιθυμία σας είναι να μαζέψετε χρήματα τώρα, δε θα καταφέρετε τίποτε.

ΔΗΜΟΣΘΕΝΗΣ, ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΣΥΜΜΟΡΙΩΝ”Ὑπὲρ δὲ χρημάτων καὶ πόρου φανεροῦ τινὸς ἤδη παράδοξον μὲν οἶδα λόγον ὃν μέλλω λέγειν, ὅμως δ’ εἰρήσεται· πιστεύω γάρ, ἐάν τις ὀρθῶς σκοπῇ, μόνος τἀληθῆ καὶ τὰ γενησόμεν’ εἰρηκὼς φανεῖσθαι. ἐγώ φημι χρῆναι μὴ λέγειν νυνὶ περὶ χρημάτων· εἶναι γὰρ πόρον, ἂν δέῃ, μέγαν καὶ καλὸν καὶ δίκαιον, ὃν ἂν μὲν ἤδη ζητῶμεν, οὐδ’ εἰς τόθ’ ὑπάρχειν ἡγησόμεθ’ ἡμῖν· οὕτω πολὺ τοῦ πορίσαι νῦν ἀποσχήσομεν· ἐὰν δ’ ἐῶμεν, ἔσται. τίς οὖν ἔσθ’ οὗτος ὁ νῦν μὲν οὐκ ὤν, ὑπάρξων δ’ εἰς τότε; αἰνίγματι γὰρ ὅμοιον τοῦτό γε. [25] ἐγὼ φράσω. ὁρᾶτε τὴν πόλιν, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, πᾶσαν ταύτην. ἐν ταύτῃ χρήματ’ ἔνεστιν ὀλίγου δέω πρὸς ἁπάσας τὰς ἄλλας εἰπεῖν πόλεις. ταῦτα δ’ οἱ κεκτημένοι τοιοῦτον ἔχουσι νοῦν ὥστ’, εἰ πάντες οἱ λέγοντες φοβοῖεν ὡς ἥξει βασιλεύς, ὡς πάρεστιν, ὡς οὐδ’ οἷόν τε ταῦτ’ ἄλλως ἔχειν, καὶ μετὰ τῶν λεγόντων ἴσοι τὸ πλῆθος τούτοις χρησμῳδοῖεν, οὐ μόνον οὐκ ἂν εἰσενέγκαιεν, ἀλλ’ οὐδ’ ἂν δόξειαν [οὐδ’ ἂν ὁμολογήσαιεν] κεκτῆσθαι. [26] εἰ μέντοι τὰ νῦν διὰ τῶν λόγων φοβερὰ ἔργῳ πραττόμεν’ αἴσθοιντο, οὐδεὶς οὕτως ἠλίθιός ἐστιν ὅστις οὐχὶ κἂν δοίη καὶ πρῶτος εἰσενέγκαι· τίς γὰρ αἱρήσεται μᾶλλον αὐτὸς