Ήρθε η δική μας ώρα

Ήρθε η ώρα να ζήσουμε. Να αποφασίζουμε εμείς για τη ζωή μας.  Να είμαστε εμείς υπεύθυνοι για την πορεία μας.  Να οραματιστούμε το μέλλον μας. Να  βρούμε λύσεις για τα προβλήματά μας.Ήρθε η ώρα να ζήσουμε τη ζωή μας, όπως τη θέλουμε εμείς. Είμαστε λοιπόν πρόθυμοι να αντι- σταθούμε απέναντι σε όλους αυτούς που θέλουν να κατευθύνουν τη σκέψη μας, τη συμπεριφορά μας, τη δράση μας.Ξέρουμε ως λαός τι θέλουμε από τη ζωή μας. Αναλαμβάνουμε την  ευθύνη, αλλά και τον κίνδυνο να καθορίσουμε τις επιδιώξεις μαςΘέλουμε να διευθύνουμε ως λαός,  τη ζωή μας, όπως εμείς επιθυμούμε. Όχι όπως μας υπαγορεύουν τα συμφέροντα της νέας παγκόσμιας τάξης και των  εδώ υπαλλήλων της.Θέλουμε να κάνουμε ανεπηρέαστοι τις επιλογές μας, χωρίς  ξένους τοποτηρητές ακόμα και στα υπουργεία.Θέλουμε ο έλεγχος της ζωής μας, να βρίσκεται στα δικά μας χέρια και όχι στους διαδρόμους των Βρυξελλών και του ΔΝΤ.Θέλουμε να ‘διορθώσουμε’ εμείς τα κακώς κείμενα και όχι να πουλήσουμε τα πάντα, ονομάζοντας το αυτό, ‘διαρθρωτικές αλλαγές’.Θέλουμε να επιλέγουμε εμείς τα τρόφιμα που  τρώμε και όχι να υποτάσσουμε την υγεία μας στα συμφέροντα της κάθε Monsanto.Θέλουμε να καθορίζουμε εμείς, πόσοι και ποιοι θα έρθουν για εργασία στη χώρα μας και όχι να είναι η χώρα μας ξέφραγο αμπέλι.Θέλουμε μια παιδεία που βοηθάει  τον άνθρωπο  να σκέφτεται μόνος του και να μην χάνεται μέσα στη μάζα και σε ότι θεωρείται  κοινωνικά αποδεκτό.Θέλουμε να δημιουργούμε στην εργασία μας και  να  χαιρόμαστε εμείς  το αποτέλεσμα της δημιουργικότητάς μας   Ήδη σταματήσαμε να ακούμε τα φερέφωνά σας στα ΜΜΕ. Έχουμε πάψει  να συμμορφωνόμαστε στις επιταγές σας. Έχουμε πάψει να φοβόμαστε τον εξωτερικό κόσμο. Να στεκόμαστε ανίσχυροι, σαν παράλυτοι, μπροστά στις επερχόμενες καταστροφές.  Δεν θέλουμε να φεύγει η  ζωή μας μέσα από τα χέρια μας, όπως το νερό από τα δάχτυλά μας.Πήραμε τη ζωή στα χέρια μας και αλλάζουμε σιγά σιγά τις συνήθειες  υποτέλειας που μας μάθατε με τη ‘παιδεία σας’. ‘Δεν πληρώσαμε’ διόδια.   Πήγαμε στις πλατείες. Εκεί, χωρίς εσάς, αμφισβητήσαμε το μοντέλο σκέψης και δράσης που μας επιβάλλετε. Θέσαμε τα δικά μας ερωτήματα. Αναζητήσαμε τις δικές μας απαντήσεις. Χρησιμοποιήσαμε το  δικό μας μυαλό μας για να σκεφτούμε. Εμπιστευτήκαμε τον διπλανό μας και όχι την ψεύτικη εικόνα των ‘σωτήρων’ μας που έφτιαξαν οι δικοί σας image makers. Ξεπεράσαμε τα συναισθήματα αδυναμίας. Αφήσαμε  τους καναπέδες και μαζί με αυτούς, την πλαδαρότητα και την αδιαφορία για τα πολιτικά δρώμενα. Η πνευματική νωθρότητα, η αδράνεια, η επανάπαυση, αποτελούν για μας παρελθόν.    Συνειδητοποιήσαμε πως δεν υπάρχουν ευτυχισμένοι δούλοι. Κάθε μέρα, αντιλαμβανόμαστε καλύτερα τα αίτια που μας έφεραν ως εδώ. Δεν έχουμε ακόμα όλες τις απαντήσεις. Ξέρουμε δε, ότι αυτό είναι δύσκολο. Αλλά είμαστε σίγουροι, ότι είναι πιο εύκολο από ό,τι     ήδη πετύχαμε: Να σταματήσουμε να  παραδίδουμε τα ηνία της ζωής μας σε σας. Να πάψουμε να ακολουθούμε  ηγέτες. Να στηριχτούμε στον εαυτό μας. Να αναλάβουμε την ευθύνη σας ζωής σας. Δεν σας χρειαζόμαστε για να λύσουμε     τα