Είναι η Παγκοσμιοποίηση ανόητη!

Η λαϊκή ρήση ότι “τα λεφτά πάνε στα λεφτά” εκφράζει μια παγκόσμια αλήθεια για την οικονομία και την αγορά. Το χρήμα είναι “αντιεντροπικό”, μέσα δηλαδή από την κινητικότητα του, έχει την τάση να συσσωρεύεται με τρόπο που οι πλούσιου να γίνονται πλουσιότεροι και φυσικά οι φτωχοί φτωχότεροι. Φρένο σε αυτή την “αφύσικη”, κυριολεκτικά αλλά και μεταφορικά συμπεριφορά του χρήματος, τις προηγούμενες δεκαετίες, διεθνώς, επιχειρούσε να βάλει ο κρατικός παρεμβατισμός με παρεμβάσεις αναδιανεμητικού χαρακτήρα.
Ξαφνικά όμως τα τελευταία δέκα (ίσως και περισσότερα χρόνια) μας προέκυψε η παγκοσμιοποίηση! Αυτή η μορφή του άκρατου νεοφιλελευθερισμού που ευαγγελίζεται την χωρίς περιορισμούς
διακίνηση του χρήματος. Με την αυξημένη κινητικότητα και την δεδομένη συμπεριφορά του χρήματος είχαμε την γιγάντωση των οικονομικά ισχυρών και την μετατροπή τους σε ανεξέλεγκτες δυνάμεις που μπορούν να επιβάλλουν την θέληση τους σε κράτη και λαούς.
Οι επιταγές της παγκοσμιοποίησης ήταν αυτές που οδήγησαν επίσης στην αποκέντρωση της Ευρωπαϊκής παραγωγής σε χώρες με φθηνά εργατικά χέρια, με σκοπό τη μείωση στα κόστη παραγωγής και επομένως επιπλέον κέρδη.

Αυτό ήταν και το ολέθριο λάθος της Ευρώπης! Οι μονάδες παραγωγής μετακινήθηκαν στην Άπω Ανατολή και οι Ευρωπαίοι βιομηχανικοί εργάτες, η πλειοψηφία με άλλα λόγια των Ευρωπαίων να άρχισαν να πιέζονται, να πέφτει η καταναλωτική τους δύναμη και η φοροδοτικής τους ικανότητα. Αποτέλεσμα αυτού ήταν τα χρέη των κρατών μέσα στα τελευταία χρόνια να γιγαντωθούν.
Αυτό το φαινόμενο δεν άγγιξε την Γερμανία για έναν πολύ απλό λόγο! Η Γερμανία είχε προσφάτως ενωθεί (με έξοδα των υπολοίπων Ευρωπαίων) και είχε μια μεγάλη δεξαμενή φτηνών εργατικών χεριών με προέλευση την πρώην Ανατολική Γερμανία. Επίσης η γειτονία της με κράτη του πρώην Ανατολικού Μπλοκ υπήρξε ιδιαίτερα χρήσιμη αφού επεκτάθηκε γρήγορα σε αυτά τα κράτη χρησιμοποιώντας τα όχι σαν αγορές αλλά σαν εφεδρεία για εξειδικευμένο εργατικό δυναμικό με μικρό κόστος.
Η μετακίνηση των παραγωγικών μονάδων στην Άπω ανατολή ήταν αυτή που εκτίναξε την ανάπτυξη της Κίνας και της Ινδίας με ρυθμούς δυσθεώρητους. Η οικονομική ανάπτυξη σε συνδυασμό με την δυνατότητα των λαών αυτών να αφομοιώνουν τεχνολογίες και μεθόδους παραγωγής αποτελεί την “Αχίλλειο Πτέρνα” του Ευρωπαϊκού οικονομικού οικοδομήματος. Κινέζοι και Ινδοί μέρα με την μέρα δεν θα χρειάζονται τα “φασόν” των Ευρωπαίων για να εξασφαλίζουν δουλειά για τους πολίτες τους. Θα έχουν τα δικά τους προϊόντα, απολύτως ανταγωνιστικά των ευρωπαϊκών, και σε τιμές, που οι Ευρωπαίοι, με τα σήμερα ισχύοντα, δεν θα μπορούν να ανταγωνιστούν. Στεφτείτε μόνο πόσα “ονόματα” της Ευρωπαϊκή αυτοκινητοβιομηχανίας βρίσκονται αυτή την στιγμή σε χέρια Κινέζων ή Ινδών. Δείτε την μεγάλη διείσδυση των εταιρειών υψηλής τεχνολογίας της Κίνας στην Παγκόσμια αγορά.

Και ερχόμαστε στο ζουμί! Τα χρέη της Ευρώπης μεγαλώνουν, η ύφεση είναι εδώ, η ανταγωνιστικότητα χάνεται μέρα με την μέρα και η Ευρώπη συνειδητοποιεί ότι πρέπει να αντιδράσει.