Τι έκαμναν οι άνθρωποί σου πέντε χρόνια, Πρόεδρε;

Από το 2013 Αστυνομία και Υπουργείο, ενώ εγνώριζαν τις διασυνδέσεις με τον Καλοψιδιώτη, ούτε καν διερεύνησαν την υπόθεση!

Όταν ο Γλαύκος Κληρίδης ανέλαβε τα ηνία της διακυβέρνησης, το 1993, η πρώτη κίνησή του ήταν να προχωρήσει σε παύση όλων των διοικητικών συμβουλίων των Ημικρατικών Οργανισμών, τα οποία είχε διορίσει ο Γιώργος Βασιλείου. Πρωτοφανής ενέργεια για έναν Πρόεδρο ο οποίος εγνώριζε τις συνταγματικές διατάξεις, και διέπρεψε ως νομικός. Όφειλε να γνωρίζει ότι εκείνη η ενέργειά του ήταν αντισυνταγματική. Και έτσι

αποδείχθηκε, αφού το Ανώτατο Δικαστήριο αποφάσισε ότι ο Πρόεδρος Κληρίδης ενήργησε αντισυνταγματικά.

Από εκείνα τα χρόνια είχε διαφανεί και αποδειχθεί, πέραν πάσης αμφιβολίας, ότι στόχος του Δημοκρατικού Συναγερμού ήταν η μετατροπή του κράτους σε παράρτημα του κόμματος, η συναγερμοποίηση και το βόλεμα των ανθρώπων του σε όλες τις βαθμίδες και τα επίπεδα του κράτους και της κοινωνίας.

Από τότε μέχρι σήμερα, ακολουθήθηκε η ίδια τακτική. Ο Δημοκρατικός Συναγερμός ποτέ δεν ηθέλησε κράτος δημοκρατικό, ποτέ δεν αποδέχθηκε τη σύνθεση απόψεων, ποτέ δεν ανέχθηκε να υπηρετούν σε καίριες θέσεις άνθρωποι που δεν θεωρούσε δικούς του. Βεβαίως και για να είμαστε δίκαιοι, ούτε και άλλα κόμματα και άλλοι Πρόεδροι είχαν διαφορετική φιλοσοφία. Κατά τον ίδιο τρόπο ενεργούσαν και την πλήρη κομματικοποίηση του κράτους προωθούσαν.

Όμως από τότε μέχρι σήμερα, η φιλοσοφία και οι μέθοδοι έπρεπε να αλλάξουν. Φύσηξε αέρας ευρωπαϊκός, οι πολίτες άρχισαν να αντιδρούν, οι δεινόσαυροι αποδήμησαν ή αποχώρησαν, και οι νέοι ηγέτες όφειλαν να καταστούν δημοκρατικότεροι, να ανέχονται τη διαφορετική άποψη, να τερματίσουν το βόλεμα των ημετέρων, να αποκηρύξουν την ευνοιοκρατία, να ανεχθούν και να συνεργάζονται με ανθρώπους οι οποίοι δεν αποτελούν κομματικά εξαρτήματά τους.

Πού είμαστε σήμερα; Βρισκόμαστε στο 2017. Η Κύπρος είναι μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Τα κράτη εκδημοκρατικοποιούνται και εκσυγχρονίζονται. Τιμωρούν ακόμη και Προέδρους και Υπουργούς και τους στέλλουν στις φυλακές, όταν αποδειχθεί ότι ενήργησαν προς ίδιον όφελος, και διεφθάρησαν. Οι πολίτες απαιτούν περισσότερη δημοκρατία, ισοπολιτεία, συνεργασία, κοινωνική δικαιοσύνη και πάταξη της διαφθοράς.

Και έναντι αυτών των κοσμογονικών αλλαγών σε σκέψη, διακυβέρνηση, εκδημοκρατισμό, εδώ στην Κύπρο έχουμε έναν Πρόεδρο ο οποίος αναλίσκεται στο πώς θα διαφυλάξει παρανομούντες συνεργάτες, πώς θα εκπαραθυρώσει ανθρώπους που δεν θεωρεί ημετέρους, πώς θα διυλίσει τον κώνωπα και θα καταπιεί την κάμηλο. Ένα Πρόεδρο ο οποίος ενεργεί στη βάση αντιλήψεων που ίσχυαν και εφηρμόζοντο προ 50ετιών.

Ιδού: Προστατεύει τον Ρίκκο Ερωτοκρίτου και υπονομεύει τον Γενικό Εισαγγελέα. Καταγγέλλει τη Διοικήτρια της Κεντρικής Τράπεζας για πλαστογραφία και ασυμβίβαστο, την εκθέτει δημοσίως, δίδει οδηγίες στον Γενικό Εισαγγελέα να προχωρήσει σε αναφορά στο Ανώτατο Δικαστήριο για παύση της και ξαφνικά όλα τερματίζονται. Ο Πρόεδρος δεν εξηγεί στον λαό γιατί δεν προχώρησε η παύση της, ούτε απολογείται, εφόσον δεν είχε στοιχεία να την παύσει, γιατί εξέθεσε σε τόσο ανεπίτρεπτο βαθμό έναν ανεξάρτητο αξιωματούχο του κράτους.

Έρχεται η σειρά του Γενικού Ελεγκτή. Ο Πρόεδρος τον καλεί να ενεργεί κατά τρόπον άτεγκτο, ακόμη και εναντίον του ιδίου, όταν διαπιστώσει παρατυπίες. Εν λόγοις παρουσιάζεται να τον στηρίζει. Στην πράξη τον υπονομεύει. Ο Γενικός Ελεγκτής καταγγέλλει Υπουργούς του για διάφορα. Ο Πρόεδρος τούς καλύπτει.

Δεν ανέχεται κανένα αξιωματούχο να αποκαλύπτει σκάνδαλα και παρατυπίες συνεργατών του. Όταν οφείλει να ενεργήσει κατά των ανθρώπων του, είτε πολιτικά, είτε συνταγματικά, επικαλείται την αρχή «ουδείς είναι ένοχος προτού αποφανθεί η δικαιοσύνη για την ενοχή του». Και όταν καταγγέλλονται όσοι τους οποίους θεωρεί μη δικούς του, η αρχή μεταβάλλεται, το δίκαιο διαφοροποιείται: «Όλοι είναι ένοχοι μέχρι να αποδείξουν την αθωώτητά τους». Και προτού η δικαιοσύνη αποφανθεί, καρατομούνται.

Σε προαγωγές της Αστυνομίας, κόμματα υποστήριξαν ότι προήχθησαν άνθρωποι εναντίον των οποίων εκκρεμούν ποινικές υποθέσεις. Ποία ήταν η απάντηση; Δεν αποφάνθηκε η δικαιοσύνη για την ενοχή τους!

Ο Μιχάλης Παπαγεωργίου επαύθη εν μιά νυκτί, επειδή δεν έλαβε μέτρα ώστε να προληφθούν επεισόδια και επιθέσεις ακροδεξιών στοιχείων κατά του Ταλάτ, σε ομιλία στη Λεμεσό. Βάσει όμως όσων συνέβησαν μετά τον Μιχάλη Παπαγεωργίου, ο Πρόεδρος έπρεπε να εκθεμελιώσει ολόκληρη ιεραρχία στην Αστυνομία και στο Υπουργείο Δημόσιας Τάξης. Έγιναν τριπλές δολοφονίες μέσα σε εμπορικό δρόμο της Λεμεσού, χωρίς να υπάρχει ένας αστυνομικός εκεί.

Διεπράχθησαν ληστείες εκ. ευρώ, χωρίς να πάρει είδηση η Αστυνομία. Κάθε βράδυ έχουμε διαρρήξεις σπιτιών και καταστημάτων, βόμβες στα αυτοκίνητα, δολοφονίες, απαγωγές. Το περασμένο Σάββατο χούλιγκαν επετέθηκαν στο σωματείο της Ομόνοιας, προκαλώντας βανδαλισμούς. Οι αστυνομικοί παρακολουθούσαν απλώς. Και το χειρότερο. Η διαφθορά στην Αστυνομία προελαύνει ανενόχλητη.

Ο Γενικός Εισαγγελέας, στο πόρισμά του, αναφέρει ότι οι διασυνδέσεις μελών της Αστυνομίας με τον επιχειρηματία Φάνο Καλοψιδιώτη ήταν γνωστές στην Αστυνομία από το 2011. Και σημειώνει: «...Διαπιστώνεται ότι δεν διενεργήθηκε ποτέ σοβαρή και επίσημη διερεύνηση του ενδεχομένου διάπραξης από αυτούς αδικημάτων ποινικής ή πειθαρχικής έρευνας». Πέντε σχεδόν χρόνια διακυβέρνησης Αναστασιάδη, και μία σοβαρή περίπτωση διασύνδεσης παραμένει αδιερεύνητη. Από Αστυνομία-Υπουργείο.

Ερωτούμε τον Πρόεδρο Αναστασιάδη: Ευθύς μετά τη λήψη του πορίσματος, ποία μέτρα έλαβε εναντίον αξιωματικών της Αστυνομίας και πολιτικών λειτουργών του Υπουργείου Δημόσιας Τάξης, για αμέλεια καθήκοντος και μάλιστα πολύ σοβαρότερου εκείνου που καταλογίστηκε στον Μιχάλη Παπαγεωργίου; Εδώ μιλούμε για αμέλεια διερεύνησης ενδεχόμενης διαφθοράς. Όχι για αμέλεια λήψης μέτρων αποτροπής επεισοδίων.

Παύεται ο Υπαρχηγός για διαρροή εγγράφου και δεν διερευνώνται καν ύποπτες διασυνδέσεις.
Μα τι υπέροχη και αδιάφθορη διακυβέρνηση βιώνει αυτός ο τόπος...