Περί Αναστασιάδη εκ των... Αναστασιαδικοτέρων

ΣΤΗΝ ΗΓΕΣΙΑ του ΑΚΕΛ ο Νίκος Αναστασιάδης «χρωστάει» κατά μέγα μέρος την εκλογή και την επανεκλογή του στην Προεδρία το 2013 και το 2018. Υπό την εξής έννοια και αλληλουχία γεγονότων: (α) Η διακυβέρνηση Χριστόφια - ΑΚΕΛ 2008 - 2013 είχε καταντήσει, ιδίως από το θέρος του 2011,

τόσο έντονα λαομίσητη, ώστε για πρώτη φορά στην ιστορία των προεδρικών εκλογών ο μ. Χριστόφιας δεν τόλμησε καν να διεκδικήσει την επανεκλογή του για δεύτερη θητεία. (β) Στις εκλογές του 2013 η ηγεσία του ΑΚΕΛ, αντί να υποστηρίξει τον υποψήφιο όλων των άλλων (πλην ΔηΣυ) κομμάτων, Γιώργο Λιλλήκα, ο οποίος είχε διατελέσει και βουλευτής του ΑΚΕΛ και εκ του ΑΚΕΛ υπουργός του Τάσσου στη διακυβέρνηση 2003-2008, αποφάσισε να προσφέρει ως «Ιφιγένεια εν Αυλίδι» θυσία στον βωμό εκλογής Αναστασιάδη, την υποψηφιότητα του Σταύρου Μαλά,

ΓΝΩΡΙΖΟΝΤΑΣ εκ των προτέρων, με τα ποσοστά των κομματικών ψήφων, ότι η επιλογή της ήταν το ΑΚΕΛόπεμπτο εφαλτήριο για τον ΔηΣυ, ώστε ν’ αποκλείσει τον Λιλλήκα και να εκλεγεί ο Αναστασιάδης. (γ) Την ίδια ακριβώς επιλογή, με ξανά θυσία της Ιφιγένειας - Μαλά, αποφάσισε και στις Προεδρικές του 2018 η ηγεσία του ΑΚΕΛ, για να αποκλείσει τον υποψήφιο όλων των άλλων κομμάτων Νικόλα Παπαδόπουλο, ώστε να επανεκλεγεί ο Αναστασιάδης. (δ) Η επιλογή σε αμφότερες τις περιπτώσεις, συνειδητή, μελετημένη («πόρτα-πόρτα») και σκόπιμη, ήταν να μην εκλεγεί Πρόεδρος προερχόμενος από το Απορριπτικό Μέτωπο (Λιλλήκας το 2013, Νικόλας το 2018), αλλά ο διατελέσας ηγέτης του ΝΑΙ στο Δημοψήφισμα του 2004 για το Σχέδιο Ανάν, πρόεδρος του ΔηΣυ Νίκος Αναστασιάδης, διαπρύσιος κήρυκας της «λύσης» Διζωνικής, Δικοινοτικής Ομοσπονδίας με «ισότιμη τουρκική συνεταιρική συγκυριαρχία». - Δηλαδή, της κοινής «γραμμής» ΔηΣυ-ΑΚΕΛ στο Κυπριακό, η οποία άλλωστε επαληθεύτηκε με την Κοινή Διακήρυξη Αναστασιάδη - Έρογλου της 11ης Φεβρουαρίου 2014, ως πιστή και ακραιφνής συνέχεια του Κοινού Ανακοινωθέντος Χριστόφια - Ταλάτ της 23ης Μαΐου 2008.

ΩΣΤΟΣΟ, όπως συνέβη με τους προηγούμενους «προέδρους λύσης» Γιώργο Βασιλείου (1988-1993), Γλαύκο Κληρίδη (1993-2003), Δημήτρη Χριστόφια (2008-2013), οι οποίοι, αντί της «λύσης», πρόσθεσαν άλλες τέσσερεις πενταετίες ανενόχλητης κι ατιμώρητης διαιώνισης του στάτους κβο της διχοτόμησης, έτσι και με τον Αναστασιάδη, απέτυχαν και τα Μον Πελεράν και τα Κραν Μοντανά του. Προς επαλήθευση της επίμονης, διαχρονικής εμμονής της Τουρκίας στην περί «Επανάκτησης Κύπρου» στρατηγική της από Νιχάτ Ερίμ 1956 έως Αχμέτ Νταβούτογλου 2001 και Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν 2002-2020.

ΤΟΙΟΥΤΟΤΡΟΠΩΣ, για την ηγεσία του ΑΚΕΛ και όσους «ΑΝΑΝιστές» εργάστηκαν για την εκλογή το 2013 και την επανεκλογή του το 2018, ο Αναστασιάδης κατέστη πλέον... Απορριπτικός, Διχοτομιστής, Χλιδάτος Εκατομμυριούχος και άλλα παρόμοια. 

ΑΡΚΟΥΝΤΩΣ και θαυμασίως χαρακτηριστικά είναι όσα δημοσίευσε προ εβδομάδος, ένας από τους εξέχοντες επίλεκτους στυλοβάτες, στον Τύπο, της ανόδου του Αναστασιάδη στην Προεδρία. Διατελέσας προσωπικός του φίλος και καθ’ ομολογίαν έμπιστός του ακόμα και για τα... δια χειρός παραλαμβανόμενα προεδρικά απόρρητα έγγραφα. Έχοντας και δικό του μάλιστα στενό συνεργάτη στον «Π», διορισθέντα το 2013 ως προεδρικό σύμβουλο του Αναστασιάδη. Έγραψε λοιπόν την παρελθούσα Κυριακή 27 Σεπτεμβρίου 2020, υπό τον τίτλο «Όταν ο Αναστασιάδης, κατά τραγικό τρόπο, επιβεβαιώνεται», στη σελ. 3 της (ελπίζουσας στον... Ερντογάν) εφημερίδας ΠΟΛΙΤΗΣ, την οποία διευθύνει, και τα εξής: «Πάλεψε μόνος του [ο Αναστασιάδης] το 2004 να οδηγήσει την Κύπρο σε ένα ευρωπαϊκό μέλλον και έχασε από τους αναχρονιστές [στο Δημοψήφισμα για το Σχέδιο Ανάν]. Έκτοτε αποφάσισε να σταματήσει να παλεύει και για να επιβιώσει έγινε ο ίδιος ένα κακέκτυπο αναχρονισμού. Απομακρύνοντας από δίπλα του όλους εκείνους που τον στήριξαν στα δύσκολα και πάλεψαν ώστε να βγει πρόεδρος το 2013 εκεί που δεν το πίστευε κανείς. Σήμερα δείχνει να θέλει απλώς να επιβιώσει πολιτικά κρατώντας μια υστεροφημία, ευχόμενος να βγάλει τη θητεία του χωρίς εξελίξεις και να φορτώσει και αυτός, όπως έκαναν όλοι οι άλλοι, το Κυπριακό στον επόμενο [...] Σήμερα δείχνει ενδιαφέρον να μετατρέψει τη Λεμεσό σε μικρή Σιγκαπούρη όπως λέει δεξιά-αριστερά. [...] Σήμερα είναι περικυκλωμένος από μικρόνοες και φοβικούς που έχουν για Ευαγγέλιό τους τις ομιλίες του Τάσσου Παπαδόπουλου, που νομίζουν ότι η πατρίδα τούς έταξε να φυλάνε Θερμοπύλες.[...] Εδώ καταντήσαμε σήμερα! Να ασκούν εξωτερική πολιτική τα παπαδάκια του καθεδρικού ναού της Γεροσκήπου [Νίκος Χριστοδουλίδης] [...] Κάποτε, το 2004, ενώπιον του συνεδρίου του ΔηΣυ, όταν ο Νίκος Αναστασιάδης δεν ήταν ένα κουρασμένο παλικάρι και δεν είχε χαθεί μέσα στη χλιδή και τα εκατομμύρια, ήταν μέχρι και άξιος θαυμασμού»... («Π» 27.9.2020). 

ΕΞΙΣΟΥ ή και πιο πολύ απογοητευμένη από τον Αναστασιάδη είναι και η ηγεσία του ΑΚΕΛ, η οποία δις τού προσέφερε 2013 και 2018 το «εφαλτήριο Μαλά» για να εδραιωθεί στο Προεδρικό Μέγαρο. Πέραν από τις κομματικές ανάγκες για τις προσεχείς βουλευτικές εκλογές, η παρασπονδία Αναστασιάδη από τη γνώριμη επί χρόνια κοινή γραμμή ΔηΣυ-ΑΚΕΛ στο Κυπριακό διατυπώνεται σχεδόν καθημερινά από τον ηγέτη και τα στελέχη του ΑΚΕΛ, που επιμένουν όχι σε γραμμή επιβολής κυρώσεων και αντιπαράθεσης με την Τουρκία, αλλά στην... προσφορά, και μάλιστα «εμπράκτως», προς την Τουρκία αυτών που δήλωσε ο Γ.Γρ. του ΑΚΕΛ Άντρος Κυπριανού: Η «ΧΑΡΑΥΓΗ» την Τετάρτη 17 Ιουνίου 2020, υπό τον τίτλο «ΑΠΟΚΛΙΜΑΚΩΣΗ μέσα από λύση προβλημάτων», έγραφε και τα εξής: «Ο ΓΓ του ΑΚΕΛ [Άντρος Κυπριανού] επανέλαβε την π ά - για θέση του ΑΚΕΛ ότι η τουρκική προκλητικότητα θ α αναχαιτιστεί μόνον εάν και εφόσον καταφέρουμε να πείσουμε την Τουρκία, μέσα από έμπρακτες ενέργειες, ότι με την επίλυση των προβλημάτων στην γειτονιά μας, με την ύπαρξη σχέσεων ειρηνικών με τις γειτονικές χώρες θ α καταφέρει [η Τουρκία] να γίνει μέρος των συζητήσεωνγιατηναξιοποίησητουφυσικούπλούτου που υπάρχει στη λεκάνη της Ανατολικής Μεσογείου. Ο Α. Κυπριανού υπογράμμισε ότι χρειάζεται να πείσουμε την Τουρκία ότι μ ε σ ωστή λύση του Κυπριακού θ α έχει και η ίδια να αποκομίσει οφέλη. Οφέλη τα οποία θα προκύψουν από τη συμμετοχή της στις ευρύτερες συζητήσεις για αξιοποίηση του φυσικού αερίου».... («ΧΑΡΑΥΓΗ» 17.6.2020).