Ωδή - και μια συγγνώμη - στον Λουκά Βύντρα (από έναν hater)

Στη διάρκεια της θητείας του στον Παναθηναϊκό ο Λουκάς Βύντρα έγινε πλειστάκις το μαύρο πρόβατο ή ο αποδιοπομπαίος τράγος για τους οπαδούς της ομάδας. Σε άρθρο του στην ελλαδική ιστοσελίδα sdna, ο Αριστοτέλης Μπενόγλου παρουσιάζει την άλλη όψη του πρώην άσου της Ομόνοιας προβαίνοντας και στην αποκάλυψη δύο ανέκδοτων μέχρι σήμερα ιστοριών.

Αναλυτικά το κείμενο:
[...] Ο Λουκάς δεν το είχε και πολύ με τις σέντρες. Μάλλον, οι μόνοι οι οποίοι χαίρονταν, όταν ο άλλοτε ποδοσφαιριστής του Παναθηναϊκού

επιχειρούσε να σημαδέψει κάποιο κεφάλι συμπαίκτη του, ήταν όσοι κάθονταν στο πέταλο. Οι μπάλες των αγώνων, άλλωστε, εκτός από ακριβές, είναι και ωραία ενθύμια.

Ίσως να το είχε διαβλέψει αυτό ο Χενκ Τεν Κάτε, ο οποίος -μέρα μεσημέρι ήταν- κάλεσε κοντά του τον Βύντρα, λέγοντάς του «Άκου, δεν θα ξαναπαίξεις δεξί μπακ. Είσαι λιγότερο επικίνδυνος στη θέση του στόπερ. Εκεί θα σε βάλω!». Εντάξει, δεν του το μετέφερε έτσι ακριβώς. Έτσι θα του το μετέφερα εγώ, ίσως ο μεγαλύτερος hater του, καταγόμενου από την Τσεχία, αμυντικού της ομάδας του νταμπλ της περιόδου 2009-10. Μάλλον, αν ήμουν ο πρώην βοηθός του Ζοσέ Μουρίνιο, δεν θα τον έχριζα καν βασικό. Και αυτό είναι ένα ακόμα παράδοξο, όσον αφορά τον Βύντρα: τι έβλεπαν στο πρόσωπό του όλοι οι προπονητές στις ομάδες που αγωνιζόταν, που δεν βλέπαμε εμείς οι οπαδοί; Τι στο καλό τους ενθουσίαζε; Η «αμπαλοσύνη» του, όπως λέγαμε ειρωνικά;

Το ότι υπήρξε το αγαπημένο παιδί του persona non grata, για την πλειονότητα των φίλων της ομάδας, Γιάννη Βαρδινογιάννη, δυσχέραινε ακόμα περισσότερο το ήδη αρνητικό κλίμα εναντίον του. Πολλές φορές, όπως στα παιχνίδια εναντίον της γαλλικής Λανς, στις 15 Φεβρουαρίου 2007, ή στο Κύπελλο Ελλάδας της περιόδου 2008-09, όταν οι «πράσινοι» ηττήθηκαν με 3-2 (από 3-0) στο Ολυμπιακό Στάδιο από τον Πανσερραϊκό, με συνέπεια να αποκλειστούν από τη συνέχεια του θεσμού, ακούστηκαν «ψίθυροι» για μειωμένη απόδοσή του. Ήταν στιγμές που τέτοιες φήμες αποτελούσαν τον μοναδικό τρόπο να εξηγηθεί μια τόσο κακή εμφάνιση, που στην ουσία στοίχιζε έναν ολόκληρο αποκλεισμό για τον Παναθηναϊκό. Συγγνώμη, Λουκά, αλλά το «Τι κάνει εκεί, ρε;» ήταν ατάκα που έκανε ανησυχητικά συχνά την εμφάνισή της σε «πράσινα» χείλη και η λέξη «γκάφα» γινόταν συνώνυμη του ονόματός σου. Και πραγματικά, ώρες-ώρες, αυτό το πέναλτι στο οποίο υπέπεσες στα «χασομέρια», στη γωνία της μεγάλης περιοχής, στον αγώνα του Φελίξ Μπολάρ, (3-1 η Λανς) δύο πράγματα πρέπει να είσαι για το κάνεις, σύμφωνα με το πώς αντιλαμβανόμασταν εμείς τα γεγονότα, όταν τα νεύρα μας ήταν «τεντωμένα»: «στημένος» ή...

Φτάνει, όμως... Αρκετά σπιλώσαμε το όνομα ενός ποδοσφαιριστή, αρκετή εσωστρέφεια και καχυποψία χωρέσαμε σε λίγες παραγράφους. Προτού δικάσουμε τον Λουκά Βύντρα, προτού αποφανθούμε αν ο εν λόγω ποδοσφαιριστής άξιζε ή όχι αυτή την αντιμετώπιση εκ μέρους μας, ας ακούσουμε -ή μάλλον διαβάσουμε- και την υπερασπιστική του γραμμή, όπως στις πραγματικές δίκες. Μόνο που ο Λουκάς δεν είναι εδώ για να αντικρούσει τα επιχειρήματά μας. Είναι και αρκετά συνεσταλμένος για να το κάνει. Συνεπώς, ας γίνουμε εμείς συνήγοροί του. Υπάρχει και μια σημαντική μαρτυρία, η οποία χρήζει να ακουστεί από το ακροατήριο...

Πριν από λίγους μήνες, ένας καλός φίλος του γράφοντος εξέφρασε την επιθυμία να αποκτήσει κάποια βιβλία με θέμα την ιστορία του Παναθηναϊκού, όπως το «Και Χιλιάδες Τίτλοι», το «1908» και το «Λεωφόρος Αλεξάνδρας 160». Ένα εξ αυτών το ήθελε για ένα φίλο του. Το όνομά του; Λουκάς Βύντρα!

Η «δοσοληψία» πραγματοποιήθηκε στο πάρκινγκ του ΟΑΚΑ επί της λεωφόρου Σπύρου Λούη, έπειτα από την ολοκλήρωση ενός ευρωπαϊκού αγώνα του μπασκετικού Παναθηναϊκού, στο οποίο ο Λουκάς Βύντρα ήταν παρών.

«Μα, καλά. Τι δουλειά έχει ο Βύντρα σε αγώνα μπάσκετ του Τριφυλλιού στο ΟΑΚΑ;», είναι, φαντάζομαι, η επόμενη ερώτηση.

Τη βραδιά εκείνη, άλλαξαν πολλά μέσα μου για τον Λουκά. Άδραξα την ευκαιρία και οι ερωτήσεις μου ήταν πάμπολλες. Μου απαντήθηκαν όλες από τον κοινό μας φίλο, για τον οποίο θα έβαζα το χέρι μου στη φωτιά ότι όσα μου μετέφερε είναι απολύτως αληθή. Μάλιστα, η μεταξύ τους σχέση είναι αρκετά στενή, σχεδόν οικογενειακή.

 Ο Λουκάς Βύντρα εμφανίζεται συχνά στους αγώνες μπάσκετ του Παναθηναϊκού, τουλάχιστον όσο του το επιτρέπουν οι επαγγελματικές του υποχρεώσεις. Ομολογώ ότι αυτό δεν το γνώριζα. Όπως δεν γνώριζα και πολλά ακόμα που θα διαβάσετε παρακάτω, τα οποία θα προσπαθήσω να σας αποτυπώσω ακριβώς όπως μου μεταφέρθηκαν.

Ο Λουκάς Βύντρα έχει ένα 12χρονο γιο, τον Άγγελο (να σου ζήσει, Λουκά, και μακάρι να τον δούμε και ποδοσφαιριστή στην πρώτη ομάδα, κάποια στιγμή), ο οποίος είναι φανατικός οπαδός μας. Ο πατέρας του, αν και ενεργός ποδοσφαιρικά με άλλη ομάδα (Λαμία), παραμένει επίσης φίλος της ομάδας που υπηρέτησε στα περισσότερα χρόνια της αθλητικής του καριέρας. Αυτό μπορεί να το πιστοποιήσει η «πηγή» μου. Οι αντιδράσεις του Λουκά Βύντρα, όταν παρακολουθεί ακόμα και σήμερα αγώνες του Παναθηναϊκού στην τηλεόραση (ή και από το γήπεδο, όταν μπορεί και παρευρίσκεται, ενίοτε με τον καλό του φίλο, Στέφανο Κοτσόλη), είναι αντιδράσεις οπαδού της ομάδας. Αγωνιά, πανηγυρίζει στα γκολ, καμιά φορά βρίζει και κανέναν αντίπαλο ή διαιτητή, παθιάζεται.

Στους αγώνες μπάσκετ του Παναθηναϊκού, μάλιστα, αν και μπορεί να καθίσει δωρεάν στις VIP πολυθρόνες που βρίσκονται στο παρκέ, επιλέγει πάντοτε την πλευρά της κερκίδας, και, μάλιστα, έχοντας πληρώσει το ανάλογο τίμημα.

Γνωρίζατε, ακόμα, ότι ο Λουκάς Βύντρα, κάποτε πλήρωσε με δικά του έξοδα τη νοσηλεία και αποκατάσταση ενός φίλου του Παναθηναϊκού, ο οποίος έχασε και τα δύο του πόδια από σιδηροδρομικό δυστύχημα; Όχι, ε; Ούτε εγώ... Είδατε πόσο καλά το έκρυψε ο Λουκάς; Ο οποίος, παρεμπιπτόντως, σιχαίνεται τις δημόσιες σχέσεις και τις αποφεύγει όπως ο διάολος το λιβάνι.

Ή ότι η μετεγγραφή του στον Ολυμπιακό, την οποία «έτρεχε» ο μάνατζέρ του, με τις δύο πλευρές να βρίσκονται ένα βήμα πριν από την τελική συμφωνία, χάλασε την τελευταία στιγμή από τον ίδιο τον Λουκά, όταν, αφού ο ίδιος υπολόγισε τις αντιδράσεις και τον αντίκτυπο που θα άφηνε μια τέτοια κίνηση, αναλογίστηκε ότι θα ήταν το μεγαλύτερο λάθος της καριέρας του και, εν τέλει, έπραξε με βάση το συναίσθημα, παρά το γεγονός ότι τα χρήματα που θα λάμβανε από τους Πειραιώτες ήταν κάτι παραπάνω από ικανοποιητικά;