Μια "εξελιγμένη" μορφή κατοχής ή μορφή λύσης;

Δεν ήμουν ποτέ οπαδός του 'κλεισίματος των οδοφραγμάτων', για πολλούς λόγους. Εκτός της προσπάθειας διατήρησης πολιτικής συνοχής και την αδήριτη ανάγκη ενίσχυσης της θύμησης, πάντα πίστευα και πιστεύω πως Τουρκοκύπριοι και Ελληνοκύπριοι χρειάζεται να έρθουν κοντά, να οικοδομήσουν μεταξύ τους εμπιστοσύνη, να καταπολεμήσουν μαζί τις ανασφάλειες και την διχόνοια που καλλιέργησαν τα λάθη του παρελθόντος. Το Κυπριακό, πέραν της γεωστρατηγικής του πτυχής, είναι σε μεγάλο βαθμό πρόβλημα εμπιστοσύνης, είτε το χάσμα αυτό εμπιστοσύνης

ήταν ένα καθοδηγούμενο δημιούργημα, είτε όχι.

Σήμερα, δεκαπέντε χρόνια μετά, είμαι πεπεισμένος ότι η διάνοιξη των οδοφραγμάτων δεν εξυπηρέτησε και δεν εξυπηρετεί, ουσιαστικά, απολύτως τίποτα, πέραν της περαιτέρω αποθράσυνσης και των μαξιμαλιστικών τάσεων του ψευδοκράτους και της Άγκυρας, της μεγάλης οικονομικής ενίσχυσης των Κατεχομένων και του Κατοχικού Καθεστώτος, αλλά και της εδραίωσης του Status quo. Της εδραίωσης μιας νοσηρής κατάστασης πραγμάτων απ' όλες τις απόψεις, μιας "εξελιγμένης" μορφής κατοχής.

Η εκμετάλλευση μερίδας Τουρκοκυπρίων σε ότι αφορά τα δικαιώματά τους εντός των ελεύθερων περιοχών, εις βάρος της Κυπριακής Δημοκρατίας και των Ελληνοκυπρίων, είναι ένα άλλο μεγάλο κεφάλαιο, όπως άλλο μεγάλο κεφάλαιο είναι η μη τήρηση του Κανονισμού της Πράσινης Γραμμής, το λαθρεμπόριο, ο τζόγος, η πορνεία και τα ναρκωτικά, στα οποία εμπλέκονται αμφότεροι Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι.

Σε περιοχές όπως η Τηλλυρία, που βρίσκεται δυστυχώς αποκλεισμένη από το 1964, έπρεπε να είχαν ληφθεί, προ πολλού, ειδικά ικανοποιητικά μέτρα ενίσχυσης και στήριξης, προς αναχαίτιση των δυσάρεστων εξελίξεων που αντιμετωπίζουμε σήμερα, αλλά και προς ένδειξη έμπρακτης μέριμνας εκ μέρους της Πολιτείας, όπως πραγματικά οφείλει.

Ουδέν σχόλιο (αξίζει) για τους Ελληνοκύπριους που απολαμβάνουν τα ταξίδια τους από το παράνομο αεροδρόμιο της Τύμβου, όπως και τον καφέ, το ψάρι, τα ψώνια, τις διακοπές, τις "υπηρεσίες" μασάζ και το πόκερ τους.. αλλά και τις παραλίες τα καλοκαίρια, υπό τη σκιά της ημισελήνου.. Πέντε μίλι.. Βαβυλάς.. Καζάφανι..

Στο όνομα της (δήθεν) επαναπροσέγγισης και της καλής βούλησης, εξευτελιζόμαστε δυστυχώς καθημερινά, όλο και περισσότερο..

Περιμένοντας τι; Κάτι θετικό που δεν φάνηκε μέσα σ' αυτά τα δεκαπέντε χρόνια;

Έχουμε στ' αλήθεια κερδίσει κάτι σαν Ελληνοκυπριακή πλευρά; Σαν Κυπριακή Δημοκρατία;

Επιτέλους, έχουμε αντίληψη των πράξεών μας σαν λαός;

Ποιο ακριβώς είναι το πλάνο του Κράτους σε σχέση με την διαχείριση του όλου θέματος;

Πραγματικά, υπάρχει Πολιτεία;

Tα σχόλια αντιπροσωπεύουν την προσωπική γνώμη των συγγραφέων τους και όχι αυτή του Sigmalive.com

Keywords
Τυχαία Θέματα