Με οριστική ρήξη απειλούνται οι σχέσεις Ελλάδας- Ρωσίας

Επικίνδυνοι κραδασμοί απειλούν με οριστικό ρήγμα τις διπλωματικές σχέσεις της Ελλάδας με την Ρωσία, με την τελευταία να αποκαλεί σήμερα την πρώτη, υποχείριο των Αμερικανών.

Ο Ρώσος Υπουργός Εξωτερικών ακύρωσε το προγραμματισμένο ταξίδι του το ερχόμενο φθινόπωρο, δηλώνοντας εμφαντικά ότι η στιγμή δεν είναι πια κατάλληλη. Ωστόσο, προς το παρόν, δεν έχουν εφαρμοστεί αντίποινα.

"Είναι καλοδεχούμενος", απάντησε, ακολούθως το Μαξίμου, νερώνοντας το

Οι δύο πλευρές, πίσω από τη βιτρίνα, δείχνουν πως δεν επιθυμούν εμβάθυνση της κρίσης, ωστόσο η στροφή στην οποία βρίσκονται οι σχέσεις τους, είναι εκ των πραγμάτων επικίνδυνη.

H ακύρωση του ταξιδιού του Σεργκέι Λαβρόφ, έβαλε φωτιά στο Μέγαρο Μαξίμου.

Ο πρωθυπουργός, Αλέξης Τσίπρας, κάλεσε εκτάκτως σε συνάντηση τον υπουργό των Εξωτερικών, προκειμένου να συζητήσουν τις εξελίξεις, όπως αυτές έχουν διαμορφωθεί τις τελευταίες ημέρες.

Η συνάντηση διήρκεσε μιάμιση ώρα, δεν έχει υπάρξει, προς το παρόν, κάποια επίσημη ανακοίνωση ή τοποθέτηση, πέρα από την επαναδιατύπωση ότι ο Λαβρόφ είναι ευπρόσδεκτος στην Ελλάδα, ανεξάρτητα από τη δράση των 4 διπλωματών της Ρωσικής Ομοσπονδίας.

Έτσι η Αθήνα επιχειρεί να αποσυνδέσει τη ρωσική κυβέρνηση από την δράση των διπλωματών της.

Πάντως η Ρωσία ναι μεν κάνει σκληρές δηλώσεις, αλλά προς το παρόν είναι καμπανάκια προειδοποίησης προς την Αθήνα και όχι πραγματικά αντίποινα.

Αυτό δείχνει το γεγονός ότι το Κρεμλίνο δεν έχει ακόμη προχωρήσει με απελάσεις Ελλήνων διπλωματών, μια εβδομάδα μετά.

Συνηθίζει να απαντά σε 48 ώρες η Ρωσία, όμως εδώ δεν το έχει πράξει και έχει υπογραμμίσει πολλάκοις ότι η κίνηση της Ελλάδας έγινε παράλληλα με την έναρξη της Συνόδου του ΝΑΤΟ, ρίχνοντας την ευθύνη ανοιχτά στις ΗΠΑ. Το ζήτημα λοιπόν είναι το εξής.

Η Ελλάδα βοήθησε το ΝΑΤΟ, άρα στέκεται απέναντι στη Ρωσία, αίροντας τα εμπόδια για την ένταξη των Σκοπίων και άρα βοήθησε στο παιχνίδι αύξησης της αμερικανικής και ευρωπαϊκής, σε δεύτερο επίπεδο, επιρροής στα Βαλκάνια και μείωση, αναγκαστικά, της ρωσικής επιρροής και των Τούρκων συμμάχων της Ρωσίας.

Είναι σημαντικό να αναφερθεί η αντίρρηση της Ρωσίας προς οτιδήποτε θα άλλαζε την γεωπολιτική ισορροπία στα Δυτικά Βαλκάνια ήταν ρητή και γνωστή από καιρό.

Αντίστοιχα, γνωστό ήταν και στη ρωσική πλευρά ότι με δεδομένη την ελληνική συμμετοχή στο ΝΑΤΟ, ήταν δύσκολο για την ελληνική πλευρά να εναντιωθεί γενικά στη διεύρυνση.

Η στιγμή της μεταστροφής ήταν αναμενόμενη, λοιπόν, λόγω της συμφωνίας των Πρεσπών.

Το επίφοβο τώρα είναι αν αυτές οι εξελίξεις τελικά πάρουν την επικίνδυνη στροφή και αν αυτό θα οδηγήσει, μαζί με άλλους παράγοντες στη σκακιέρα της Μέσης Ανατολής, στη δημιουργία ρωσο-κινεζικού άξονα.

Ένα μεγάλο ερώτημα που θα απαντήσει η ιστορία, είναι κατά πόσο τελικά, η ελληνική πλευρά έχει αποσπάσει συνολικότερες δεσμεύσεις από την αμερικανική πλευρά ως αντάλλαγμα γι αυτή τη μεταστροφή, καθώς δεν αποκλείεται αυτή η κρίση να επηρεάσει και άλλους τομείς διμερών σχέσεων, όπως για παράδειγμα ο τουρισμός.