Είναι δυνατόν να υπάρχουν «Υπάνθρωποι» και μάλιστα στο Δημόσιο το 2020;

Η ιδεολογία του Ναζισμού ηττήθηκε  με το τέλος του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου.

Ή μήπως Όχι;

Στην ιδεολογία αυτή μεταξύ άλλων εγκληματικών εφευρημάτων υπήρχε «η Άρια Φυλή» και οι «Υπάνθρωποι» που προορίζονταν για δούλοι των πρώτων.

Η Οικουμενική διακήρυξη ανθρωπίνων δικαιωμάτων ψηφίστηκε  στις 10 Δεκεμβρίου του 1948, ως ένα απότοκο της ήττας του Ναζισμού.  Το άρθρο 23.2 αναφέρει τα εξής: «’Όλοι, χωρίς καμία διάκριση, έχουν το δικαίωμα ίσης αμοιβής για ίση εργασία».

Μέρος της διακήρυξης έγινε το Διεθνές Σύμφωνο για τα Ατομικά και Πολιτικά Δικαιώματα, το οποίο κύρωσε η Κύπρος

με το νόμο 14 του 1969 : «Ό περί των Διεθνών Συμφώνων (Οικονομικά, Κοινωνικά και Πολιτιστικά Δικαιώματα και 'Αστικά και Πολιτικά Δικαιώματα) (Κυρωτικός)».

Μεταξύ άλλων αναφέρει στο άρθρο 7:

« Τά Συμβαλλόμενα Κράτη αναγνωρίζουν τό δικαίωμα παντός προσώπου όπως
άπολαύη δικαίων και ευνοϊκών δρων εργασίας, διασφαλιζόντων είδικώτερον—
(α) άντιμισθίαν, παρέχουσαν είς απαντάς τους εργαζομένους κατ’ ελάχιστον
οριον :
(i) δίκαιον μισθόν και ίσας άποδοχάς δι’ έργάσίαν ΐσής αξίας,
άνευ διακρίσεως οιασδήποτε φύσεως»

Ας πάμε τώρα σε Ευρωπαϊκό έδαφος:

Η Ευρωπαϊκή Ένωση, ως θεσμός σεβόμενη τα ανθρώπινα δικαιώματα και τον ίδιο τον άνθρωπο, για να αποφύγει πιθανή εκμετάλλευση των εργαζομένων από τους εργοδότες προχώρησε το 1999 στην έκδοση της Οδηγίας 1999/70/ΕΚ.  Δεν θα μπω σε νομική ή νομικίστικη ανάλυση του θέματος γιατί δεν είμαι νομικός, αυτό το έχουν κάνει με εμπεριστατωμένο, και μαθηματικό θα έλεγα τρόπο οι Νομικοί Σύμβουλοι της συντεχνίας ΙΣΟΤΗΤΑ, τόσο στις 140 περίπου αγωγές στο δικαστήριο όσο και στην καταγγελία στην Επιτροπή Αναφορών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, και στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή.

Η οδηγία λοιπόν, με απλά λόγια, αφορά την προστασία των εργαζομένων ορισμένου χρόνου από δυσμενείς διακρίσεις έναντι των αντίστοιχων μόνιμων εργαζομένων (comparable permanent worker). Επιπλέον αναγκάζει τα κράτη να λάβουν μέτρα έναντι της αποτροπής της κατάχρησης διαδοχικών συμβάσεων ορισμένου χρόνου.  Ένα τέτοιο μέτρο είναι η μετατροπή της σύμβασης εργασίας ορισμένου χρόνου σε σύμβαση εργασίας αορίστου χρόνου.

Η Κύπρος «εναρμονίστηκε» με την οδηγία χωρίς όμως να προσδώσει τα ίδια εργασιακά δικαιώματα στους ορισμένου χρόνου εργοδοτούμενους όπως απαιτούσε η οδηγία, και εφηύρε τον όρο Εργαζόμενος Αορίστου Χρόνου (ΕΑΧ), όπως αναγνωρίστηκε και από σχετική έκθεση που πλήρωσε η ίδια Ευρωπαϊκή Επιτροπή και βρίσκεται στην ιστοσελίδα της οδηγίας.

Αρχικά πιστεύαμε πως ο λόγος εφεύρεσης του όρου αυτού ήταν οι εργαζόμενοι ορισμένου χρόνου, από την μια να μην απολύονται, εφόσον Υπηρεσιακά η εργασία τους αφορούσε Πάγιες και Διαρκείς ανάγκες, αλλά από την άλλη, να παραμείνουν εσαεί Υπάλληλοι 2ης κατηγορίας, με λιγότερο καθαρό μισθό και εργασιακά ωφελήματα, όπως το εφάπαξ και την επαγγελματική σύνταξη. Να θυμίσουμε εδώ ότι πέραν των λιγότερων δικαιωμάτων υπάρχουν και άλλες διακρίσεις όπως η διαφορετική κλίμακα, για τα ίδια καθήκοντα (π.χ. ΡΙΚ) και η ύπαρξη σχεδίου μεταθέσεων μόνο για ΕΑΧ, με τους αντίστοιχους μόνιμους να απολαμβάνουν σταθερό τόπο εργασίας.

Επιπλέον με το τρόπο αυτό διασφάλιζε και περισσότερες προαγωγές για το αντίστοιχο μόνιμο προσωπικό, γιατί με βάση τον αριθμό των αριθμό των εργαζόμενων αορίστου χρόνου, μειώθηκαν σε κάποιο βαθμό, κάποιες μόνιμες θέσεις, (όχι κατ’ ανάγκη σε αναλογία ένα προς ένα) οπόταν ο ανταγωνισμός μειώθηκε σημαντικά.
Τα περί ελλιπούς εναρμόνισης και ότι ο εργαζόμενος Αορίστου Χρόνου είναι ουσιαστικά ο Αντίστοιχος Μόνιμος της οδηγίας, τα παραδέχθηκε ο εκπρόσωπος του Γενικού Εισαγγελέα σε συνεδρία της επιτροπής οικονομικών τον Φεβρουάριο του 2020, τα πρακτικά της οποίας έδωσε στη δημοσιότητα η συντεχνία ΙΣΟΤΗΤΑ.

Τελικά, η μάλλον εκ του πονηρού εφεύρεση του όρου αυτού εξυπηρετεί και ένα άλλο πιο σημαντικό σκοπό: η εργοδοτική πλευρά, με τον όρο αυτό προστάτευσε αποτελεσματικά το Δημόσιο από τους εμάς τους «Υπάνθρωπους» και μείωσε σημαντικά την πιθανότητά να κερδίσουμε οποιαδήποτε δίκη σε Κυπριακό Δικαστήριο, εφόσον όρισε, καταργώντας ή καλύτερα μη εισάγοντας ποτέ στο Κυπριακό δίκαιο τον όρο Αντίστοιχος Μόνιμος, ότι η σύγκριση αντί μεταξύ Εργοδοτούμενου Ορισμένου Χρόνου και Μόνιμου Προσωπικού, θα γίνεται μεταξύ των ΕΟΧ και ΕΑΧ! Αγνοώντας ότι την χρονική στιγμή, εφαρμογής της οδηγίας δεν υπήρχε καμία άλλη κατηγορία υπαλλήλων προς σύγκριση, παρά μόνο των ΕΟΧ και των Αντίστοιχων Μόνιμων.

Οι ΕΑΧ είπαμε είναι οι ΕΟΧ που «βαφτίστηκαν», από τον εργοδότη/νονό*, ως τέτοιοι! Με αφορμή την κατάργηση της ημερομηνία λήξης του συμβολαίου τους. Εννοείται, πάντα με  τους ίδιους, δυσμενέστερους των Αντίστοιχων Μόνιμων, όρους απασχόλησης.
Πέτυχε δηλαδή ο εργοδότης, να γίνεται μία σύγκριση, στα Κυπριακά Δικαστήρια μεταξύ των ίδιων ανθρώπων και του εαυτού τους. Εργαζόταν δηλαδή κάποιος ως ΕΟΧ, δεν είχε τα αντίστοιχα εργασιακά δικαιώματα με τον Αντίστοιχο Μόνιμο, και ο εργοδότης τον βάφτισε Αορίστου χρόνου, με τα ίδια δικαιώματα και τον συγκρίνει με τον εαυτό του! Αυτό φυσικά καταργεί και σαφέστατα καταχράται το σκοπό της οδηγίας 1999/70/ΕΚ.
«ΑΥΤΟΣΥΓΚΡΙΣΗ» είναι μια λέξη που δεν υπάρχει στο λεξικό, γιατί ακριβώς δεν έχει νόημα να υπάρχει, δεν μπορεί να συγκριθεί κάποιος με το εαυτό του! Απολογούμαι αν ακουστεί παρατραβηγμένο αλλά η «αυτοσύγκριση» παραπέμπει συνειρμικά σε κάτι άλλο ... 

Συμπέρασμα

Το μέρος της ιδεολογίας του Ναζισμού, περί «Αρίας Φυλής» και «Υπανθρώπων» που θα είναι 2ης κατηγορίας άνθρωποι, όχι μόνο δεν πέθανε, αλλά συνεχίζει ακάθεκτο, εφόσον ακόμα γίνεται αποδεκτή η παραβίαση ανθρωπίνων δικαιωμάτων και υπάρχουν άνθρωποι / εργαζόμενοι, που αμείβονται λιγότερα από τους εργαζόμενους που έχουν ακριβώς τα ίδια καθήκοντα και υποχρεώσεις ...

Να πούμε ότι δεν έχει επικαλεστεί κανένας, εξ όσων γνωρίζουμε, την παραβίαση ανθρωπίνων δικαιωμάτων του σε Κυπριακό δικαστήριο, παρά μόνο της Οδηγίας 1999/70/ΕΚ όπου το εφεύρημα, του Εργαζόμενου Αορίστου Χρόνου, όποιος και αν το εφηύρε, λειτουργεί μια χαρά …  Φυσικά τα Κυπριακά δικαστήρια δεν απέστειλαν ποτέ σχετικά προδικαστικά ερωτήματα στο Ευρωπαϊκό δικαστήριο, και κάτι μου λέει ότι δεν θα το κάνουν ποτέ γιατί η νομολογία λέει πολύ διαφορετικά πράγματα από αυτά που εφαρμόζονται στη Νήσο των Αγίων …

Τα ερωτήματα που παραμένουν είναι τα εξής:

1. Θα «χάψει» η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, το εκ του πονηρού εφεύρημα του ΕΑΧ στην εξέταση της καταγγελίας της ΙΣΟΤΗΤΑΣ; Θέλω να πιστεύω πως όχι, ειδικότερα μετά και την αποστολή σχετικής προειδοποιητικής επιστολής τον Ιούλιο προς την Ιταλία, για παρόμοια θέματα.

Οι «una fatsa», με τους Έλληνες και Κύπριους, Ιταλοί, όμως, παρόλο που έχουν τις περγαμηνές της ύπαρξης οργανώσεων όπως η Μαφία, φαίνεται πως δεν έδρασαν με σχέδιο και εκ του πονηρού στο συγκεκριμένο θέμα … 

2. Τα Κυπριακά  δικαστήρια ή η Επίτροπος Διοικήσεως, ως φορέας ελέγχου εφαρμογής των Ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ανάλογα με το που θα προσφύγει η ΙΣΟΤΗΤΑ, είναι έτοιμοι να αγνοήσουν τις επιταγές του Κυπριακού Κατεστημένου και να απαιτήσουν, ως θα έπρεπε, εφαρμογή των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ή θα πρέπει να φθάσουν οι εργαζόμενοι μέχρι και σε καταγγελία στον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών;

Και επειδή τα συμπεράσματα πρέπει να είναι πάντα αισιόδοξα, πρέπει να πούμε ότι η μεγάλη διαφοροποίηση σε σχέση με το γινόταν πριν, είναι η ίδρυση και λειτουργία της συντεχνίας ΙΣΟΤΗΤΑ, που αν μη τι άλλο έδωσε φωνή και αντιπροσώπευση στους «Υπανθρώπους» όπως τους θεωρούν κάποιοι.
Τα 2500 μέλη της ΙΣΟΤΗΤΑΣ, και η στήριξη που έχει από τους συναδέλφους, παρόλο που υπάρχουν αρκετά προσκόμματα στη λειτουργία της ως συντεχνία, τα όποια δεν είναι του παρόντος, της δίνουν την δύναμη να συνεχίσει το δίκαιο αλλά και δύσκολο αγώνα της.

Ένας «Υπάνθρωπος»,

Κυριάκος Κυριάκου
Μηχανολόγος Μηχανικός
Αντιπρόεδρος της Παγκύπριας Συντεχνίας ΙΣΟΤΗΤΑ

* Νονός με την έννοια της ονοματοδοσίας. 

Keywords
Τυχαία Θέματα