Δημητριάδης: Η δίκη Μάναφορτ ρίχνει φως στις σχέσεις Κύπρου-Ρωσίας

Το ενδεχόμενο οι διασυνδέσεις του Μάναφορτ με την Κύπρο να αποτελούν απλώς το προοίμιο ενός «γάμου συμφερόντων» ανάμεσα στις ΗΠΑ και τη Ρωσία, επισημαίνει σε άρθρο του στην ιστοσελίδα EuΟbserver o τέως Διοικητής της Κεντρικής Τράπεζας Κύπρου

Ο κος Δημητριάδης, σημειώνει ότι η δίκη που διεξάγεται αυτή την περίοδο στις ΗΠΑ, σχετικά με ενδεχόμενη ρωσική παρέμβαση στις αμερικανικές εκλογές του 2016, φωτίζει τους σκοτεινούς δεσμούς Κύπρου-Ρωσίας

Δεδομένου, σύμφωνα με τον ίδιο, ότι πλησιάζει στο τέλος της, η πρώτη δίκη που προέκυψε από την έρευνα του ειδικού συμβούλου Ρόμπερτ Μίλλερ σχετικά με ενδεχόμενη ρωσική παρέμβαση κατά τη διάρκεια των αμερικανικών προεδρικών εκλογών έρχεται στο τέλος, έχει νόημα να γίνει ένας απολογισμός των μέχρι τώρα δεδομένων.

«Η εν λόγω δίκη είναι η πρώτη από τις δύο αφορούν στον Πολ Μάναφορτ, τον Ρεπουμπλικανικό λομπίστα ο οποίος βοήθησε την προεκλογική εκστρατεία του Ντόναλντ Τραμπ και ο οποίος αντιμετωπίζει κατηγορίες για οικονομική απάτη, νομιμοποίηση εσόδων από παράνομες δραστηριότητες και παραβίαση ενός ομοσπονδιακού νόμου περί εμπιστευτικότητας της δραστηριότητας lobbying. Οι κατηγορίες αφορούν στη βοήθεια του Πολ Μάναφορτ προς τον πρώην πρόεδρο της Ουκρανίας Βίκτορ Γιανουκόβιτς, ο οποίος διέφυγε στη Ρωσία μετά από τη λαϊκή εξέγερση το 2014», σημειώνει.

Τα γεγονότα, όπως αναφέρει το άρθρο, έφεραν στο επίκεντρο της συζήτησης πιθανή εμπλοκή της Κύπρου, κάτι που κινητοποίησε τα διεθνή μέσα τα οποία διερεύνησαν την υπόθεση, σημειώνοντας ωστόσο ότι τα κυπριακά ΜΜΕ τείνουν να υποβαθμίζουν το ζήτημα, παρά το γεγονός ότι οι κυπριακές Αρχές συνεργάζονται για τις σχετικές έρευνες.

Σύμφωνα με τον κο Δημητριάδη, άρθρο που δημοσιεύθηκε το Μάρτιο του 2017 στο NBC έδειξε ότι οι περίπου 15 τραπεζικοί λογαριασμοί του Πολ Μάναφορτ στην Κύπρο έκλεισαν «λίγο πριν από την ανάληψη από την κυβέρνηση του 2012 της τράπεζας στη μέση μιας τραπεζικής κρίσης», δείχνοντας έτσι την ύπαρξη τραπεζικών συναλλαγών με την Λαϊκή Τράπεζα.

Κατά την περίοδο 2008-2012, επισημαίνει στο άρθρο του, η Κύπρος ήταν σαφώς στην καρδιά των αμφίβολων οικονομικών συναλλαγών του Μάναφορτ, ο οποίος εισέπραξε δεκάδες εκατομμύρια δολάρια από τις πολιτικές του δραστηριότητες στην Ουκρανία και απέφυγε να πληρώσει τους φόρους, συγκαλύπτοντας μάλιστα τα έσοδά του ως υποτιθέμενα «δάνεια».

«Για να πετύχει το σκοπό του, χρησιμοποίησε υπεράκτιες εταιρίες και αλλοδαπούς λογαριασμούς. Όπως έγινε γνωστό, 12 από τις 15 αλλοδαπές οντότητες που ο Μάναφορτ χρησιμοποίησε ενσωματώθηκαν στην Κύπρο και δημιουργήθηκαν από τον Αύγουστο του 2007 έως τον Μάρτιο του 2012», τονίζει.

Πάντως, από την δικαστική διαδικασία ήρθαν στη δημοσιότητα αρκετές «ζουμερές» λεπτομέρειες, σχετικά με την εν λόγω δραστηριότητα.

Συγκεκριμένα, όπως αναφέρει το άρθρο, ο Ρικ Γκέιτς, το πρώην «δεξί χέρι» του Μάναφορτ, ο οποίος έχει κριθεί ήδη ένοχος και πλέον συνεργάζεται με τον Μίλλερ, αποκάλυψε τα ονόματα των Ουκρανών ολιγαρχών που κατέθεσαν χρήματα στους λογαριασμούς του Μάναφορτ στην Κύπρο.

«Όπως εξήγησε, οι πληρωμές σε διάφορους προμηθευτές των ΗΠΑ, περιλαμβανομένων των καταστημάτων αντίκες και ειδών ένδυσης, των αντιπροσώπων αυτοκινήτων, των γκαλερί τέχνης, των εργολάβων και των εταιρειών κτηματομεσιτικών, διενεργήθηκαν μέσω δικηγορικής εταιρείας στην Κύπρο η οποία συνεργαζόταν με συγκεκριμένο δικηγόρο γνωστό ως Δρ K.».

Σύμφωνα με τις εκθέσεις των ΜΜΕ τις οποίες επικαλείται ο κος Δημητριάδης συμπεριλαμβανομένων των New York Times, η ίδια δικηγορική εταιρεία βοήθησε τον Μάναφορτ να δημιουργήσει κυπριακές εταιρίες-φαντάσματα, κατόπιν σύστασης του Όλεγκ Ντεριπάσκα, ενός ρωσικού ολιγάρχη για τον οποίο ο ίδιος είχε εργαστεί στο παρελθόν.

Όπως σημειώνεται στο άρθρι, αυτές, όπως και πολλές επιτυχημένες νομικές εταιρείες στην Κύπρο «είναι “πολιτικά συνδεδεμένες” και ανήκει στον Δρ Κύπρο Χρυσοστομίδη που έχει μακρά σταδιοδρομία στην κυπριακή πολιτική, έχοντας υπηρετήσει ως υπουργός δικαιοσύνης σε δύο διαφορετικές κυβερνήσεις».

Έτσι, όπως επισημαίνεται, μέχρι το 2012 ο Μάναφορτ χρησιμοποιούσε αποκλειστικά την Κύπρο για να διεκπεραιώσει τις «αμφίβολες οικονομικές του υποθέσεις», ενώ οι διαδρομές χρημάτων με τις άλλες χώρες ξεκινούν το 2013, με το δημοσίευμα να διατυπώνει την υπόθεση ότι αυτό συνέβη λόγω του κλεισίματος των λογαριασμών του Μάναφορτ στην Κύπρο από το 2012.

Ωστόσο, σύμφωνα με το άρθρο, έκπληξη προκαλεί το γεγονός ότι το ίδιο κατηγορητήριο απαριθμεί δύο διαδρομές από την Κύπρο: το 2014 και το 2015, ύψους $0,9 εκ. και $1,0 εκ. αντιστοίχως, τα οποία ήταν «μεταμφιεσμένα» ως δάνεια.

Ωστόσο, τονίζει, η όλη διαδικασία δημιουργεί ερωτήματα, καθώς δεν είναι σαφές πώς θα μπορούσαν τέτοιες μεγάλες συναλλαγές να μην εντοπίζονται από το ραντάρ οποιασδήποτε τράπεζας κατά του ξεπλύματος μαύρου χρήματος.

«Πώς θα μπορούσε να συμβεί κάτι τέτοιο, μετά από όλες τις βελτιώσεις που έγιναν το 2012-13; Πώς ήταν δυνατό αυτό ακόμη και αν οι τραπεζικοί λογαριασμοί του Μάναφορτ στην Κύπρο είχαν κλείσει το 2013;», διερωτάται.

Όπως επισημαίνει ο κος Δημητριάδης, ένα μεγάλο πλεονέκτημα μιας δικαστικής διαδικασίας, εκτός από την δημοσίευση λεπτομερειών, είναι ότι ενθαρρύνει τους δημοσιογράφους να διερευνούν ερωτήματα όπως αυτά, επικαλούμενος άρθρο το οποίο δημοσιεύθηκε στην Wall Street Journal στις 7 Αυγούστου 2018 το οποίο και αναδεικνύει τι συνέβη μετά το 2012, χωρίς ωστόσο να απαντά επαρκώς σε όλα τα ερωτήματα.

Όπως αναφέρει, αυτό που αποδεικνύεται είναι ότι το 2014 και το 2015 ο Μάναφορτ εξακολουθούσε να ασχολείται με την Τράπεζα Κύπρου, τη μεγαλύτερη τράπεζα του νησιού η οποία ανέλαβε τη Λαϊκή στην κορύφωση της οικονομικής κρίσης, τον Μάρτιο του 2013.

Τονίζει δε ότι η Τράπεζα Κύπρου έκλεισε τον λογαριασμό του Μάναφορτ το 2015, προφανώς κρίνοντας τα οικονομικά του ως ύποπτα, με τους υπαλλήλους της τράπεζας να αναγνωρίζουν πως επρόκειτο για έναν «υψηλού ρίσκου πελάτη», ενώ ανακάλυψαν ότι ενώ ήταν ακόμα πελάτης της Λαϊκής, αρνήθηκε να θέσει ερωτήσεις σχετικά με την πηγή των κεφαλαίων του.

Παρόλο που η τράπεζα έλαβε τη σωστή δράση το 2015, ο κος Δημητριάδης θέτει το ερώτημα γιατί χρειάστηκε τόσος πολύς χρόνος μέχρι να ανακαλύψει ό,τι είχε ήδη ανακαλύψει η Λαϊκή το 2012 κλείνοντας το λογαριασμό του Μάναφορτ.

«Το άρθρο της Wall Street Journal θέλει να πιστέψουμε ότι αυτό είχε να κάνει με τον Γουίλμπουρ Ρος – ο οποίος ήταν τότε ένας ιδιώτης επενδυτής, αλλά τώρα Αμερικανός Υπουργός Εμπορίου- ώστε να γίνει ο μεγαλύτερος μέτοχος της τράπεζας το 2014», τονίζει ο κος Δημητριάδης.

Υποστηρίζει δε ότι ο Ρος άρχισε να «κατευθύνει» προς συγκεκριμένες ενέργειες Ρώσους οι οποίοι ήταν μέλη του συμβουλίου της Τράπεζας, συμπεριλαμβανομένου ενός πρώην αξιωματούχου της KGB που είχε συνεργαστεί με τον πρόεδρο της Ρωσίας Βλαντιμίρ Πούτιν.

«Οι Ρώσοι έγιναν κύριοι μέτοχοι στην τράπεζα τον Μάρτιο του 2013, ως μέρος του σχεδίου διάσωσης της τράπεζας, το οποίο περιλάμβανε το bail-in των επενδυτών, των οποίων οι καταθέσεις μετατράπηκαν σε μετοχές, με τις μισές από αυτές να είναι ρωσικές», σημειώνει.

Πάντως ο ίδιος ο κος Δημητριάδης θεωρεί ότι αυτό αποτελεί το λιγότερο πειστικό μέρος της ιστορίας.

«Ακόμη και αν λάβουμε υπ’ όψιν τους ισχυρισμούς που έγιναν στο περιοδικό Forbes στις 7 Αυγούστου ότι ο Ρος προχωρούσε συνεχώς σε τέτοιου είδους χειρισμούς, αμφιβάλλω πολύ ότι η κυπριακή Κυβέρνηση θα τον ήθελε εκεί, αν πίστευε ότι θα μπορούσε να απειλήσει την ειδική σχέση την οποία διατηρούσε η Κύπρος με τη Ρωσία», γράφει προσθέτοντας ότι το άρθρο της Wall Street Journal υποδηλώνει ότι Κύπριοι πολιτικοί έπεισαν τον Ρος να επενδύσει στην Τράπεζα Κύπρου.

«Δεν είναι μυστικό ότι πολλοί πετυχημένοι Κύπριοι πολιτικοί, όχι μόνο ο "Δρ Κ", είναι δικηγόροι με τα οικογενειακά δικηγορικά τους γραφεία να έχουν σημαντικά επιχειρηματικά συμφέροντα στη Ρωσία, καθώς και σε άλλες πρώην σοβιετικές δημοκρατίες», αναφέρει ο κος Δημητριάδης, σημειώνοντας ότι πριν από την κυπριακή κρίση του 2013, οι εν λόγω επιχειρήσεις ήταν στην πραγματικότητα «οι καταλύτες εισροών ξένου κεφαλαίου στην Κύπρο ενώ συχνά λειτουργούσαν ως εισαγωγείς πλούσιων πελατών στις τράπεζες του νησιού», σημειώνει ο κος Δημητριάδης.

Υπογραμμίζει δε ότι μια από τις πρώτες εταιρίες οι οποίες εισήλθαν στη ρωσική αγορά ήταν το δικηγορικό γραφείο που ανήκει στην οικογένεια του νυν Προέδρου της Δημοκρατίας Νίκου Αναστασιάδη.

Στο άρθρο του ο κος Δημητριάδης αναφέρει ότι ακόμη και αν ληφθούν υπόψη πιθανά οικονομικά συμφέροντα, οι Κύπριοι πολιτικοί έχουν δει τη Ρωσία ως έναν στενό πολιτικό σύμμαχο.

«Ο ίδιος ο Αναστασιάδης περιεγράφηκε από την κυπριακή αλληλογραφία ως "πολύ υποτακτικός στον κ. Πούτιν", σημειώνοντας ότι ήταν ο μοναδικός ηγέτης της ΕΕ που παρακολούθησε τους εορτασμούς της 70ης επετείου από το τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, οι οποίοι μποϊκοτάριζαν όλοι οι άλλοι ηγέτες της ΕΕ εξαιτίας της προσάρτησης της Ρωσίας στην Κριμαία», αναφέρει συμπεραίνοντας ότι θα ήταν αδιανόητο οι Κύπριοι πολιτικοί να ήθελαν να προσελκύσουν τον Ρος στην Τράπεζα της Κύπρου, εάν πίστευαν ότι θα αποτελούσε απειλή για την «ειδική σχέση» μεταξύ Κύπρου και Ρωσίας.

«Αν μη τι άλλο, οι πραγματικές εξελίξεις δείχνουν ότι ο Ρος δεν ήταν τέτοια απειλή. Η άφιξή του στην Τράπεζα Κύπρου στα μέσα του 2014 συνέπεσε με τον πιο έντονο Ρώσο ολιγάρχης Βίκτορ Βέκσελμπεργκ, που εξαγόρασε τις μετοχές των “απομακρυνόμενων” Ρώσων, οι οποίοι εξάλλου δεν ήθελαν ποτέ να είναι οι μέτοχοι», υπογραμμίζει.

Σύμφωνα με τον ίδιο, εκείνος που βρίσκεται στο επίκεντρο των ισχυρισμών σχετικά με τη ρωσική παρέμβαση στις εκλογές του 2016 στις ΗΠΑ, είναι ο Βέκσελμπεργκ, ένας στενός σύμμαχος του Πούτιν.

«Είναι ένας από τους επτά Ρώσους ολιγάρχες που υπέστη κυρώσεις από το Υπουργείο Οικονομικών των ΗΠΑ τον Απρίλιο του 2018 ως επωφελούμενος από το καθεστώς του Πούτιν και διαδραματίζει βασικό ρόλο στην προώθηση των κακοήθων δραστηριοτήτων της Ρωσίας», αναφέρει και υπενθυμίζει ότι ο Βέκσελμπεργκ κατέχει σήμερα το 9,3% της Τράπεζας Κύπρου, γεγονός που τον καθιστά έναν από τους μεγαλύτερους μετόχους.

«Είναι δύσκολο να πιστέψουμε ότι η ταυτόχρονη παρουσία των Ρος και Βέκσελμπεργκ ως κύριων μετόχων της Τράπεζας Κύπρου από τα μέσα του 2014 (αμέσως μετά την αναχώρησή μου από την Κύπρο για να επιστρέψω στην ακαδημαϊκή μου θέση στο Ηνωμένο Βασίλειο) ήταν μια σύμπτωση», τονίζει.

Ο κος Δημητριάδης υποστηρίζει ότι η συνύπαρξη τους ήταν οργανωμένη και σκόπιμη.

«Σύμφωνα με τους Financial Times, ο Ρος ο οποίος έγινε αντιπρόεδρος της Τράπεζας Κύπρου, όρισε τον Τζόζεφ Άκερμαν ως μη εκτελεστικό πρόεδρο της τράπεζας. Ο Άκερμαν, πρώην διευθύνων σύμβουλος της Deutsche Bank, ήταν επίσης μη εκτελεστικός διευθυντής στην ελβετική εταιρεία χαρτοφυλακίου Renova του Βέκσελμπεργκ», αναφέρει.

Όπως λέει, «αν πράγματι είναι αλήθεια ότι οι Κύπριοι πολιτικοί πήγαν στη Νέα Υόρκη για να πείσουν τον Ρος να επενδύσει στην Τράπεζα της Κύπρου, είναι πολύ πιθανότερο να ενεργούν ως διαμεσολαβητές του “γάμου” μεταξύ των ρωσικών και αμερικανικών συμφερόντων», με τις διασυνδέσεις της Κύπρου με τη Μάναφορτ να ενδέχεται να αποδειχθούν απλώς ένα προοίμιο.