Αβέρωφ: Ζήτημα ημερών η αντιπρόσωπος του ΟΗΕ να κάνει επαφές

Ο Πρόεδρος του Δημοκρατικού Συναγερμού Αβέρωφ Νεοφύτου, στα πλαίσια της ραδιοφωνικής εκπομπής του Γ’ Προγράμματος του ΡΙΚ, προέβη σε τοποθέτηση για το Κυπριακό, αλλά και για τις επικρίσεις κατά του Προέδρου της Δημοκρατίας. Ο Πρόεδρος του ΔΗΣΥ συνομιλούσε σήμερα (26/6) το πρωί με τη δημοσιογράφο Ελένη Βρετού.

Αβέρωφ Νεοφύτου: Πραγματιστικά, οι εκλογές (στην Τουρκία) τελείωσαν. Ο διεθνής παράγοντας θα κινηθεί. Εγώ εκτιμώ ότι είναι

ζήτημα ημερών, βδομάδων που η Ειδική Σντιπρόσωπος του ΟΗΕ και του Γενικού Γραμματέα θα κάνει τις επαφές της με την ε/κ, την τ/κ πλευρά και τις εγγυήτριες δυνάμεις, και ένα είναι το θέμα, που θεωρώ, ότι θα βολιδοσκοπήσει τις διάφορες πλευρές: Το πλαίσιο Γκουτέρες που κατατέθηκε τον περασμένο Ιούλιο στο Γκρανς Μοντανά της Ελβετίας.

Ερ.: Επομένως, εμείς, δηλαδή, τώρα σταυρώσαμε τα χέρια και περιμένουμε να στείλει την εκπρόσωπό του ο Γ.Γ. για να της πει ο Πρόεδρος, να της πει ο Τουρκοκύπριος ηγέτης, να καταλάβει τι συμβαίνει, να πάει πίσω στον Γ.Γ., ε, και βλέπουμε τι πρωτοβουλία θα αναλάβει;

Αβέρωφ Νεοφύτου: Παρακολουθώ την κριτική που γίνεται. Ένα θα πω: Είναι τραβηγμένη. Το πιο ήπιο που μπορώ να πω. Ασκήθηκε στον Πρόεδρο Αναστασιάδη η πιο οξεία κριτική για το κυπριακό τρεις ημέρες πριν τις τουρκικές εκλογές και μια ημέρα μετά από την επανεκλογή του Ερντογάν.

Ε, να είμαστε πραγματιστές και ιδιαίτερα οι δυνάμεις που με πραγματισμό βλέπουν ως τον μόνο τρόπο επανένωσης του τόπου μας μέσα από την προσπάθεια του διαλόγου και της διζωνικής, δικοινοτικής ομοσπονδίας. Είναι δυνατόν να επιρρίπτουμε ευθύνες στον Πρόεδρο Αναστασιάδη, τρεις μέρες πριν τις τουρκικές εκλογές, ότι ούτε λίγο ούτε πολύ ευθύνεται γιατί υπάρχει το αδιέξοδο και δεν υπάρχει διάλογος; Και να ερχόμαστε τη Δευτέρα, την επομένη των Τουρκικών εκλογών που ακόμη πανηγυρίζει ο Ερντογάν, ότι ευθύνεται ο Νίκος Αναστασιάδης επειδή δεν ξεκινά ο διάλογος; Ξέρετε, θέλω να είμαι ήπιος, αλλά…

Ερ.: Μα δεν είναι αυτό η κριτική. Η κριτική που ασκήθηκε και οι δηλώσεις του κ. Άντρου Κυπριανού χθες, διότι σε αυτές αναφέρεστε, είπε δύο πράγματα: Ότι δεν πρέπει να μένουμε με σταυρωμένα τα χέρια και ότι εμείς -και να μην περιμένουμε τους άλλους- να αναλάβουμε πρωτοβουλίες. Και γι’ αυτό σας ρωτώ αν υπάρχουν κάποιες πρωτοβουλίες. Και το δεύτερο, ότι με τις δηλώσεις και τις τοποθετήσεις του Προέδρου της Δημοκρατίας αφήνει κενά για ερμηνείες και παρερμηνείες και αφήνει χώρο για προσεγγίσεις σαν αυτές για τις οποίες κατηγορείται για τα των δύο κρατών…

Αβέρωφ Νεοφύτου: Να ξεκινήσω από το πρώτο. Επιβεβαιώνεται αυτό που έχω πει: Όταν κατηγορείς τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας ότι μένει με σταυρωμένα χέρια και δεν κάνει κάτι να ξεκινήσει ο διάλογος, τρεις ημέρες, τρεις ημέρες πριν από τις εκλογές στην Τουρκία και το επαναλαμβάνεις την επομένη των προεδρικών εκλογών της Τουρκίας. Ειλικρινά. Χάσαμε το μέτρο σε αυτό τον τόπο;

Και δεν θα μπω στις απόψεις του κ. Μαλά και του κ. Άντρου Κυπριανού. Δεν είμαι εξ εκείνων. Αν ήταν το ΑΚΕΛ, και υπήρχε η άποψη του Αβέρωφ Νεοφύτου και του προεδρικού μας υποψηφίου, θα χρησιμοποιείτο από το ΑΚΕΛ από το πρωί μέχρι το βράδυ, από τον γενικό γραμματέα μέχρι το τελευταίο στέλεχος. Εγώ το αποφεύγω.

Αλλά έρχομαι και λέω. Με πραγματισμό: Είναι δυνατόν να κατηγορούμε την δική μας πλευρά, τρεις ημέρες από τις τουρκικές εκλογές και την επομένη των τουρκικών εκλογών ότι καθόμαστε με σταυρωμένα χέρια και δεν κάναμε κάτι να επαναρχίσει ο διάλογος; Είναι λογικό και πραγματιστικό αυτό το πράγμα; Το δεύτερο…

Ερ.: Επομένως δεν έχουμε κάτι να κάνουμε, λέτε…

Αβέρωφ Νεοφύτου: Και τι δεν κάναμε. Και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας και το κόμμα που στηρίζει τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Δεν καθόμαστε με ένα μικρόφωνο στο χέρι. Και στην Ουάσιγκτον πήγαμε, και στην Γαλλία πήγαμε και μιλώ για τον ΔΗΣΥ. Και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας με τις επαφές του, και στην Ευρώπη, έδωσε την έγκρισή του για την αντιπρόσωπο του Γ.Γ. του ΟΗΕ, την κυρία Λούτε, και ακόμη μέχρι σήμερα που μιλάμε η τουρκική πλευρά δεν έδωσε την έγκρισή της. Πώς θα ξεκινήσει ο διάλογος, χωρίς να προηγηθεί μια βολιδοσκόπηση από τον Γ.Γ., όταν η άλλη πλευρά αρνείται ακόμη και το ελάχιστο: Να εγκρίνει την Ειδική Αντιπρόσωπο του Γενικού Γραμματέα.

Τώρα, υπάρχουν παρερμηνείες (λένε). Τι παρερμηνεία μπορεί να υπάρξει στο ότι προϋπόθεση για σωστή λύση του κυπριακού είναι τα θέματα που αφορούν την ασφάλεια του συνόλου του κυπριακού λαού, ότι μια επανενωμένη Κύπρος δεν μπορεί να εξαρτάται, χώρα μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, από τουρκικές εγγυήσεις και τουρκικά κατοχικά στρατεύματα; Τι παρερμηνεία μπορεί να δημιουργηθεί;

Δεν θα έρθω να πω αυτά που ενδεχομένως οποιοσδήποτε άλλος να έλεγε. Δηλαδή, πρέπει να λέμε καθημερινά ότι είμαστε έτοιμοι, επειδή θέλουμε λύση, ότι θα μπορούσαμε να δεχτούμε τουρκικές εγγυήσεις και παραμονή κατοχικών στρατευμάτων;

Ερ: Μα ποιος είπε τέτοιο πράγμα;

Αβέρωφ Νεοφύτου: Ρητορικά το βάζω…

Ερ.: Μα δεν έχει νόημα να το λέτε…

Αβέρωφ Νεοφύτου: Όχι. Κυρία Βρετού. Με όλο τον σεβασμό. Όταν ο άλλος λέει ότι ο Πρόεδρος της Δημοκρατία,ς όταν λέει ‘ότι θέλω λύση του κυπριακού, αλλά στέλλω το μήνυμα ότι δεν μπορώ να δεχτώ λύση εάν δεν διασφαλίσω την ασφάλεια του λαού μου και αποκόψω τον ομφάλιο λώρο που έχει να κάνει με την ασφάλεια μεταξύ Τουρκίας και Κύπρου με τις τουρκικές εγγυήσεις και τα κατοχικά στρατεύματα’, και φτάνουμε στο σημείο, που έχετε πει, να ερμηνεύεται, εγώ λέω να παρερμηνεύεται, από κάποιους ότι δήθεν ο ΠτΔ τα λέει αυτά γιατί δεν θέλει λύση του κυπριακού, γιατί δεν στηρίζει την διζωνική, δικοινοτική ομοσπονδία.

Κυρία Βρετού, ο Δημοκρατικός Συναγερμός ιδρύθηκε από τον Γλαύκο Κληρίδη και συνεχίζει, ο ΔΗΣΥ και ο Πρόεδρος Αναστασιάδης, σε αυτή την Κληρική φιλοσοφία, με τον πραγματιστικό και πατριωτικό ρεαλισμό: Ότι ο μόνος τρόπος να απαλλαγούμε από την κατοχή είναι διά μέσου του διαλόγου να βρούμε μια λύση στη βάση των αποφάσεων του Συμβουλίου Ασφαλείας και των ψηφισμάτων του ΟΗΕ.

Είμαστε η πολιτική δύναμη που ιδρύθηκε, λοιδορήθηκε, χτυπήθηκε, γιατί είπαμε το απλό και πραγματιστικό: Στην επιδίωξη του ευκταίου, δυστυχώς το τι πετυχαίνουμε, είναι να χειροτερεύουμε το εφικτό.

Γνωρίζουμε και αναγνωρίζουμε το πλαίσιο και τις δυνατότητές μας για τη λύση. Και γνωρίζουμε ότι για να πετύχουμε τη λύση χρειάζεται ένας ιστορικός συμβιβασμός. Ένας συμβιβασμός, όμως, που θα διασφαλίζει το μέλλον του κυπριακού ελληνισμού και την αξιοπρέπεια του συνόλου των πολιτών.