Πρώην εστεμμένη: «Μετά από πέντε χειρουργεία, δεν μπορώ να αποκτήσω παιδί»

Έγινε γνωστή το 2009, όταν στέφθηκε αναπληρωματική Μις Ελλάς, με τη Βιβιάνα Καμπανίλε να βγαίνει Σταρ Ελλάς.Στα 32 της, η Μαργαρίτα Παπανδρέου που σπουδάζει Ψυχολογία στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, μίλησε για την περιπέτειά της με τη μητρότητα.Το μοντέλο με την κορδέλα της Β' Σταρ Ελλάς /Φωτογραφία NDP Photo AgencyΤα δύο τελευταία χρόνια το μοντέλο ήρθε αντιμέτωπο με έναν εφιάλτη όταν ο γιατρός της της ανακοίνωσε ότι πάσχει από ενδομητρίωση και ότι δεν μπορεί να κάνει παιδιά. «Πριν από δύο χρόνια ανακάλυψα ότι πάσχω από ενδομητρίωση. Είναι μια ασθένεια που αφορά πάρα πολύ μεγάλο ποσοστό γυναικών, δηλαδή μία στις δέκα γυναίκες πάσχουν από αυτό, αλλά πολλές δεν έχουν ακούσει ούτε καν τη λέξη στη ζωή τους. Εγώ ήξερα ότι κάτι δεν πηγαίνει καλά με την περίοδό μου γιατί είχα από μικρή κάποια θέματα και από την πρώτη φορά που ουσιαστικά επισκέφτηκα γυναικολόγο άρχισε και η περιπέτειά μου με τα χειρουργεία. Έκανα το πρώτο όταν ήμουν περίπου 15 χρόνων και μέχρι σήμερα έχω κάνει 5. Πέραν του πόσες φορές έχω νοσηλευτεί για υποτίθεται κύστες στις ωοθήκες και διάφορα άλλα σχετικά, μέχρι να ανακαλύψουν τελικά ο τελευταίος μου γυναικολόγος που με παρακολουθεί ότι έχω ενδομητρίωση και να κάνουμε ακόμα ένα χειρουργείο σχετικά με αυτό. Η αλήθεια είναι ότι είναι πάρα πολύ δύσκολη ασθένεια. Είναι σαν ένα αυτοάνοσο νόσημα. Εγώ δεν είμαι γιατρός, απλά έχω μεγάλη εμπειρία και έχω κάνει μεγάλη έρευνα γιατί ετοιμάζω και κάτι δικό μου, ένα προσωπικό έργο για αυτό επί την ευκαιρία που ολοκληρώνω και τις σπουδές μου στην Ψυχολογία», αποκάλυψε σε συνέντευξή της στην εφημερίδα «On Time».Η εμφάνιση της Μαργαρίτας με μαγιό /Φωτογραφία NDP Photo AgencyΌπως δήλωσε, θα γράψει κι ένα βιβλίο που θα έχει κάποιες οδηγίες για το πώς μπορεί να αντιμετωπίσει μια γυναίκα το συγκεκριμένο πρόβλημα.Η Μαργαρίτα έστειλε και το δικό της μήνυμα: «Θέλω να τους πω να μη φοβούνται να μιλήσουν στο γιατρό τους. Αυτό είναι το πιο σημαντικό. Εγώ δηλαδή ρώτησα διεξοδικά τα πάντα και βρήκα το γιατρό που θα είναι πρόθυμος να μου απαντήσει σε αυτές τις ερωτήσεις, αν ο γιατρός κρίνουμε ότι δεν μας κάνει, αλλάζουμε. Δεν φοβόμαστε επειδή τον έχει η μητέρα, η γιαγιά μας. Να είμαστε απόλυτα επίσης ειλικρινής με το περιβάλλον μας. Δηλαδή όταν θα έρθει κάποιος εμένα να μου πει «να κάνεις ένα παιδάκι» ή «γιατί δεν κάνεις ένα παιδάκι», θα του πω απλά γιατί δεν μπορώ να κάνω παιδιά. Ενώ παλιότερα θα έσκυβα το κεφάλι και θα έλεγα «ναι, ναι κάποια μέρα θα έρθει και αυτό, θα δούμε τι θα γίνει».