Ας μην υπάρχουν ψευδαισθήσεις

Με τον ανασχηματισμό κλείνει ένας μεγάλος πολιτικός κύκλος που ξεκίνησε με τα πρώτα συλλαλητήρια και σημαδεύτηκε από τα μεγαλειώδη συλλαλητήρια την μέρα της θλιβερής επετείου των δύο ετών από την τραγωδία στα Τέμπη και την πρόσφατη συζήτηση στην Βουλή.

Σ΄αυτό το μικρό διάστημα ουσιαστικά όλα άλλαξαν. Άλλαξε η περιρρέουσα ατμόσφαιρα, το κλίμα, οι πολιτικοί συσχετισμοί. Εκεί που η Κυβέρνηση χαμογελούσε γιατί στις πρώτες έρευνες του Ιανουαρίου αμέσως μετά τις γιορτές έδειχνε να ξεφεύγει από την ζώνη της εκλογικής της επίδοσης στις Ευρωεκλογές και να σημειώνει επιδόσεις στην εκτίμηση ψήφου της τάξης του 31% ή και 32% σε έρευνες, βλέπει τώρα να σημειώνει σημαντικές απώλειες της τάξης του 3%-4% και προπαντώς να βρίσκεται απέναντι σε μια κοινωνία που έχει οργή, που αμφισβητεί αυτήν αλλά και συνολικά το πολιτικό σύστημα, που δεν εμπιστεύεται βασικούς θεσμούς όπως η Δικαιοσύνη.

Εδώ ακριβώς έγκειται η δυσκολία της Κυβέρνησης για να ανακάμψει ουσιαστικά. Δεν βρίσκεται μπροστά σε μια συνηθισμένη κρίση. Βρίσκεται μπροστά σε μια κρίση θεσμών, έκρηξη αμφισβήτησης και της ίδιας και σε πολιτική κρίση που την εξέλιξή της δεν μπορούμε να προκαθορίσουμε. Για να σταματήσει τις φθορές της και στην συνέχεια να εξασφαλίσει μια μικρή έστω άνοδο χρειάζεται τιτάνια πια προσπάθεια και πριν απ΄όλα πράξεις που να πείθουν τμήματα της κοινωνίας ότι επιδιώκει να φανεί όλη η αλήθεια και να τιμωρηθούν όλοι οι ένοχοι, όποιοι και αν είναι αυτοί. Πρέπει ταυτόχρονα να πείσει δια αποτελεσμάτων ότι εργάζεται πια και βελτιώνει την καθημερινότητα των πολιτών με κορυφαίο το πρόβλημα του διαθέσιμου εισοδήματος των πολιτών. Οφείλει να κινηθεί γρήγορα έχοντας κατά νου ότι στο προηγούμενο διάστημα σπατάλησε πολύ χρόνο και σημαντικό πολιτικό κεφάλαιο . Οι ολιγωρίες, οι λάθος εκτιμήσεις και δηλώσεις , η υποτίμηση του συλλογικού τραύματος από τα Τέμπη , τα αλλεπάλληλα λάθη με τη Εξεταστική Επιτροπή, την μη συγκρότηση Προανακριτικής για τον Κ. Καραμανλή κ.ά έδωσαν χώρο σε δυνάμεις και απόψεις που δύσκολα απαντιούνται πια. Όταν κατά μέσο όρο στις δημοσκοπήσεις το 75% θεωρεί ότι η Κυβέρνηση συγκαλύπτει και η κοινωνία κατεβαίνει στις πλατείες , ενώ η ίδια δεν αντιλαμβανόταν τι πάει να γίνει , κάτι σοβαρό συμβαίνει. Όταν τέτοιας τάξης ποσοστά αναδεικνύουν εμπεδωμένες πια πεποιθήσεις, δύσκολα αυτές ανατρέπονται , αν δεν συμβούν συγκλονιστικά πράγματα.

Χρειάζεται εν ολίγοις άλλο ύφος εξουσίας, ξερίζωμα κάθε είδους αλαζονείας, ενέργειες που πείθουν , αντανακλαστικά και αμφισβήτηση με στοιχεία όλων των επιχειρημάτων στην βάση των οποίων αναπτύχθηκε η άποψη περί συγκάλυψης. Απαιτείται η οικοδόμηση άλλων σχέσεων με την κοινωνία και αποτελέσματα σε όλους τους τομείς της κυβερνητικής δραστηριότητας με μείζονα την ασφάλεια των Συγκοινωνών , το οικονομικό πρόβλημα μεγάλων τμημάτων της κοινωνίας , το ΕΣΥ, την καθημερινότητα εν γένει. Είναι ανάγκη για αυτήν να καταλάβει ότι ο πολιτικός χρόνος που της απομένει δεν είναι απεριόριστος, ακόμα και αν δεχτούμε ότι ο Κ. Μητσοτάκης πράγματι τηρήσει την δέσμευσή του ότι οι εκλογές θα γίνουν το 2027. Μέχρι τώρα δεν έχει προσαρμοστεί στην νέα πραγματικότητα. Ακόμα και η συζήτηση επί τρεις εβδομάδες για τον ανασχηματισμό δείχνει ολιγωρία, φθείρει τον Πρωθυπουργό αλλά και στενούς συνεργάτες του και βασικούς Υπουργούς όταν τόσο καιρό κάποιοι από αυτούς μπαινοβγαίνουν στο νέο κυβερνητικό σχήμα, τουλάχιστον σύμφωνα με τα δημοσιεύματα και τις φημολογίες.

Εν ολίγοις τα περιθώρια είναι μικρά, πολύ περισσότερο όταν διαψεύστηκε η θεωρία της ανύπαρκτης αντιπολίτευσης , αφού το βασικό είναι η κοινωνία πως νιώθει, τι ζητάει. Η Αντιπολίτευση πράγματι είναι αδύναμη, ο πολιτικός της λόγος μοιάζει να είναι λόγος που ταιριάζει σε ανακριτές, δικαστές , αστυνομικούς επιθεωρητές και πραγματογνώμονες και όχι σε πολιτικά κόμματα που έχουν αφήγημα και στρατηγική, πολιτικό αφήγημα και πολιτικές προτάσεις για την τραγωδία στα Τέμπη, για το πως « ποτέ ξανά» και την πορεία της χώρας και όχι επανάληψη των ίδιων και των ίδιων. Τι φάνηκε το τελευταίο διάστημα; Ότι αρκεί ένα γεγονός καταλύτης για να έρθει όλη η οργή στην επιφάνεια. Και ότι όταν και τα κόμματα της Αντιπολίτευσης και αυτά δεν διαβάζουν καλά τις εξελίξεις, συχνά έρχεται η κοινωνία και βρίσκει τις δικές της απαντήσεις και λύσεις θετικές ή λαϊκίστικες, συνωμοσιολογικές ή στοιχειοθετημένες ξεπερνώντας και την Αντιπολίτευση. Να γιατί για παράδειγμα ενισχύεται μοναδικά η ΠΛΕΥΣΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ ή η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΥΣΗ. Να γιατί η ΠΛΕΥΣΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ και η Ζωή Κωνσταντοπούλου με αντίληψη λαϊκών δικαστηρίων, τοξικό πολιτικό λόγο και την ακραία, διχαστική, εχθροπαθή και επικίνδυνη ρητορική για δολοφόνους και συμμορία εγκληματιών δείχνει να εισπράτει από όλους τους πολιτικούς και ιδεολογικούς χώρους.

Η Κυβέρνηση βρίσκεται σε κομβικό σημείο, η θεσμική αντιπολίτευση το ίδιο. Και αν η Κυβέρνηση καλείται να προχωρήσει σε ένα ναρκοθετημένο τοπίο, η θεσμική αντιπολίτευση, τα κόμματα που έχουν κυβερνήσει κινδυνεύουν να βλέπουν τα ποσοστά τους να συνεχίσουν να πέφτουν και να ξεπερνιούνται. Πριν απ΄όλα όμως είναι μια κρίσιμη στιγμή για την χώρα που μπορεί να βρεθεί σε εσωτερικές φουρτούνες σε μια πολυτάραχη εποχή με ανοικτή την εμφάνιση γεωστρατηγικών και οικονομικών κρίσεων. Γι αυτό έστω τώρα είναι αναγκαία η κυριαρχία λογικής, η ψυχραιμία , η αναζήτηση της αλήθειας για τα Τέμπη μεθοδικά και όχι με κραυγές , η επιτάχυνση έναρξης της δίκης και όχι τα παιχνίδια αναβολής για να σέρνεται η υπόθεση, η πολιτικοποίηση της πολιτικής αντιπαράθεσης για όλα τα θέματα που απασχολούν την Ελληνική κοινωνία. Διαφορετικά ας μην υπάρχουν ψευδαισθήσεις. Πλησιάζει η ώρα της κρίσης  για την Κυβέρνηση, για το πολιτικό σύστημα και την χώρα, με την κυριαρχία δυνάμεων που μόνο σε περιπέτειες μπορούν να οδηγήσουν.

Ο Ζαχαρίας Ζούπης είναι Διευθυντής Ερευνών της OPINION POLL – Πολιτικός Αναλυτής

Διαβάστε επίσης:

Καμία αυτοκριτική κ. Σκυλακάκη για την τιμή του ρεύματος;

Η Προανακριτική πρέπει να απαντήσει στο αίτημα της κοινωνίας για απόδοση Δικαιοσύνης

Οι πλατείες ή οι εκλογές βγάζουν κυβέρνηση; Ένα έντεχνο ψευτοδίλημμα