Άκρα Δεξιά, μύθοι και πραγματικότητα

10:14 13/6/2024 - Πηγή: Το Ποντικι

Το μεγάλο θέμα των ευρωεκλογών δεν ήταν, προφανώς, η αποχή, αλλά η πανευρωπαϊκή άνοδος της αντισυστημικής και της Άκρας Δεξιάς, η οποία μάλιστα προκαλεί πολύ σοβαρά ζητήματα στον γαλλογερμανικό άξονα: ο Πρόεδρος Μακρόν στη Γαλλία ήδη προκήρυξε βουλευτικές εκλογές μετά τη συντριπτική επικράτηση του κόμματος της Λεπέν και στη Γερμανία αμφισβητείται η «πολιτική νομιμοποίηση» της κυβέρνησης Σολτς μετά την κατάρρευση των Σοσιαλδημοκρατών και την αναρρίχηση της AfD στη δεύτερη θέση.

Ένα από τα σοβαρά προβλήματα σε αυτή τη συζήτηση είναι ο τρόπος με τον οποίο διεξάγεται, καθώς κάποιες από τις αντιμαχόμενες πλευρές φαίνονται καθηλωμένες σε προσεγγίσεις παλαιότερων δεκαετιών.

Για παράδειγμα ο όρος «Άκρα Δεξιά» χρησιμοποιείται για να περιγράψει ταυτοχρόνως διάφορους τυχάρπαστους, συνωμοσιολόγους, καταγόμενους από την Άκρα Δεξιά – αλλά όχι πλέον ανήκοντες σε αυτήν –, ορίτζιναλ φασίστες και νεοναζί, ευρωσκεπτικιστές, κάποιους που ζητούν περιορισμούς στη μετανάστευση, κόμματα που διεκδικούν μεγαλύτερη συμμετοχή των εθνικών κρατών στις αποφάσεις.

Προφανώς είναι πολύ δύσκολο να βάλεις σε ένα τσουβάλι όλους αυτούς, με αποτέλεσμα η συζήτηση να είναι περίπου χαοτική, μανιχαϊστική και εν τέλει αντιπαραγωγική. Μια άλλη διάσταση όμως αυτού του διαλόγου – όσο μπορεί κάποιος να τον αποκαλέσει διάλογο – είναι η αποφυγή των αιτιών της επικράτησης τέτοιων σχηματισμών.

Ας περιγράψουμε λοιπόν μερικές από αυτές, που ίσως συνεισφέρουν κάπως στη συζήτηση:

● Η αντισυστημική και η Άκρα Δεξιά φουντώνουν με ψήφους των λαϊκών στρωμάτων τα οποία κάποτε εκπροσωπούσαν κυρίως η Αριστερά και η Κεντροαριστερά. Άρα εδώ υπάρχει ένα σοβαρό κενό εκπροσώπησης σε μια Ευρώπη πολλών και διαφορετικών προβλημάτων.

● Η μετανάστευση και το ριζοσπαστικό Ισλάμ προκαλούν σοβαρή ανησυχία στην κατ’ επανάληψη πληγείσα από την ισλαμική τρομοκρατία Ευρώπη. Επίσης, δεν είναι λίγα τα θεσμικά κόμματα που θέλουν έλεγχο και κανόνες στη μετανάστευση λόγω των παρενεργειών που αυτή προκαλεί στις κοινωνίες. Κι αυτοί ακροδεξιοί;

● Τα αντισυστημικά και λαϊκιστικά κόμματα – ακόμη και στην πιο φαιδρή εκδοχή τους – ανθούν εκεί όπου απαξιώνονται λόγω διαφθοράς και ανικανότητας οι παραδοσιακές πολιτικές δυνάμεις.

● Η πολιτική παράδοση του προηγούμενου αιώνα στην Ευρώπη δείχνει ότι, όταν οι παραδοσιακές πολιτικές παρατάξεις παρακμάζουν, κατά κανόνα ανανεώνονται από τα άκρα τους, τα οποία σταδιακά μετατοπίζονται προς το Κέντρο του συστήματος και υποκαθιστούν τα φθαρμένα παλαιά κόμματα – αυτό αφορά και την Αριστερά και τη Δεξιά: στην Ελλάδα το είδαμε (ευτυχώς) με τον θεωρούμενο ως «ακροαριστερό» ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ και στην Ιταλία με τη «νεοφασίστρια» Μελόνι και τη Χριστιανοδημοκρατία.

Προφανώς είναι πολύ νωρίς για συμπεράσματα, καθώς η κατάσταση αυτήν την εποχή είναι ιδιαίτερα δυναμική, αλλά τουλάχιστον ας συζητάμε με πραγματικούς όρους – ανεξαρτήτως των συμπερασμάτων που θα βγάλουμε…

Διαβάστε επίσης

Προς εκλογές αδιαφορίας, ρεκόρ αποχής και πιθανών εκπλήξεων

Ευρωεκλογές με ζέστη και πρόγραμμα

Χωρίς κυβέρνηση, χωρίς αντιπολίτευση και κροκοδείλια δάκρυα για την αποχή – Η ιστορία μίας καθολικής απόρριψης

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο >>

Keywords