Ανάλυση: Τι δείχνουν οι 100 ημέρες του Τζο Μπάιντεν στην προεδρία – Οι επόμενες κινήσεις του

Το πρωτοφανές χάος των 4 χρόνων στις ΗΠΑ του Τραμπ, προσπάθησε να συμμαζέψει ο Τζο Μπάιντεν. Ο νυν πρόεδρος μπορεί να μην ξεσηκώνει τα πλήθη, αλλά κυβερνά με σταθερότητα και γρήγορα αντανακλαστικά.

Τις πρώτες 100 ημέρες εργάστηκε εξουθενωτικά και αθόρυβα. Πέρασε από το Κογκρέσο θηριώδες πακέτο 1,9 τρις δολαρίων για την ανάκαμψη της αμερικανικής οικονομίας από τις επιπτώσεις της πανδημίας με στόχο τον εκσυγχρονισμό των υποδομών της χώρας και τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας.

Με ένα θηριώδες πρόγραμμα εμβολιασμών υλοποίησε την προεκλογική υπόσχεση για 100 εκ. εμβολιασμένους όχι τις πρώτες 100 ημέρες αλλά 60 ημέρες διακυβέρνησής του. Σε ό,τι αφορά στην εξωτερική πολιτική ο Μπάιντεν έκανε σαφές ότι οι ΗΠΑ επέστρεψαν στο διεθνές προσκήνιο.

Για τις πρώτες 100 μέρες του Μπάιντεν στην Προεδρία των ΗΠΑ, τα ελληνοτουρκικά αλλά και την αλλαγή της οικονομικής του πολιτικής μιλάει στο topontiki.gr ο Σύμβουλος Στρατηγικής Επικοινωνίας και γνώστης της Αμερικανικής πολιτικής Στράτος Σαφιολέας.

Τι σημαίνει η αναγνώριση της Γενοκτονίας των Αρμενίων από τον Μπάιντεν; Μήνυμα προς τον Ερντογάν ή βήμα προς την «ιστορική αλήθεια»;

Το περασμένο Σάββατο, ο Τζο Μπαϊντεν έγινε ο πρώτος πρόεδρος, για πάνω από τρεις δεκαετίες που αναφέρθηκε στον αφανισμό των Αρμενίων την περίοδο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, ως “Γενοκτονία.” Και άλλοι Αμερικανοί πρόεδροι την περίοδο της προεκλογικής τους εκστρατείας είχαν δεσμευθεί για την αναγνώριση της Αρμενικής Γενοκτονίας. Για παράδειγμα, ο George W Bush (ο νεώτερος), το είχε υποσχεθεί προεκλογικά το 2000. Τα χρόνια πέρναγαν, και καθώς η Αμερική έμπλεκε στον πόλεμο στο Ιράκ ήταν ο George Bush που το 2007 έκανε προσωπική έκκληση στα μέλη του Αμερικανικού Κογκρέσου να μην προχωρήσουν στην αναγνώριση της Γενοκτονίας, ώστε να μην προκαλέσουν την σύμμαχο των Αμερικανών, Τουρκία. Η κυβέρνηση Μπάιντεν έχει κάνει από την αρχή ξεκάθαρο πως το θέμα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων είναι κεντρικό και όχι διακοσμητικό κομμάτι της πολιτικής της. Αποτελεί ουσιώδες συστατικό στην πρόταση “America is Back” – στην επιστροφή των ΗΠΑ στη διεθνή πολιτική. Έτσι, η σημερινή κυβέρνηση δεν δίστασε να επικρίνει για καταπάτηση ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ούτε την Ρωσία ούτε την Κίνα. Δεν δίστασε στην περίπτωση της συμμάχου Σαουδικής Αραβίας. Και δεν δίστασε στην περίπτωση της Τουρκίας. Έτσι, πριν την ανακοίνωση για την Αρμενική Γενοκτονία, προηγήθηκε η καταδίκη του State Department για την απόσυρση της Τουρκίας από το Ευρωπαϊκό σύμφωνο για τα δικαιώματα των γυναικών και κατά της ενδο-οικογενειακής βίας. Θεωρώ πως η τοποθέτηση του Μπάιντεν απέναντι στην Τουρκία είναι αφ’ ενός αυθεντική και πηγάζει από την κοσμοθεωρία του, πολιτική και προσωπική. Αφ’ ετέρου, συνδυάζεται και με την αντίληψη του επιτελείου του, πως στην σημερινή συγκυρία, ειδικά στον επερχόμενο ανταγωνισμό με την Κίνα, η Αμερική μπορεί να διακριθεί μόνο αν αποτελέσει μια παγκόσμια δύναμη προστασίας των ανθρωπινών δικαιωμάτων και της δημοκρατίας, κάτι που αποτελεί και το “πολιτικό DNA” της.

Μπορεί να υπάρξει και νέα πίεση προς την Τουρκία μέσω του ΝΑΤΟ από τον Μπάιντεν; Είναι σε νέα φάση οι Τουρκοαμερικάνικες σχέσεις; Τι μπορεί αυτό να σημαίνει για την Ελλάδα;

Και ο Μπαράκ Ομπάμα τη διάρκεια της προεκλογικής του εκστρατείας το 2008 είχε δεσμευθεί να αναγνωρίσει την Αρμενική Γενοκτονία. Με την εκλογή του, οι Αμερικανικές προσδοκίες για την Τουρκία τον εμπόδισαν. Αλλά τελικά διαψεύσθηκαν. Αξίζει να δούμε την πορεία των Τουρκοαμερικανικών σχέσεων πως διαμορφώθηκαν τα τελευταία χρόνια: Το 2009 ο Πρόεδρος Ομπάμα δοκίμασε να κτίσει μια σχέση με την Τουρκία του Ερντογάν θεωρώντας την μια ισλαμική χώρα-πρότυπο. Το οικοδόμημα αυτό δέχθηκε τα πρώτα χτυπήματα με την ρήξη των σχέσεων Τουρκίας – Ισραήλ μετά την επέμβαση των Ισραηλινών στον στολίσκο του Mavi Marmara τον Μάϊο του 2010, και την αρνητική ψήφο της Τουρκίας ως μη μόνιμου μέλους του Συμβουλίου Ασφαλείας στις κυρώσεις για το Ιράν τον Ιούνιο του ίδιου χρόνου. Την προσωρινή βελτίωση των σχέσεων διαδέχθηκε η επιδείνωση τον Μάϊο του 2013 μετά την επίθεση των Τουρκικών δυνάμεων ασφαλείας εναντίον των διαδηλωτών στο Gezi Park. Η θερμή σχέση Ομπάμα – Ερντογάν και κατέληξε σε ψυχρότητα όταν ο Τούρκος Πρόεδρος κατηγόρησε επανειλλημένα τις Ηνωμένες Πολιτείες ως υπαίτιες για την στρατιωτική επέμβαση στην Αίγυπτο που ανέτρεψε τον εκλεκτό της Μουσουλμανικής Αδελφότητας και σύμμαχο του Ερντογάν, Μωχάμεντ Μόρσι, φέροντας στην εξουσία τον στρατηγό Αμπντέλ Φατάχ Ελ Σισι.Η άνοδος του Τραμπ στην Προεδρία, ο οποίος στην διάρκεια της θητείας του συχνά επέδειξε συμπάθεια στους δικτάτορες, προστάτευσε τον Τούρκο πρόεδρο. Η αγορά όμως των Ρωσικών πυραύλων S-400 παρά τις επανειλλημένες προειδοποιήσεις των Αμερικανών πως μια τέτοια κίνηση απειλεί την Αμερικανική και ΝΑΤΟ-ική ασφάλεια, έστρεψε το πολιτικό και διπλωματικό κατεστημένο στην Ουάσιγκτον αποφασιστικά εναντίον του Ερντογάν. Ο Τούρκος πρόεδρος σήμερα βρίσκεται εγκλωβισμένος όσο ποτέ άλλοτε. Οι πρωτοβουλίες του έχουν οδηγήσει την Τουρκία σε ακόμα μεγαλύτερη απομόνωση στις γειτονικές χώρες, με εξαίρεση ίσως το Κατάρ. Οι σχέσεις του Ερντογάν με τη Μουσουλμανική Αδελφότητα έχουν προκαλέσει την δυσφορία των μοναρχικών καθεστώτων που συνασπίζονται γύρω από τη Σαουδική Αραβία, όπως επίσης και κρατών όπως η Αίγυπτος και η Ιορδανία που αισθάνονται πως απειλούνται. Η δε όψιμη “φιλία” με τον Ρώσο Πρόεδρο Πούτιν αξιολογείται ως περιστασιακή και εύθραυστη, καθώς Ρωσία και Τουρκία έχουν αντίθετα συμφέροντα σε μια σειρά από κρίσεις, όπως για παράδειγμα στον Καύκασο ή στη Μέση Ανατολή. Παρά τη ρητορική του Ερντογάν για οικονομική αυτάρκεια, και την προσπάθεια προσανατολισμού της οικονομικής δραστηριότητας προς τη Μέση Ανατολή η Τουρκική οικονομία παραμένει συνδεδεμένη και εξαρτημένη με τη Δύση. Ο Ερντογάν είδε την δημοφιλία του να αυξάνει σε μια περίοδο ανάπτυξης, αλλά σήμερα η εικόνα της οικονομία επιδεινώνεται.Έμπειροι πολιτικοί αναλυτές πιστεύουν πως σε αυτή την συγκυρία, ο Μπάιντεν έχει αποφασίσει να ανατρέψει την συμβατική Αμερικανική προσέγγιση απέναντι στην Τουρκία: Η Ουάσινγκτον θεωρεί πως η Τουρκία δεν έχει κανένα συμφέρον να διαρρήξει την σχέση της με Ευρωαντλαντική συμμαχία. Όμως αυτή τη σχέση η Άγκυρα δεν θα πρέπει να τη θεωρεί πλέον δεδομένη, αλλά θα πρέπει να την κερδίσει με την στάση της. Η Αμερικανική στάση απέναντι στην Ελλάδα έγινε προφανής στα πολλαπλά θερμά μηνύματα του Αμερικανού Προέδρου τόσο προς την Ελληνική κυβέρνηση όσο και προς την Ελληνική ομογένεια, με την οποία συνδέεται με προσωπικούς δεσμούς.

O Σύμβουλος Στρατηγικής Επικοινωνίας Στράτος Σαφιολέας

Πώς μπορεί να πείσει η οικονομική πολιτική του Μπάιντεν; Φορολογεί τους πλούσιους, στηρίζει οικονομικά τους πιο αδύναμους. Πάμε σε νέο οικονομικό μοντέλο στις ΗΠΑ; Επιστροφή στον κεϋνσιανισμό;

Κάθε νέος πρόεδρος αλλάζει την διακόσμηση στο Oval Office του Λευκού Οίκου. Πολύ χαρακτηριστικά, απέναντι από το γραφείο του, ο Τζο Μπάιντεν κρέμασε ένα μεγάλο πορτραίτο του Φραγκλίνου Ντελάνο Ρούσβλετ, του “FDR.” “Καλύτερα μια κυβέρνηση με περιστασιακά λάθη σε ένα πνεύμα αλληλεγγύης, από μια απούσα κυβέρνηση, παγωμένη σε μια κρύα αδιαφορία,” είχε πει ο Ρούσβελτ. Το “New Deal” του Ρούσβελτ, η “νέα κοινωνική συμφωνία” μεταξύ της κυβέρνησης και των πολιτών δημιούργησε το 1920, 20 εκατομμύρια θέσεις εργασίας, 40.000 σχολεία, και 2.500 νοσοκομεία. Ο Μπάιντεν αναλαμβάνοντας την εξουσία αναγνώρισε ως προτεραιότητά του την αντιμετώπιση μιας τετράδας παράλληλων κρίσεων: την φονική πανδημία, την συναφή οικονομική κρίση, την φυλετική αδικία, και την κλιματική αλλαγή. Όπως και την περίοδο του Ρούσβελτ, η σημερινή εποχή απαιτεί μια δομική αλλαγή στην στρατηγική, εγκαταλείποντας την θεολογία της παντοδυναμίας της οικονομίας της αγοράς. Η συμφωνία του Μπάϊντεν, το δικό του “deal” ξεκίνησε με το σύνθημα “Build Back Better.” Άρχισε με την οικονομική βοήθεια ύψους 1,9 τρισεκατομυρίων δολλαρίων, το λεγόμενο “American Rescue Plan.” Θα ακολουθήσει το “American Jobs Plan” ύψους 2,3 τρισεκατομυρίων δολλαρίων, που προορίζονται για επενδύσεις υποδομών, δρόμων, τηλεπικοινωνιακών δικτύων, μέσων μαζικής μεταφοράς, αλλά και ηλεκτρικών αυτοκινήτων. Και θα ολοκληρωθεί με το “American Families Plan” ύψους 1,8 τρισεκατομύριων δολλαρίων, ένα άθροισμα φοροαπαλαγών και επιδοτήσεων και για τον μέση Αμερικανική οικογένεια. Η χρηματοδότηση του οροματικού αυτού σχεδίου θα συνοδευτεί με την αύξηση των φόρων των επιχειρήσεις, και του 1% των πιο πλουσίων Αμερικανών. Ταυτόχρονα οι ΗΠΑ προχωρούν ήδη σε διεθνείς πρωτοβουλίες με σκοπό συμφωνίες για τον περιορισμό της φοροαποφυγής των επιχειρήσεων, μέσω των φορολογικών παραδείσων. Στο μέτωπο της πανδημίας, οι στόχοι έχουν ήδη ξεπεραστεί: o Αμερικανός πρόεδρος είχε υποσχεθεί εκατό εκατομμύρια εμβολιασμούς στις εκατό ημέρες από την ορκομωσία του. Το νούμερο των εμβολιασμών σήμερα στην Αμερική πλησιάζει τα διακόσια εκατομμύρια. Ίσως αξίζει να σημειώσουμε μια ακόμα σημαντική αλλαγή: σταματήσαμε κάθε πρωί να ξυπνάμε με την αγωνία για το τι θα γράψει στο Twitter ο Αμερικανός πρόεδρος. Σε πρόσφατη ερώτηση δημοσιογράφου του NBC ένας ψηφοφόρος απάντησε: “η μεγαλύτερη επιτυχία του Τζο Μπάιντεν, είναι πως δεν σκέφτομαι συνέχεια τον Τζο Μπάιντεν.”

Η συνεχής αναφορά του Προέδρου των ΗΠΑ για την προάσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, αποτελεί την πολιτική του σημαία; Θέλει να αποτυπώσει το πολιτικό του στίγμα;

Η Δημοκρατία σήμερα δεν δοκιμάζεται μόνο διεθνώς από μια ολοένα πιο τολμηρή Κίνα, η οποία προτείνει ανοιχτά το μοντέλο της ως πιο “παραγωγικό”, το μοντέλο δηλαδή της πρωτοκαθεδρίας του ενός κόμματος. Δεν δοκιμάζεται μόνο από τα διάφορα τυραννικά καθεστώτα ανά τον κόσμο. Δοκιμάζεται και στις Ηνωμένες Πολιτείες, όπου τέσσερα χρόνια διακυβέρνησης Τραμπ έφεραν στην επιφάνεια την πολιτική του μίσους, το φόβου, και του φανατισμού. Ο Τζο Μπάιντεν, ένας πολιτικός που έχει βιώσει προσωπικές τραγωδίες και επιβιώσει, που έχει μεγάλη πολιτική εμπειρία, που δεν χρειάζεται να κατακτήσει κάτι ακόμα, και δεν νοιώθει την ανάγκη να αποδείξει τίποτα, ζήτησε την ψήφο των Αμερικανών λέγοντας πως το διακύβευμα των εκλογών ήταν η “ψυχή του έθνους” (“the soul of the Nation). Στην πρώτη συνέντευξη τύπου που έδωσε μετά την εκλογή του είπε: “Τα παιδιά μας και τα εγγόνια μας, θα γράφουν διδακτορικές διατριβές με θέμα: τι επικράτησε η Δημοκρατία ή Απολυταρχία.”

Keywords
ηπα, σημαίνει, bush, ρωσία, αποσυρση, νέα, νατο, ελλαδα, διαδηλωσεις, αιγυπτος, σισι, office, σχολεια, jobs, twitter, nbc, κινηση στους δρομους, αποτελεσματα δημοτικων εκλογων 2010, εκλογες 2010, σταση εργασιας, αποσυρση αυτοκινητων 2011, παγκόσμια ημέρα της γυναίκας 2012, steve jobs, στρατος, νεα κυβερνηση, Καλή Χρονιά, κοινωνικη συμφωνια, αλλαγη ωρας 2012, ομπαμα, εκλογες ηπα, φορολογια 2013, οικονομικη κριση, διακοσμηση, χωρες, ρωσία, το θεμα, βημα, δημοκρατια, ηπα, θεμα, ιορδανια, ιραν, ιρακ, ισραηλ, κινα, οικονομια, πιεση, προγραμμα, σημερινη, nbc, office, αγκυρα, αγορα, αγωνια, αδιαφορια, αδικια, αυξηση, αθροισμα, αξιζει, αμερικη, ανοδος, βοηθεια, βρισκεται, δυναμη, δομικη, εγινε, ειπε, επενδυσεις, εποχη, επιτυχια, ερντογαν, ηνωμενες πολιτειες, θεσεις εργασιας, ικη, εικονα, καταρ, κυβερνηση, κινηση, κογκρεσο, λαθη, μηνυματα, νατο, νοσοκομεια, οικογενεια, ορκομωσια, ουασιγκτον, παιδια, παμε, πουτιν, πρωι, ρηξη, ρητορικη, σαουδικη αραβια, σαββατο, συνεχεια, σειρα, σισι, τουρκια, φαταχ, χαος, ασφαλεια, bush, δικαιωματα, χωρα, jobs, κομματι, πακετο, σημαίνει, ουασινγκτον, θεολογια, θεσεις, ξεκινησε
Τυχαία Θέματα