Λυγερός, Πρετεντέρης, Γιανναράς: Η συμβολή τους στον αποπροσανατολισμό των πολιτών

του Ραφαήλ Μεν. Μαϊόπουλου

1. Δεν είναι μόνο τα περισσότερα μεγάλα κανάλια που, με τις «ομιλούσες κεφαλές» στα «πρωϊνάδικα» και τα «δελτία» των οκτώ, προκαλούν σύγχυση στους πολίτες, στο ζήτημα της τελευταίας κρίσης.

Είναι και οι γραφίδες ορισμένων σχολιαστών του γραπτού Τύπου, όπως οι τρεις του τίτλου με τις .....
ιδεοληψίες, τις εμμονές, τις αντιφάσεις και τις ex cathedra αποφάνσεις τους.

Ιδού ένα ελάχιστο δείγμα από τα όσα, τελευταία, έχουν γράψει.
(α) Για τις πρόωρες εκλογές.

- “Η τρόικα στέκεται εμπόδιο και στην ανόρθωση και στην ανασυγκρότηση και στην ελπίδα” (Πρετεντέρης, 16.3.12).

- “Είναι πλέον εθνικό ζητούμενο (οι εκλογές) να αποτελέσουν την ευκαιρία ώστε οι σχέσεις με τους δανειστές να μπουν σε μια ισότιμη και ορθολογική βάση. Για να πάνε επιτέλους και οι Τόμσεν σπίτι τους…” (Πρετεντέρης, 20.3.12).

[Γι’ αυτό λοιπόν, κε Πρετεντέρη, γίνονται οι πρόωρες εκλογές; Για να απαλλαγούμε από την Τρόικα, πρώτα, και να μείνουμε (επί τέλους!) μόνοι μας, με τη δραχμούλα μας, μετά; Τώρα, τουλάχιστον, λέτε “με τ’ όνομά τους” όσα τόσο καιρό μας λέγατε με φιοριτούρες!]
(β) Για τους “κακούς σκοπούς” της Τρόικας και πώς να αναπτυχθεί η Χώρα.
“Η τρόικα αντιλαμβάνεται την ανάταξη της ελληνικής οικονομίας με όρους βίαιης απαξίωσης. Προσπαθεί να μετατρέψει την Ελλάδα σε χώρα φθηνών ευκαιριών για το ευρωπαϊκό κεφάλαιο. Η χώρα μπορεί να αναπτυχθεί εκμεταλλευόμενη τα σημαντικά συγκριτικά πλεονεκτήματά της, να αξιοποιήσει τις πολλές λιμνάζουσες αναπτυξιακές δυνατότητες” (Λυγερός, 16.3.12).

[Η “βίαιη απαξίωση” της Χώρα και η μετατροπή της σε “ευκαιρία” έχουν από καιρό συντελεστεί, χάρη στις προσπάθειες της πλειοψηφίας των πολιτικών, ΜΜΕ και συνδικαλιστών.

Τα “σημαντικά πλεονεκτήματα” και τις “λιμνάζουσες αναπτυξιακές δυνατότητες” τα είχαμε εδώ και δεκαετίες (όπως είχαμε και τις επιδοτήσεις της Ε.Ε και, αργότερα, ένα σταθερό νόμισμα και αφθονία φτηνών κεφαλαίων), αλλά πώς τα αξιοποιήσαμε;

Για να αναπτυχθεί η Χώρα χρειαζόμαστε επενδυτές και δανειστές, και αυτοί δεν θα έρθουν, αν, για να το πούμε με δυο λόγια, δεν “συμμαζευτούμε”, όπως μας ζητάνε οι άλλοι λαοί της Ευρώπης (και όχι μόνο το “ευρωιερατείο”).]

(γ) Για τη διάλυση “των δομών” της κοινωνίας.

- “Η ελλαδική κοινωνία ζει, για πρώτη φορά μετά τη γερμανική κατοχή, τον τρόμο και τον πανικό να βλέπει να καταρρέουν ή να αχρηστεύονται οι δομές που τη συγκροτούν” (Γιανναράς, 8.5.11).

- “Κανείς δεν συμφώνησε (…) να διαλύσουμε τις βασικές συντεταγμένες της κοινωνίας μας” (Πρετεντέρης, 17.1.12).

[Ας διατηρήσουμε λοιπόν τις γνωστές ωραίες “δομές” μας στην παιδεία, υγεία, οικονομία, δημόσια διοίκηση, δημόσια ασφάλεια…, που βολεύουν τους λίγους και βλάπτουν τους πολλούς!]
(δ) Για το Μνημόνιο και τη χρεοκοπία σε… μαθηματική εξίσωση, τα “αόρατα κέντρα αποφάσεων” και τις …”σφαγές των κουλάκων”.

- “Με τέτοιες προϋποθέσεις ο ‘σωτήριος’