ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΕΦΕΡΗΣ : “Ἀνήκω σὲ µία χώρα µικρή”

Εδώ και μήνες η Ελλάδα είναι στο πραιτώριο. Χλευάζεται και κατασυκοφαντείται.

Αναίσχυντοι αργυραμοιβοί την παίζουν στα ζάρια. Προσβάλλουν τους ανθρώπους της, αμφισβητούν την ιστορία της και τον πολιτισμό της. Όποια εφημερίδα και να ανοίξεις, μας έχουν κατατάξει στα «σκουπίδια». Μας θεωρούν ένα περιττό βάρος, από το οποίο όλοι θέλουν να απαλλαγούν, αλλά δεν .....
ξέρουν ακόμα πώς.

Ε, λοιπόν, η Ελλάδα δεν είναι για τα σκουπίδια!

Δεν είμαστε οι Έλληνες διεφθαρμένοι και τεμπέληδες. Για την ακρίβεια ίσως στην Ελλάδα υπάρχουν λιγότεροι διεφθαρμένοι και τεμπέληδες απ’ ότι σε πολλές άλλες χώρες.

Τώρα βιώνουμε μια δύσκολη ώρα, αλλά δεν ήρθε το τέλος.

Ευτυχώς ακόμα στην Ελλάδα έχουμε ένα κράτος που έχει μια πολύ μεγάλη περιουσία, ένα μεγάλο πολιτισμό και ζωντανούς πατριώτες έτοιμους να την υπερασπιστούν. Άλλα κράτη δεν έχουν τίποτα. Αυτήν βλέπουν, την ζηλεύουν και επιζητούν να την κατασπαράξουν.

Ευτυχώς ακόμα η Ελλάδα ζει γιατί στην Ελλάδα οι γονείς βοηθάνε τα παιδιά τους και εκείνα τους γονείς τους και ΟΛΟΙ θα επιβιώσουμε γιατί έχουμε μάθει να στηρίζουμε ο ένας τον άλλο σε δύσκολες στιγμές.

Είμαστε υπερήφανοι γατί η μικρή μας και φτωχή Ελλάδα δεν ήταν απούσα από καμιά μεγάλη μάχη για την ελευθερία και την δημοκρατία και έδινε το είναι της, όταν οι άλλοι είχαν ήδη παραδώσει και την ψυχή και το πνεύμα και την επιθυμία να πολεμήσουν υπέρ πατρίδος.

Ευτυχώς ακόμα, η Ελλάδα έχει μέλλον.

Η Ελλάδα έχει μέλλον, γιατί στη μακραίωνα ιστορία της κάθε μεγάλη ήττα και καταστροφή, αντί να την αφανίσει, την ανάσταινε!

Γιατί τα γράφω αυτά; Μου τηλεφώνησαν κάποιοι «φίλοι» απ’ το εξωτερικό και μας ….νεκρολογούσαν! Είναι επηρεασμένοι από τα κοράκια που έχουν στοιχηματίσει στην πτώχευσή μας και ανησυχούν μήπως και χάσουν τα λεφτά τους! Και βιάζονται να πεθάνουμε σαν κράτος, σαν έθνος, σαν λαός!

Δεν θα τους κάνουμε το χατίρι γιατί γνωρίζουμε ότι στον καλό αγώνα που δίνουμε για την σωτηρία της χώρας μας, από την φτώχια και την δυστυχία στην οποία θέλουν να μας οδηγήσουν τα κοράκια της παγκοσμιοποίησης και της πλουτοκρατίας, έχουμε να προβάλουμε το δικό μας δίκιο, την δική μας προαιώνια διάθεση για αγώνα γνωρίζοντας συγχρόνως ότι έχουμε και την αποδεδειγμένη συμπαράσταση των λαών όλου του κόσμου.

Τόσο πολύ θύμωσα που έκλεισα το τηλέφωνο. Ύστερα τους έστειλα το κείμενο που ακολουθεί….

“Ἀνήκω σὲ µία χώρα µικρή.
Ἕνα πέτρινο ἀκρωτήρι στὴ Μεσόγειο, ποὺ δὲν ἔχει ἄλλο ἀγαθὸ παρὰ τὸν ἀγώνα τοῦ λαοῦ, τὴ θάλασσα, καὶ τὸ φῶς τοῦ ἥλιου.
Εἶναι µικρὸς ὁ τόπος µας, ἀλλὰ ἡ παράδοσή του εἶναι τεράστια καὶ τὸ πράγµα ποὺ τὴ χαρακτηρίζει εἶναι ὅτι µᾶς παραδόθηκε χωρὶς διακοπή.
Ἡ ἑλληνικὴ γλῶσσα δὲν ἔπαψε ποτὲ της νὰ µιλιέται. Δέχτηκε τὶς ἀλλοιώσεις ποὺ δέχεται καθετὶ ζωντανό, ἀλλὰ δὲν παρουσιάζει κανένα χάσµα.
Ἄλλο χαρακτηριστικὸ αὐτῆς τῆς παράδοσης εἶναι ἡ ἀγάπη της γιὰ τὴν ἀνθρωπιά, κανόνας της