Εγκλωβισμένος στα γρανάζια του συστήματος… Έκανα λάθος, γιατί γεννήθηκα φτωχός και θέλησα να πεθάνω πλούσιος !

Τον τελευταίο καιρό, μας έχουν ξετινάξει ψυχολογικά με τον φόβο τών επόμενων δόσεων…
Πότε της 3ης δόσης, άχ – βάχ ! θα την πάρουμε δεν θα την πάρουμε, άντε και την πήραμε και τώρα…σωθήκαμε ( ή, ζήτω πού καήκαμε) !
Πότε της 4ης δόσης, πού ναι μέν αλλά , πρέπει να σενιαριστούμε λιγάκι ακόμη περνώντας από το κρεββάτι του Προσκρούστη ώστε αφού μας ξαπλώση κάτω και μας πάρη τα μέτρα όπως ο.....
κηδειάς τον κηδευόμενο πότε κόβοντας λίγα δάχτυλα και κανένα πόδι αν χρειαστεί, να βρεθούμε τελικά μέσα στα όρια των απαιτήσεων και να εισπράξουμε την δόση!

Τώρα, αν θυμάμαι καλά ( γιατί έχουμε χάσει και τον λογαριασμό), βρισκόμαστε στο «μεσοπρόθεσμο» όπως το λένε ( και τι εννοούνε άραγε το αγνοώ), κι΄ εκεί πού περιμέναμε την 5η δόση πλάκωσαν οί αγανακτισμένοι, οί φωνές, οί διαμαρτυρίες, τα πετροβολήματα, καθώς και αυγά της ημέρας, γιαούρτι ΠΡΩΤΟ και ΦΑΓΕ ( κι΄ άν θέλεις Πάγκαλε και Πεταλωτή «μη φάγε…»), και διάφορα άλλα ζαρζαβατικά της εποχής πού λόγω φθήνειας μπορούν να αγοραστούν εύκολα, φθηνά, και άνετα από τους πενομένους και να διαμοιρασθούν κατά το δοκούν και επί των ασυνέτων κεφαλών αυτών πού διευθύνουν ή συναινούν στην καταστροφή του τόπου…



Βέβαια η κρίση πού ήλθε δεν ήταν ξαφνικό και αιφνίδιο μπουρίνι, ούτε τσουνάμι της Φουκουσίμα.


Είχε ιστορία παλιά, έβραζε το καζάνι της διαφθοράς και της κλεψιάς από χρόνια, οί πονηροί επέπλεαν μαζί με τους φελούς και κυβερνούσαν ότι έπρεπε να κυβερνηθεί, οί πολιτικοί διόριζαν σε κεντρικά πόστα αποτυγχάνοντες πολιτευτές τους και ανίδεους περί τού αντικειμένου εργασίας πού αναλάμβαναν, βάζοντας πχ. έναν μηχανικό διοικητή Νοσοκομείου, ή έναν πλοίαρχο διοικητή του ΟΓΑ, η αδικία γενικώς και το γρηγορόσημο στο κατακόρυφο, ενώ μέσα από όλα αυτά και πιθανόν και εξ΄ αιτίας και αυτών, μια διάθεση κομπορημοσύνης και πλουτοκρατείας είχε κυριεύσει τον απλό λαουτζίκο…

Κι΄ έτσι βλέπαμε, από την κομμώτρια της γειτονιάς, τον απλό υπάλληλο του «τρείς και δέκα», ως τον κουρέα της «Μικράς Σεβίλλης» να κυκλοφορούνε με αυτοκινητάρες και τζιπάρες 4Χ4 μέσα στούς δρόμους των πόλεων λές και πήγαιναν να κυνηγήσουν λαγούς στόν Παναχαϊκό, και πέρδικες στα δάση…

Άς όψονται οί κάρτες και τα δάνεια πού έδιναν αφειδώς οί Τράπεζες, αυτές πού κυρίως ευθύνονται για το χάλι του κόσμου σήμερα και πού μέχρι τώρα παραμένουν στο απυρόβλητο !

«Αν πειράζαμε τις Τράπεζες θα μας γκρέμιζαν την άλλη ώρα…» ακούστηκε να λέει υψηλόβαθμο στέλεχος, κι΄ εκεί φαίνεται πώς βρίσκεται το κλειδί του μυστηρίου της εξαθλίωσης των πολιτών και της χώρας…

Γι΄ αυτό άλλωστε και τις επιδότησαν με 28 δίς, για να τα δώσουν ως δάνεια στον κόσμο και να κινηθεί η αγορά, πλήν όμως κανείς δεν έμαθε και πού ακριβώς κατέληξαν…

Και λοιπόν τώρα τι κάνουμε;

Υπάρχει λύση;

Άς ξεχάσουμε αυτά πού ξέραμε και άς ξαναγυρίσουμε στα παλιά;

Ένα άρθρο πού βρήκαμε στο διαδίκτυο μας βάζει σε κάποιες πικρές αλλά καί ελπιδοφ