Δεκέμβρης ’44 (Μικρός εμφύλιος)

Του Θανάση Ι. Νικολαΐδη
thanikolaidi@gmail.com

ΣΤΗΝ πρωτεύουσα της απελευθερωμένης(;) Ελλάδας. Ο Γεώργιος Παπανδρέου σηκώνει τη σημαία στο Σύνταγμα (Οκτ. ’44)…πιστεύοντας «και εις την λαοκρατίαν». Αυτό «σήκωνε» η στιγμή, αυτό (τον) βόλευε και το ξεστόμισε στον ιστορικό λόγο του λόγο-βάλσαμο στ’ αυτιά της πλειοψηφίας (το ΕΑΜ, στην καλλίτερη στιγμή του, είχε πιάσει το 95% ) του ακροατηρίου του, που.....
διψούσε για ομαλότητα και δημοκρατία. Για να (συν)διαμορφώσει την άποψη των κομμουνιστών περί Παπανδρέου και να’ ρθει (μετά δέκα περ. χρόνια) στα χείλη τους το σύνθημα-απειλή «Παπανδρέου πού θα πας, το κεφάλι σου θα φας». (Ωστόσο, το κεφάλι σου δεν τρώγεται, όταν έχεις πίσω σου τους Άγγλους, συνεργασία με τον Τσώρτσιλ και φρόνημα αντικομουνιστικό).

H ΜΕΓΑΛΗ σφαγή του (επικείμενου) Εμφυλίου (1946-49) χρειαζόταν την πρόβα της. Δεν ήρθε μόνος του ο Δεκέμβρης του 1944. Έστησαν το μακελειό Άγγλοι και ΚΚΕ (χωρίς τη θέλησή του), Τσώρτσιλ και Γ. Παπανδρέου. Έ
Keywords