Μπήκαν στη πόλη οι οχτροί- Η συνέχεια..

Πάντα στην πατρίδα μας είχαμε εχθρούς. Τους αντιμετωπίσαμε. Με όλους τους δυνατούς τρόπους . Στον αιώνα που πέρασε , Τούρκοι , Ιταλοί , Γερμανοί, μετά Εγγλέζοι Χούντα..
Όλοι εχθροί φανεροί… Τους βλέπαμε .. Τους αναγνωρίζαμε.. Νιώθαμε τη βρωμιά ,τη σκο-τεινιά της ψυχής τους.. Τ’ άδικο να πετάγεται σαν λόγχη απ’ τα κόκκινα μάτια τους και να μας ματώνει τα όνειρα..
Μα εμείς όρθιοι.. Πιασμένοι χέρι- χέρι .. Στα βουνά και στις πόλεις.. Να δίνουμε τη μάχη της ζωής.. Τη μάχη για το Φως.. Τη δικιά μας μάχη..
Ο καθένας απ’ το....
δικό του μετερίζι..
Ο δάσκαλος με το σκοροφαγωμένο, παλιό μα πεντακάθαρο κουστούμι. Απ’ την ξύλινη έδρα στο σχολειό. Καλλιεργώντας αργά με υπομονή και σταθερότητα τα μικρά μας όνειρα και τις ελπίδες του ‘Εθνους.
Ο παππούς , η γιαγιά κι οι γονείς. Με τις χαρακιές του ήλιου στα τίμια τους πρόσωπα. Να δείχνουν τον δρόμο της ζωής. Με τον ιδρώτα της καθημερινότητας να γίνεται χαμόγελο ευωδιά κι αξία για το μέλλον .
Οι εργάτες στα καμίνια να λιώνουν τα μέταλλα. Και μαζί μ’ αυτά και τις αλυσίδες της ομη- ρίας, της απανθρωπιάς, της δουλείας.
Κι όταν χρειάστηκε.. 1940-45,.. 1967-74.. ‘Ολοι μαζί .. Μια Ψυχή.. Ένα Σώμα.. Μια φωνή..
….ΟΧΙ …
Δεν τα κατάφεραν λοιπόν οι εχθροί.. Απέτυχαν .. Με πάταγο.. Η οργή που τινάχτηκε σα λάβα μέσα απ’ τα μάτια του Λαού τους κατέκαψε..
Στη μάχη ,οι αξίες μας πιο βαριές .. Απ’ τα τανκς και τις οβίδες τους.. Γίνανε τ’ αθάνατο νερό.. Που τους έπνιξε..
‘Ησαν όμως κι άλλοι.. Οι κρυμμένοι.. Με το «σβησμένο» με τη κουκούλα πρόσωπο και το χέρι του καταδότη… Αισχροί κι άθλιοι φονιάδες .. . Ενός Λαού που πάντοτε μαχόταν και μάχεται.. Πεθαίνοντας όρθιος για τη λευτεριά .. Χωρίς να σκύβει.. Με το βλέμμα αγέρωχο και στραμμένο στο δίκιο και την ανθρωπιά..
Κι αυτοί μαζί με τους άλλους ..
Να σέρνονται στις Σκιές.. Να φτύνουν το δηλητήριο της προδοσίας πάνω μας.. Στο σώμα της αιώνιας και Λεύτερης Φύσης.. Να θέλουν κι αυτοί να μας φυλακίσουν στο δικό τους σκοτάδι..
Κι αυτοί νικήθηκαν .
Μα ασφαλείς ,μη αναγνωρίσιμοι ,μέσα απ’ τη προδοτική τους κουκούλα ,τη κουκούλα του καταδότη στη Γερμανική κατοχή ,συνέλαβαν το σχέδιο για την νέα υποδούλωση..
Δεν τα κατάφεραν με τους Ιταλούς στην Πίνδο..Δεν τα κατάφεραν με τους Γερμανούς στο Ρούπελ , στη Κρήτη,στα Καλάβρυτα και στη Καισαριανή..
Δεν τα κατάφεραν με τη Χούντα , και το Βασιλιά..
Γιατί ; Ήσαν αναγνωρίσιμοι.
Τι έπρεπε λοιπόν να κάνουν; Να μπουν στη Πόλη μας κρυφά. Απ΄ τη πύλη της προδοσίας. Οι νέοι Εφιάλτες, που ποτέ δεν έλειψαν απ το τόπο μας ,την μαστόρεψαν καλά. Με ρόλους φτιαγμένους στη λεπτομέρεια.. . Όχι, δεν ήταν ανάγκη πια να φορέσουν ξανά την κουκούλα του καταδότη . Μ’ αυτήν οι προδότες των πατριωτών στα χρόνια της Γερμα-νικής κατοχής ,ένιωθαν ασφαλείς. Την ίδια ασφάλεια νιώθουν σήμερα κι εκείνοι που ενσαρκώνουν τους ρόλους.. Κρυμμένοι καλά πίσω και μέσα σ’ αυτούς... Χωρίς να αναγνωρίζονται, ούτε αυτοί ούτε το Σχέδιο της φρικτής τους προδοσίας.Ένα σχ