Απάντηση στο "Υπάρχει διέξοδος;"

Θα συμφωνήσω στα πιο πολλά μαζί σας.

Όμως........ Μην επιμένετε στο κλασικό παραμύθι "εκλογές". Και τι να περιμένουμε από αυτές? Θα ζητήσουμε για μια φορά ακόμη -και μάλιστα κάτω από άσχημες κοινωνικά συνθήκες- από τον Έλληνα να επιλέξει κάποιον από.........
τους "σωτήρες μας".

Λογικά θα δοθεί μια ευκαιρία ακόμη στην απαξίωση θεσμών και στην διαίρεση κοινωνικών και ιδεολογικών τάσεων σε τμήματα αντικρουόμενα μέχρις ολικής διασπάσεως.

Και ο χρόνος τελειώνει για τον μπαρμπασταύρο. Διότι ήδη οι πράσινοι (όσοι λόγω συμφερόντων παραμένουν σήμερα πιστοί) εμπρός μας αντικρούουν τους μπλε με την απόλυτη εχθρική θέση που όλοι γνωρίζουμε, οι δε μπλε ούτε να ακούσουν θέλουν θέσεις και προτάσεις. Πίσω μας δε, σφίγγουν τα χέρια...να είστε σίγουροι.

Και ωιμέ ακόμα μαζί διαθέτουν την βολεμένη ψηφοληψία του 30 %.
Η ζωή είναι όλο εκπλήξεις εεε?
Οι νέοι διεκδικητές του χρίσματος ως γνήσιοι καιροσκόποι, όταν έλθει η στιγμή, να το δείτε που θα βάλουν τους δυο τους να τσακωθούν στις πλάτες μας.

Η αριστερά.....μετά τον ευφυέστατο πολιτικό ελιγμό του εκλιπόντος "εθνάρχου" μας, διαιρέθηκε εις τα εξ' ων συνετέθη και άντε να δει προκοπή. Μου έχει μάλιστα δημιουργηθεί η εντύπωση -πιστεύω όχι λαθεμένα- ότι η ηγεσία της στο κύριο κομμάτι του χώρου, ακολουθεί, στην καλύτερη περίπτωση, έναν δρόμο που αποτελεί τροχοπέδη στο σύστημα και τις επιδιώξεις του. Και λέγε λέγε, λέγε λέγε άντε 15 %.

Εν κατακλείδι η χώρα μας πάσχει από ένα και μοναδικό έλλειμμα. Πολιτικού ηγέτη. Άρα οι εκλογές δεν είναι η λύση στα προβλήματα της χώρας και αυτό είναι το μόνο σημείο στο οποίο συμφωνώ με τους πολιτικούς που βρίσκονται στο τιμόνι αλλά βέβαια για διαφορετικούς λόγους.

Ναι η μόνη διέξοδος που μπορώ να ελπίζω με τις λίγες μου γνώσεις στα πολιτικά, είναι η αλλαγή πλεύσης. Αυτό σημαίνει άμεση μονομερή διαγραφή της υφιστάμενης κατάστασης που έχουμε σήμερα διότι με τους παρόντες συμμάχους, τις παρούσες κυβερνήσεις μαριονέτες στην Ευρώπη, την εμφανώς πλέον ανοιγόμενη κατάσταση χάους στην εκμετάλλευση των πλουτοπαραγωγικών πηγών στην περιοχή μας, την έκθεσή μας μέσω υποχρεώσεων στην Ευρωπαϊκή ένωση και βέβαια την καθόλου αμελητέα αρνητική διαμόρφωση της κοινής γνώμης της πλειοψηφίας στην Ευρώπη, η συνέχιση της πάλης της χώρας για την επιβίωσή της ως ανεξάρτητης οντότητας δεν είναι πλέον εξαρτημένη από τους εταίρους μας αλλά από τον χρόνο και μόνον.

Συνειδητά, ουδείς δεν μιλά για την λύση της Ισλανδίας (χώρας που δεν έχει σχεδόν καμία πλουτοπαραγωγική πηγή εκτός αλιείας και γεωθερμίας), όπως και για το σενάριο που έριξε τον Καραμανλή τον νεότερο από το θρόνο του...την Αρκούδα.

Ας φανταστούμε μόνο την κατάσταση με τον ρώσικο στόλο στη Μεσόγειο με βάση την Σύρο ...και μετά μιλάμε για ΑΟΖ (μια και τώρα αποκλείεται), και με την τροφοδότηση της χώρας μέσω συμβολαίων για παραγωγή προϊόντων (που σήμερα ψευδοεπιδοτούνται για παύση παραγωγής) και τη δημιουργία βιομηχανίας και υποδομής έργου σε