Θα δημοσίευα τη λίστα

Γράφει ο Γιάννης Σιδέρης

Τι θα έκανες εσύ αν είχες τη λίστα Βαξεβάνη, ρώτησε δοκιμαστικά, φίλος. Θα την δημοσίευα οπωσδήποτε, ήταν η απάντηση. Υπάρχουν δύο κινητήριες δυνάμεις που θα με ωθούσαν σε αυτό:

Το πρώτο, και δεν θα σας αρέσει και δεν μου αρέσει (αλλά πάντα είμαι ειλικρινής), είναι η
…επαγγελματική διαστροφή. Είναι αδύνατο να έχεις αυτή την καυτή λίστα, να σου καίει τα δάχτυλα και να μην τη δημοσιεύσεις. Η λίστα Βαξεβάνη (την ονομάζω έτσι γιατί δεν γνωρίζουμε ακόμη αν είναι η λίστα Λαγκάρντ ή κάποιος κατάλογος που κάποιος δημιούργησε και τον ενεχείρισε στον γνωστό δημοσιογράφο), είναι το πλέον μυθολογημένο δημοσιογραφικό ζητούμενο των τελευταίων μηνών. Φρόντισαν οι επαΐοντες, με την πλημμελή έως αμελή, συμπεριφορά τους, να της προσδώσουν την αχλή του μύθου. Η εξαφάνισή της, την κατέστησε - και τους κατέστησε- εξ’ ορισμού αντικείμενο υποψίας για συγκάλυψη, συναλλαγή, εκβιαστικές τακτικές, προσπορισμό πολιτικών, ου μην και οικονομικών, ωφελειών.

(Σαφώς κατανοώ και συμμερίζομαι εν πολλοίς τις ενστάσεις που διατυπώθηκαν για τα προσωπικά δεδομένα των καταθετών που πλέον στιγματίζονται ως δυνάμει φοροφυγάδες, και ενδεχομένως τους πλείστους όσους κινδύνους εμπεριέχει η δημοσιοποίηση των ονομάτων τους, και οι οποίοι περιεγράφησαν επαρκώς χθες στο protagon. Σαφώς κατανοώ - και απεχθάνομαι - το γεγονός ότι στην Ελλάδα ο όρος «αρχές» είναι αρκετά ελαστικός, ρευστός και προσαρμόσιμος κατά περίσταση, σε κομματικά συμφέροντα ή ιδεοληπτικές επιλογές ατόμων και ομάδων).

Παρόμοια ωστόσο, με την υποκειμενικότητα, συλλογιστική διέπει και την ψυχρή ανάλυση: Δυο πρώην υπουργοί, ηθελημένα ή όχι, επέδειξαν αδιανόητη αμέλεια, στην αξιοποίηση της λίστας. Όταν η Γαλλία αξιοποίησε την παρόμοια λίστα, όταν η Ισπανία εισέπραξε κάποια δις από υπόχρεους φοροφυγάδες, όταν ακόμη και ο κέρβερος της φοροδιαφυγής Γερμανία, είδε να εισρέουν στα ταμεία τους κάποιες εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ, στην πτωχευμένη Ελλάδα ο ένας υπουργός (Παπακωνσταντίνου) έδωσε στο στικάκι προς φύλαξη στο γραφείο του, και έκτοτε δηλώνει ότι αγνοείται η τύχη του! Εδωσε μάλιστα και λίγα ονόματα στο ΣΔΟΕ –με ποιο κριτήριο η επιλογή και γιατί λίγα;- να τα κοιτάξουν! Ο άλλος υπουργός (Βενιζέλος) σε μια ευαίσθητη συνύπαρξη με τον επικεφαλής του ΣΔΟΕ ( τον, κατά τα άλλα αξιοσέβαστο κ. Διώτη) συμφώνησαν να μην δοθεί η λίστα στη δημοσιότητα γιατί ήταν απόρροια δράσης των μυστικών υπηρεσιών. Σωστά να μην δοθεί στη δημοσιότητα αφού θα ενοχοποιούσε αθώους (που μπορεί στο κάτω κάτω να ήταν και όλοι οι αναφερόμενοι).

Με ποια λογική όμως δυο κρατικοί λειτουργοί, κλεισμένοι στον χαριτόβρυτο κόσμο της επιστημοσύνης και της αστικής αβρότητας, δεν αποδέχονται το προϊόν δράσης μιας άλλης κρατικής υπηρεσίας, εν προκειμένω των μυστικών υπηρεσιών, που από τη φύση τους δεν λειτουργούν με πρωτόκολλο και χαρτόσημο, είναι όμως συστατικό στοιχείο του κρατικού μηχανισμού, όπως και οι ίδιοι; Να το αποδεχθούν όχι