Τα καβούρια και ... η διάλυση του κοινωνικού κράτους

Από το Μαρικάκι
Ενώ η κοινωνία, επί μήνες, λοιδορείται και κατηγορείται για διάφορα θανάσιμα αμαρτήματα, όπως διαφθορά, οκνηρία, βόλεμα, συντηρητισμό, οπισθοδρομικότητα, οξύ και μονομερή «πελατειασμό» (υπάρχουν αυτοί που ζητούσαν ρουσφέτια, αυτοί που τα ικανοποιούσαν όμως είναι στη φαντασία μας), μέχρι και για «παιδικό εγωισμό» (!) έχει κατηγορηθεί γιατί δήθεν ζει στον δικό της κόσμο και δεν μπορεί να αντιληφθεί τη σκληρή πραγματικότητα, κάποιοι άλλοι που στη συνείδηση του κόσμου ανήκουν στους υπαίτιους της κρίσης, κατηγορούνται απλώς ως «τσιγγούνηδες».Η ανάλυση του Προέδρου της Δημοκρατίας, ότι οι «έχοντες έχουν καβούρια στις τσέπες» την ώρα που δια του εκπροσώπου τους, του αΣΕΒούς κύριου Δασκαλόπουλου, επιδεικνύουν τα κανιβαλικά τους ένστικτα απέναντι στην κοινωνία, είναι σαφώς πολύ κατώτερη των περιστάσεων. Κι αυτό διότι όχι μόνο η παραπάνω φράση επί της ουσίας επικαλείται την καλή προαίρεση των εχόντων, μιλά δηλαδή περίπου για φιλανθρωπία («ας βάλουν το χέρι στην τσέπη»), αλλά