Οι αριθμοί που δεν ντοπάρουν και δεν ντοπάρονται υπαινίσσονται την αλήθεια!....

Άρθρο του Δημήτρη Α. Γιαννακόπουλου

Ποτέ οι αριθμοί-δείκτες που αποτελούν τα κριτήρια-μεταβλητές μιας εθνικής οικονομίας δεν θα μπορούσαν να συλλάβουν και να περιγράψουν την κοινωνική πραγματικότητα. Η στατιστική για όσους σπουδάσαμε και δουλεύουμε πάνω στην Ανάλυση Κοινωνικών στοιχείων (Statistics for Social Data Analysis) σε σχέση με τα μακροοικονομικά μεγέθη μιας εθνικής οικονομίας, δεν αποσκοπεί στο να περιγράψει την πραγματικότητα στην συγκεκριμένη κοινωνία (και αγορά), αλλά για να βοηθήσει να τεθούν με επιστημονικώς πειθαρχημένο τρόπο ερωτήματα ως υποθέσεις εργασίας, ως ερωτήματα για επιστημονική έρευνα. Ήθελα, αναγνώστη μου, να το ξεκαθαρίσω αυτό, για να υποστηρίξω πως οι αριθμοί που δεν κατασκευάζονται για να ντοπάρουν "αθλητές" του πολιτικού στίβου και δεν ντοπάρονται οι ίδιοι από πολιτικοικονομικά συμφέροντα, αποτελούν έναν υπαινιγμό αλήθειας, τον...... οποίον οφείλουμε να ερευνήσουμε για να προσεγγίσουμε την πραγματικότητα στην κοινωνία αναφοράς μας.
Έτσι πρέπει να διαβάζεις τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ για την περίοδο 2009-2016, τα οποία σήμερα εκθέτει "Η ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ", αντί να απασχολείται με τις μαλακίες των άλλων, οι οποίες θα μπορούσαν να ενταχθούν σε ένα και μοναδικό φύλλο υπό τον τίτλο: "Αλλού με τρίβεις δέσποτα κι αλλού έχω εγώ τον πόνο". Όταν μετά έρχομαι και γράφω περί του τέλους της πολιτικής και της πολιτικής δημοσιογραφίας στην Ελλάδα, χαμογελάς ειρωνικά...υπερβολές! Καμία απολύτως υπερβολή! Η πολιτική προσέγγιση και αντιπαράθεση δεν μπορεί να γίνεται με σαχλαμαρίτσες για την ελληνική σημαία και τους σημαιοφόρους, περί του φαντάσματος της δημοκρατίας εναντίον της αριστείας και αντίστροφα, ούτε με τις μαθητικές εκθεσούλες του Πύρρου (που δεν ντράπηκε να τις κάνει κύριο θέμα στο πρωτοσέλιδο της η "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ" την Κυριακή), ούτε με τις κοσμογονικές δήθεν, διεργασίες στο πολιτικώς νεκρό εδώ και μια δεκαετία Κέντρο, το οποίο πέραν από κουτσομπολιό και ίντριγκα δεν παράγει τίποτε άλλο σήμερα. Ξέρεις τι υπαινίσσονται οι αριθμοί της μεταβολής των μακροοικονομικών μεγεθών, στους οποίους αναφέρομαι; Όχι απλώς δυσανάλογα μεγάλη κοινωνική καταστροφή σε σχέση με την δυναμική από το όφελος της εξάλειψης του δημοσιονομικού ελλείμματος! Όχι μόνον αποτυχία των μνημονίων στην πράξη: Η εξάλειψη του δημοσιονομικού ελλείμματος, δεν συνοδεύτηκε από δομικές μεταβολές στα παθολογικά και ανορθολογικά χαρακτηριστικά της ελληνικής οικονομίας, ούτε πραγματοποιήθηκε σύμφωνα με τις προδιαγραφές της τρόικας για παράλληλη εξάλειψη του ελλείμματος στο εμπορικό ισοζύγιο και σοβαρή βελτίωση της ανταγωνιστικότητας και παραγωγικότητας! Υπαινίσσονται κάτι πολύ-πολύ χειρότερο. Εάν δεν υπάρξει ένα "σχέδιο Μάρσαλ" για την Ελλάδα, παράλληλα με δραστική απομείωση του χρέους προς τον λεγόμενο επίσημο τομέα, θα υπάρξει ένα σχέδιο εξόδου από την ευρωζώνη, έτσι ώστε η επέκταση και εμβάθυνση της κοινωνικής καταστροφής να μην οδηγήσει σε πολιτικό χάος την χώρα μας με αναφορά στην ευρωζώνη. Η κοινωνική αλήθεια δεν μπορεί να κατασκευαστεί ως υπέρβαση της οδυνηρής και μη αναστρέψιμης - χωρίς έναν πακτωλό παραγωγικών επενδύσεων - οικονομικής πραγματικότητας. Οι αριθμοί υπαινίσσονται την μεγέθυνση της κοινωνικής καταστροφής στο άμεσο μέλλον και όχι την βελτίωση της καθημερινότητας των δύο τρίτων της κοινωνίας που πλήττονται ζωτικά από την δεκαετή κρίση. Δεν άλλαξε κάτι στην ιστορία της οικονομικής θεωρίας, ούτε μεταβλήθηκε η πολιτική οικονομία, επειδή για πρώτη φορά στην ιστορία κάποιοι απίθανοι πολιτικοί συμφώνησαν πως θα μπορούσαν να πετύχουν προσαρμογή και ανάπτυξη σε συνθήκες μακροχρόνιας εσωτερικής υποτίμησης και ύφεσης με δραστική, αν και σε σημαντικό βαθμό εικονική, περιστολή του δημοσιονομικού ελλείμματος. Αν δεν υπήρχε το "εικονικό στοιχείο" δεν θα μπορούσε να σταθεί καμία απολύτως κυβέρνηση στην Αθήνα. Αν, επίσης, δεν υπήρχε το "εικονικό στοιχείο" δεν θα μπορούσε να κομπάζει ο κύριος Σόιμπλε για την επιτυχία να εξαλείφεις το δημοσιονομικό έλλειμμα, χωρίς να εξαλείφεις τα αίτια και τον μηχανισμό που παράγει το συγκεκριμένο έλλειμμα! Αν σκεφτόμαστε πολιτικά πάνω στον υπαινιγμό των μακροοικονομικών μεγεθών, θα υποθέταμε βάσιμα πως έρχεται μεγάλη πολιτική κρίση στην Ελλάδα, στο άμεσο μέλλον. Κι αυτό επειδή έχει κτιστεί από όλες τις πλευρές και τους παράγοντες του ελληνικού συστήματος ένα ανεδαφικό έως εντελώς παλαβό πολιτικό αφήγημα που δεν συναρτά τις μακροοικονομικές μεταβολές με τα κοινωνικά στοιχεία που επηρεάζονται διαρκώς δυσμενέστερα από αυτές. Και με σημαίες, φούσκες με την μορφή πολύχρωμων μπαλονιών, βαρουφακιάδες, φτηνιάρικες σπέκουλες, κιτρινισμό μέχρι αηδίας και κεντροδεξιοαριστερές παρτούζες, απέναντι σε μια αριστερά της πλάκας και της φανφάρας, πολιτική για την πρόληψη της "νέας" κρίσης δεν γίνεται! Θα μου πεις, γιατί να ενδιαφερθούν οι πολιτικοί μας παράγοντες για την πρόληψη της μεγαλύτερης πολιτικής κρίσης από την εποχή της μεταπολίτευσης; Το ζήτημα είναι πώς θα την εκμεταλλευτούν καλύτερα και πώς θα απαλλαγούν από κάποιους πολιτικούς ηγέτες που ποτέ δεν ενέκρινε η διαπλοκή. Είναι και ο τυχοδιωκτισμός πολιτική, αλλά δεν μου φαίνεται να είναι η καλύτερη εθνική και προοδευτική πολιτική!