Ν. Φίλης: Όταν τα φαινόμενα ΔΕΝ απατούν

γράφει ο Κων/νος Σπ. Δρακάτος
Αν την εικόνα του ανθρώπου αυτού, συμπληρώσουμε με στοιχεία του Βιογραφικού του Σημειώματος, τότε έχουμε το άτομο που τα φαινόμενα δεν απατούν. Είναι μέσα κι' έξω αυτό που βλέπουμε. Και σε αυτόν τον άνθρωπο ανέθεσαν την τεράστια ευθύνη της πνευματικής ανατροφής των νέων μέσα από την Δημόσια Εκπαίδευση. Ε', δεν μπορεί να σηκώσει τέτοιο βάρος, όχι μόνο γιατί δεν έχει τις επιστημονικές γνώσεις σε αυτόν τον τομέα, αλλά επί πλέον και το χειρότερο, οι γνώσεις που έχει, είναι τόσο, πολιτικά νοθευμένες, που να είναι εντελώςακατάλληλες για μια τόσο σοβαρή δουλειά, σκέτο δηλητήριο δηλαδή.
Γράφει λοιπόν, στο Βιογραφικό του ότι “από τα μαθητικά του χρόνια συμμετείχε στα κινήματα της νεολαίας και τους δημοκρατικούς αγώνες, διετέλεσε γραμματέας της ΕΚΟΝ Ρήγας Φεραίος, νεολαίας του ΚΚΕ εσωτερικού”. Δηλαδή, από τα γεννοφάσκια του διδάχτηκε να υπακούει σε εντολές και νααντιδρά, κατ' εντολήν. Αυτό έκανε....... αργότερα “ως φοιτητής της Νομικής του Πανεπιστημίου Αθηνών” (που)“συμμετείχε στους αγώνες για τον εκδημοκρατισμό της εκπαίδευσης” (ως) “μέλος του ΚΣ της ΕΦΕΕ και της Συγκλήτου”. Τώρα, τον αριστερό “εκδημοκρατισμό” στην ανώτατη εκπαίδευση, μέσω της ανύπαρκτης ΕΦΕΕ, τον γνωρίσαμε. Ένας δε εκ των συντελεστών αυτού του “επιτεύγματος” ήταν και μπορεί να είναι ακόμα, γιατί δεν φαίνεται να έχει αποφοιτήσει, αφού δεν το γράφει, ο σ. Φίλης.

Πάντως, η απόδοσή του στον τομέα του κομματικού ινστρούχτορα και σπεκουλαδόρου, ήταν τόσο καλή που δεν έμεινε ποτέ “άνεργος”. “Συμμετείχε” πάντα σύμφωνα με το Βιογραφικό του, “σε κινήσεις για τη δημοσιογραφική δεοντολογία, σε οικολογικές πρωτοβουλίες καθώς και σε κινήσεις Αλληλεγγύης για τους μετανάστες. Διετέλεσε μέλος του ΔΣ της ΕΣΗΕΑ και του ΔΣ του Μορφωτικού Ιδρύματος της ΕΣΗΕΑ” (διορισμένος φυσικά και σε αναγνώριση, προφανώς, του υψηλού μορφωτικού του επιπέδου... , ως “λαϊκός αγωνιστής”. Γιαυτό ίσως η ΕΣΗΕΑ διακρίνεται στον τομέα αυτό.
Για τον ίδιο λόγο, δηλαδή του υψηλού μορφωτικού και επιστημονικού του επιπέδου, είχε επιλεγεί (σύμφωνα με το Βιογραφικό του, πάντα), ως ή σαν “συνεργάτης της “Εγκυκλοπαίδειας του Ελληνικού Τύπου”, έκδοσης του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών (Δημόσιο). Επίσης, λέει, ότι είχε ασχοληθεί (ως επιστημονικός συνεργάτης, ή με κάποια άλλη ιδιότητα, που από σεμνότητα ίσως, δεν μας λέει) “...με την ιστορία των φοιτητών κατά τον Μεσοπόλεμο στο Πανεπιστήμιο Αθηνών”.
Με αυτά τα προσόντα και χωρίς καμία άλλη, εκτός κομματικού κελύφους, ενασχόληση που να δείχνει τις προσωπικές του ικανότητες, τον έκαναν υπουργό Παιδείας, που στην δική του αριστερή αντίληψη σημαίνει “εκδημοκρατισμό” και τίποτα άλλο. Το κακό γι' αυτόν είναι ότι είχε προλάβει, ο προηγούμενος σύντροφος υπουργός, να την “εκδημοκρατίσει”, με την απύθμενης σοφίας μπαρούφα* ότι “η αριστεία είναι ρετσινιά”. Τι άλλο να κάνει αυτός; Έτσι του έλαχε ο κλήρος, να “τρέξει” το “εκδημοκρατισμένο” σχολείο, να το κάνει δηλαδή, να λειτουργήσει με μαθητές, δασκάλους, βιβλία και προγράμματα. Δύσκολη δουλειά, του έπεσε το ταβάνι στο κεφάλι. Αυτός, μια ζωή, είχε μάθει τον “εκδημοκρατισμό” αριστερής φαντασίας, δηλαδή κατεδάφιση και τώρα του ζητούν να χτίσει. Πως; Ούτε ξέρει, ούτε μπορεί, αλλά ούτε, ενδομύχως και να θέλει, σύμφωνα με αυτά που έμαθε. Προβληματίστηκε λοιπόν, με την σκέψη τι θα έλεγε όταν μετά από λίγο χρόνο θα άρχιζαν να τον ρωτούν τι έκανε και τι άλλο σκοπεύει να κάνει;
“Πονηρός ο βλάχος” (λαϊκή έκφραση και με το συμπάθιο, υπουργέ μου) θυμήθηκε την παλιά αλλά πάντα χρήσιμη συνταγή του “άλλα λόγια ν' αγαπιόμαστε”. Έτσι “γνωμάτευσε”, έστω και ως εντελώς άσχετος, ότι ο ξεριζωμός των Ποντίων δεν ήταν γενοκτονία αλλά εθνοκάθαρση (πάλι καλά που δεν τον χαρακτήρισε απλή “μετεγκατάσταση λόγω ανθυγιεινού κλίματος”). Το κόλπο έπιασε και ο σκοπός επετεύχθη. Κανείς, επί του παρόντος και για όσο θεωρηθεί αναγκαίο να κρατηθεί το θέμα στην επικαιρότητα, δεν ρωτάει, τι γίνεται με την Παιδεία! Μπράβο, σύντροφε, τα “κατάφερες”, πάλι. Μπορείς να συνεχίσεις τους... αγώνες σου, για τον “εκδημοκρατισμό” και από το “πόστο” του υπουργού Παιδείας και όσο αντέξει (η Παιδεία, εννοώ) και μετά βλέπουμε.
Όταν τα φαινόμενα ΔΕΝ απατούν...

* το ότι η έκφραση “η αριστεία είναι ρετσινιά” ήταν μπαρούφα, δηλαδή ανόητη κουβέντα, τεκμαίρεται από την ανάγκη παροχής διευκρίνησης. Απάντησε λοιπόν στην σχετική ερώτηση: “μία φράση που έλεγε την αριστεία ρετσινιά λέχτηκε εν τη ρύμη του λόγου μου στις προγραμματικές δηλώσεις και έγινε σύνθημα. Ήταν υπερβολική φράση αλλά όλοι κατάλαβαν τι ήθελα να πω και να σας το εξηγήσω: Στο καλό σχολείο ο δάσκαλος αναγνωρίζει σε κάθε μαθητή ταλέντα και δεξιότητες, κατανοεί τα προβλήματά του από το οικογενειακό περιβάλλον, ώστε να βοηθήσει τους πιο αδύνατους μαθητές”.Τώρα, γιατί, αφού “...όλοι κατάλαβαν”, συνέχισε με αυτή την νέα αρλούμπα “εξήγηση”, δεν ξέρω... . Άβυσσος η ψυχή του... ανθρώπου, που λέει ο ποιητής. Σκεφτείτε τώρα τι συμβαίνει στην ψυχή του Αριστερού ανθρώπου. Χάος πραγματικό.
Τελικά, ούτε και τώρα τα φαινόμενα απατούν και ας είναι πιστοποιημένος καθηγητής Πανεπιστημίου, αυτός.