Καθρεφτάκι..

Γράφει ο Γιώργος Σωτηρόπουλος Στοιχείο 1: Στο γνωστό παραμύθι  της Χιονάτης, η κακιά μάγισσα βλέπει τον εαυτό της στον καθρέφτη και αναρωτιέται:
 «Καθρέφτη, καθρεφτάκι μου πες μου ποια είναι η πιο όμορφη, εγώ ή η Χιονάτη;» Στοιχείο 2: Στο ερώτημα αυτό απαντά η Γαλάτεια Καζαντζάκη με το στίχο της: «Εικόνα σου είμαι κοινωνία και σου μοιάζω». Στοιχείο 3:  Όταν ήμασταν του δημοτικού, για να αποστομώσουμε κάποιον, που μας πείραζε και μάς μούτζωνε, του λέγαμε: «Καθρεφτάκι και όποιος το λέει είναι». Οι  παραπάνω παράγραφοι είναι νοηματικά άσχετες μεταξύ τους και δε συνδέονται με κανέναν τρόπο, ακόμα και.........
με μια συνδετική λέξη. Μέχρι στιγμής…Υπάρχουν πολλές εφευρέσεις των Ελλήνων που μάς κάνουν υπερήφανους. Για μία όμως τα πνευματικά δικαιώματα είναι αναμφισβήτητα σε εμάς και χωρίς πολλές αμφιβολίες. Αυτή είναι η μούντζα. Πώς γίνεται; Τεντώνεις το δεξί, κατά προτίμηση, χέρι, ανοίγεις τα 5 δάχτυλα, και εξαπολύεις την αγανάκτησή σου, κυρίως, προς αυτόν, που σε πίκρανε ή σε εκνεύρισε. Λέγεται ότι η μούτζα προέρχεται από το Βυζάντιο και αρχικά ξεκίνησε σαν ένδειξη διαπόμπευσης με παράλληλο σκοπό τη γελοιοποίησή του εγκληματία. Κάτι ανάλογο υπήρχε και στην Άγρια Δύση με το «πίσσα και πούπουλα». Η εικόνα είναι γνωστή από τα τεύχη του Λούκυ Λουκ. http://www.slang.gr/lemma/show/mountza_7134Μία επιπλέον ιστορική καταγραφή της χειρονομίας και της λέξης βλέπουμε και στα απομνημονεύματα του Μακρυγιάννη. Στο απόσπασμα αυτό περιγράφει αρκετά γλαφυρά την κατάσταση, που φέρει αρκετές ομοιότητες με τη σημερινή.            «Και μας έστειλαν ᾿πιτροπή εσένα κ᾿ εμένα να οργανίσουμε τους αγωνιστάς -και να τους δώσουμε μιστόν δώδεκα γρόσια; Τι θα το ᾿κανε αυτό το μισό τάλλαρο εκείνος ο καταπληγωμένος αγωνιστής αυτός να ντυθή, η γυναίκα ή τα παιδιά του ή οι γέροι οι γονέοι του; Δια τους αγωνιστάς και χήρες κι᾿ αρφανά και δια ᾿κείνους οπού θυσιάσαν το εδικό-τους εις τον αγώνα της πατρίδος, και ήτον νοικοκυραίοι και τώρα είναι διακονιαραίοι, δεν έχει ψωμί η πατρίδα δι᾿ αυτούς όλους, είναι φτωχή, και δια τον Αρμασπέρη έχει, οπού ᾿ρθε ψωργιασμένος κόντης κ᾿ έφυγε μ᾿ ένα-μιλλιούνι τάλλαρα κι᾿ αγόρασε εις την πατρίδα του έναν τόπον και τον έβγαλε Ελλάς και μουτζώνει εμάς τους ανόητους Έλληνες αυτός και οι άλλοι οι Μπαυαρέζοι και οι φίλοι τους οι εδικοί μας; Που ᾿ναι τόσα μιλλιούνια δάνεια, που είναι οι πρόσοδοι, που ᾿ναι οι καλύτερες γες, που ᾿ναι οι μύλοι, που ᾿ναι τ᾿ αργαστήρια των Τούρκων και σπίτια, που είναι τα περιβόλια και οι σταφιδότοποι; Ποιος τα ᾿χει παρμένα; Ο Αρμασπέρης με τους άλλους Μπαυαρέζους έδιναν των δικών μας των χαραμοταϊσμένων αυτά όλα και τους στράβωναν, κι᾿ αυτείνοι πήραν τα χρήματα και τα παίρνουν ολοένα.» http://users.uoa.gr/~nektar/history/tributes/makriyannis/index.htm            Η νεότερη καταγραφή της μούντζας γίνεται στον ελληνικό κινηματογράφο. Γνωστή ταινία, στην οποία η μούντζα έχει την τιμητική της είναι το «Υπάρχει και φιλότιμο». http://www.youtube.com/watch?v=a42-l-bb9oM            Αποδεικνύεται