Εκεί όπου ο αμελητέος γίνεται κάποιος…

Χαιρετισμός από τον  Πλάτανο της Πλατείας  

Εκεί, στην πλατεία, ο αμελητέος γίνεται κάποιος, τώρα που οι κότες και τα πρόβατα κατάλαβαν ότι ο χρόνος μετρά αντίστροφα για τις κύπτουσες υπάρξεις.

Ο αμελητέος δεν είναι αγανακτισμένος. Μην λέτε ψέματα, μιμούμενοι τους Ισπανούς! Είναι το μαύρο μαντάτο στα παιδιά της διαπλοκής που συμμάχησαν με τα  μαύρα πουλιά, που παρουσιάζονταν μέχρι τώρα σαν πολύχρωμα παπαγαλάκια. 

Οι καθεστωτικοί πατέρες, μητέρες και μητριές δεν κοιτάνε όμως προς την πλατεία, ατενίζουν τον ουρανό, προσβλέποντας ότι τα μαύρα πουλιά θα πετύχουν τελικά να αποδυναμώσουν τον αμελητέο, που .....γίνεται κάποιος, παρουσιάζοντάς τον ως αγανακτισμένο: σαν ερμαφρόδιτη πολιτικά ύπαρξη. Μπορεί και να είναι, μπορεί και να μην είναι, αλλά μάλλον δεν μοιάζει να είναι σαν εκείνους τους αγανακτισμένους που αναζητούν απλώς εκτόνωση, μια κομματική αγκαλιά να ξεθυμάνουν, ένα κομματικό βατήρα για να αναρριχηθούν, ένα φακό για να ξεσπάσουν, ή ένα κανάλι για να δικαιωθούν.

Τούτο από μόνο του κάνει πολιτική, αρκεί να βρει τον ιδεολογικό του τόνο, που θα προκύψει αν η πλατεία ξεχυθεί στους δρόμους ως ένα κίνημα αμφισβήτησης του χθες και άρνησης του σκοτεινού αύριο. Το κίνημα των ανέργων και εργαζομένων εναντίον του νεοφιλελευθερισμού. Το κίνημα του δημοκρατικού σοσιαλισμού, που θέλει να γκρεμίσει το πελατειακό κράτος και τους εκφραστές του και να μην επιτρέψει η ελληνική κοινωνία να μετατραπεί σε ελευθέρια αγορά. Η πλατεία δεν είναι αγορά. Η προτομή, το μνημείο, τα παγκάκια δεν είναι προς πώληση. Η Ελλάδα δεν εκδίδεται! Στη πλατεία ακόμη και οι πόρνες αγιάζουν. Κυρίως αυτές! Κάνει θαύματα η πλατεία, μεταμορφώνει το πολιτικό νέφος σε βροχή, που μπορεί αύριο να γίνει καταιγίδα, όπως κάποτε στη Γερμανία, στη Ρωσία, στην Πολωνία, στην Τσεχία  και σε δεκάδες άλλα σημεία στον πρόσφατο ευρωπαϊκό πολιτικό χάρτη.

Προσέξτε, συγγενολόι της διαπλοκής, καθώς ποτέ δεν καταλάβατε τι σημαίνει σημειολογικά  η λίθινη εποχή στην οποία πολιτικά εισερχόμαστε: είναι η εποχή κατά την οποία ο πολίτης τρομαγμένος από τις κραυγές των δεινοσαύρων της πολιτικο-οικονομικής εξουσίας το μόνο που θα αφήσει ανέπαφο μέσα του είναι η εκδίκηση. Όλα τα άλλα θα αλλάξουν και εσύ κόρακα θα καταλάβεις ότι δεν γίνεται να κερδίζεις και από τις δυο αντίθετες πλευρές του σκακιού, ταυτόχρονα.

Μην κάνεις ότι δεν καταλαβαίνεις, κοράκι! Τέρμα το σικέ παίγνιο. Σου ξέφυγε στην πλατεία το αμελητέο πιόνι. Τώρα άντε πιάστο που σηκώθηκε από την οθόνη και τον καναπέ. Ανόητε, δεν το υπολόγισες, ούτε τώρα το υπολογίζεις σωστά, διότι σε κατέβαλλε η υπερπροσπάθεια να δώσεις νόημα στο συγγενολόι, και όχι σημασία στη ζούγκλα που προκάλεσες στο εσωτερικό του αμελητέου. Τι να σου κάνω, ζούγκλες έσπειρες με βροντόσαυρους, ζούγκλες θα θερίσεις από την θρυψαλιασμένη πολύχρωμη λαοθάλασσα που πάει πλατεία, έτσι όπως παλιά. Τότε που τα κοράκια ήταν κοράκια και τα παπαγαλάκια, παπαγαλάκια. Αν συνεννοούμαστε μπορείς να βρίσεις ελεύθερα το σόι σου. Αυτό φταί