Πάκο Ραμπάν: ο μεταλλουργός της μόδας

Ο Ισπανός σχεδιαστής, αρχιτέκτονας και συγγραφέας Francisco Rabaneda Cuervo, γνωστός ως Paco Rabanne, αναγνωρίζεται παγκοσμίως για τις καινοτόμες κλωστοϋφαντουργικές του δημιουργίες, συμπεριλαμβανομένης της χρήσης μεταλλικών και διαφόρων υφασμάτων. Εκτός από τα περίφημα αρώματα του, όπως το εικονικό και αμέσως αναγνωρίσιμο άρωμα «One Million».

Γεννήθηκε το 1934 στο Pasajes de Luz της Χώρας των Βάσκων. Η μητέρα του ήταν η βασική μοδίστρα του σχεδιαστή Cristóbal Balenciaga

και ο πατέρας του ένας ρεπουμπλικανός στρατιώτης που πυροβολήθηκε κατά τον Ισπανικό Εμφύλιο Πόλεμο, οπότε η οικογένειά του μετακόμισε στα βορειοδυτικά της Γαλλίας.

Αργότερα μετακόμισε στο Παρίσι, όπου σπούδασε Αρχιτεκτονική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών. Μετά την αποφοίτησή του από το πανεπιστήμιο, σχεδίασε γεωμετρικά φορέματα και απλές γραμμές που αναγνωρίστηκαν αμέσως από κορυφαίους θεσμούς της τέχνης και της μόδας.

Ο Paco Rabanne ξεκίνησε δημιουργώντας αξεσουάρ και ενδύματα Haute υπό την σκέπη εικονικών σχεδιαστών όπως οι Givenchy, Balenciaga, Nina Ricci και Pierre Cardin. Αργότερα έμαθε την τέχνη της μόδας «φοιτώντας» δίπλα σε ονόματα μεγαθήρια όπως οι Balenciaga, Cardin και Givenchy και για οκτώ χρόνια στο Maison Dior.

Το 1966 δημιούργησε τη δική του εταιρεία που γρήγορα κέρδισε δημοτικότητα για τα πρωτοποριακά σχέδια που καινοτομούσαν στη βιομηχανία της μόδας χρησιμοποιώντας πειραματικά υλικά όπως αλουμίνιο, δεμένο δέρμα, φτερά στρουθοκαμήλου, χαρτί, φθορίζον δέρμα, σφυρήλατο μέταλλο, αλουμινένιο σημείο, πλαστικό. Αργότερα δημιούργησε κοστούμια για τις ταινίες «Two on the Road» (1967), «Casino Royale» (1967) και «Barbarella» (1968).

Κατά τη δεκαετία του ’70 ήταν μέλος του Ενωτικού Επιμελητηρίου Haute Couture του Παρισιού, εισάγοντας καινοτόμα ενδύματα, ενώ ταυτόχρονα λάνσαρε το πρώτο του ανδρικό άρωμα και αργότερα, τη γραμμή του prêt-à-porter για άνδρες.

Το 1986, η μάρκα Paco Rabanne έγινε μέλος της ισπανικής πολυεθνικής εταιρίας Puig, αλλά ο σχεδιαστής συνέχισε να είναι επικεφαλής της εταιρείας με το χαρακτηριστικό καινοτόμο πνεύμα του στην καινοτομία και τις περιβαλλοντικές του ανησυχίες.

Ξεκίνησε τις γραμμές της γυναικείας σειράς έτοιμων ενδυμάτων και της Haute Coture συλλογής του, που χαρακτηρίζεται από τα εφέ φωτισμού, τους γλυπτικούς όγκους και τα πρωτοποριακά υλικά όπως οι καθρέφτες και οι οπτικές ίνες.

Για μεγάλο χρονικό διάστημα η επιχείρηση αφιερώθηκε αποκλειστικά στην παραγωγή αρωμάτων, αλλά επανενεργοποίησε τη γραμμή prêt-à-porter το 2011, διορίζοντας τον Ινδό Manish Arora ως καλλιτεχνικό διευθυντή του οίκου, αντικαταστάθηκε από την Lydia Maurer και διαδέχτηκε τον Julien Dossena.

Το έργο του τιμάται με μία έκθεση στο MUSÉE LE SECQ DES TOURNELLES από τις 7 Δεκεμβρίου έως τις 19 Μαΐου.

Από την πρώτη του συλλογή που παρουσιάστηκε το 1966, επέλεξε να δείξει «12 φορέματα με σύγχρονα υλικά», παραπέμποντας στον ήχο του τραγουδιού «Le Marteau sans maître» του Pierre Boulez. Σε αυτή την ανατρεπτική και πρωτότυπη περιπέτεια, το μουσείο Secq des Tournelles επιθυμεί να επιστρέψει, μελετώντας ειδικά τις μεταλλικές δημιουργίες αυτού του σχεδιαστή μόδας, του οποίου το υλικό αντηχεί τις συλλογές του μουσείου.

Με βάση αρχεία, βίντεο, περιοδικά και, φυσικά, πρωτότυπα κομμάτια, αυτή η έκθεση θα τονίσει την καινοτόμο δουλειά του σχεδιαστή μόδας που ανανέωσε με επιτυχία το λεξιλόγιο της μόδας.