Οι τρεις μεγάλες προκλήσεις για την Πειραιώς

Το 2019 είναι ως γνωστόν έτος εθνικών εκλογών, οι οποίες, παρά τις επανειλημμένες δηλώσεις επιφανών κυβερνητικών στελεχών, προεξάρχοντος του πρωθυπουργού, δεν αποκλείεται να διεξαχθούν σαφώς νωρίτερα από την ολοκλήρωση της συνταγματικής θητείας της σημερινής κυβέρνησης, δηλαδή την άνοιξη και όχι το φθινόπωρο.

Σε κάθε περίπτωση, το πολιτικό σκηνικό, όπως τουλάχιστον αυτό αποτυπώνεται στις πολυάριθμες δημοσκοπήσεις που βλέπουν επί μακρόν το φως

της δημοσιότητας, είναι κατά το μάλλον ή ήττον αποκρυσταλλωμένο: η ΝΔ έχει μια σαφή υπεροχή, που ενδέχεται να την οδηγήσει ακόμη και στην αυτοδυναμία, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ υπολείπεται μεν σαφώς της ΝΔ, αλλά είναι πέραν πάσης αμφιβολίας το δεύτερο κόμμα, με μεγάλη διαφορά από τα τρία κόμματα (ΚΙΝΑΛ, ΚΚΕ, ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ) που φαίνεται να εξασφαλίζουν οπωσδήποτε την είσοδό τους στη νέα βουλή.

Τούτων δοθέντων, η ΝΔ θα κληθεί να σηκώσει, είτε μόνη της είτε ως βασικός πυλώνας σε μια κυβέρνηση συνεργασίας, το βαρύ φορτίο της διακυβέρνησης της χώρας, φορτίο που και για τον ΣΥΡΙΖΑ (όπως και για όλα τα προηγούμενα κυβερνητικά σχήματα από το 2009 και μετά) αποδείχτηκε επαχθέστατο και εξόχως φθοροποιό.

Το ερώτημα που προκύπτει εύλογα είναι το εάν η ΝΔ μπορεί να κινηθεί εφεξής κατά τέτοιον τρόπο, ώστε να μην καταγάγει απλώς μια έστω και περιφανή εκλογική νίκη, που πολύ σύντομα όμως θα απολέσει τη δυναμική της (έργο χιλιοπαιγμένο στην ελληνική πολιτική σκηνή), αλλά να φέρει έναν αέρα αισιοδοξίας, ανανέωσης και αναδημιουργίας στα πολιτικά πράγματα της χώρας μας.

Θεωρώ ότι για να έχει σοβαρές πιθανότητες να επιτύχει τα ανωτέρω, η Πειραιώς οφείλει να κερδίσει τα ακόλουθα τρία σημαντικά στοιχήματα, να ανταποκριθεί στις ακόλουθες τρεις μεγάλες προκλήσεις, τόσο κατά την προεκλογική περίοδο όσο και αμέσως μετά την ανάληψη των κυβερνητικών ευθυνών:

Να αποκαλύψει στους Έλληνες και τις Ελληνίδες τη γυμνή πραγματικότητα για το παρόν και το εγγύς μέλλον της χώρας, χωρίς να ακολουθήσει την πεπατημένη των κινήσεων εντυπωσιασμού, των ανέξοδων υποσχέσεων, των κενών περιεχομένου εξαγγελιών. Φρονώ ότι η ελληνική κοινωνία, τουλάχιστον ένα μεγάλο κομμάτι της, είναι έτοιμη και ώριμη πλέον να ακούσει την αλήθεια, χωρίς εξωραϊσμούς και υπεραπλουστεύσεις.Να ενώσει και να συνθέσει, απορρίπτοντας κατηγορηματικά και εμπράκτως την πολιτική του διχασμού και της διαίρεσης, τη λογική τού «ή εμείς ή αυτοί», που ταλανίζει την κοινωνία μας τα τελευταία χρόνια. Τα μείζονος σημασίας εθνικά ζητήματα και τα δυσεπίλυτα οικονομικά προβλήματα απαιτούν, στο μέτρο του δυνατού, ενότητα, ομοψυχία και ομοφροσύνη.Να επιδιώξει με ειλικρίνεια και εντιμότητα, αφήνοντας κατά μέρος την αλαζονεία και την αυταρέσκεια του «πρώτου», συνεργασίες με συγγενείς από ιδεολογικής απόψεως πολιτικούς φορείς, καθώς και με προσωπικότητες που βρίσκονται μεν εκτός των κομματικών τειχών της, αλλά είναι όντως ικανές, με τις γνώσεις και τα εν γένει προσόντα τους, να προσφέρουν σημαντικές υπηρεσίες στην πατρίδα.

Όπως αποδεικνύει περίτρανα η εναλλαγή στην εξουσία του «πράσινου ΠΑΣΟΚ» και του «γαλάζιου ΠΑΣΟΚ» επί ολόκληρες δεκαετίες, η χώρα μας δεν έχει αυτήν τη στιγμή ανάγκη από έναν «γαλάζιο ΣΥΡΙΖΑ» στους κυβερνητικούς θώκους, αλλά από μια κυβέρνηση με πραγματικά νέο ήθος και νέο ύφος.