Ο «πορτοκαλί« ηγέτης και οι… Τραμπ-αρίφες ηττήθηκαν, αλλά ο «Τραμπισμός» είναι εδώ

Μεγάλα ζόρια περνάει στην Ελλάδα η ακροδεξιά, η κανονική και η κρυμμένη πίσω από κόμματα και παρατάξεις. Πώς να αντέξεις απανωτά χτυπήματα της μοίρας.

Μπήκαν στη φυλακή οι Χρυσαυγίτες που κατά βάθος θαύμαζαν, μπορεί και να τους ψήφιζαν. Κι έχουν μια κρυφή χαρά που έχει δραπετεύσει ο υπαρχηγός του «Φύρερ», Χρήστος Παππάς (αλήθεια όλα καλά εκεί στην Αστυνομία;)

Ο κοροναϊός είναι τελικά αληθινός και σκοτώνει, κι έτσι έπεσε και το τελευταίο οχυρό της ντροπής όλων εκείνων που μέχρι πριν λίγο πίστευαν ότι είναι παγκόσμια

Και τώρα ήρθε και το χτύπημα του Τραμπ. Του «πορτοκαλί» ηγέτη της παγκόσμιας ακροδεξιάς, που έχει βρει πρόσφορο έδαφος και στη χώρα μας. Τόσοι υποστηρικτές ενός ανθρώπου που ηγείται του παγκόσμιου λαϊκιστικού κινήματος το οποίο έχει κάνει σκοπό να διαλύσει κάθε έννοια ανθρώπινης αξιοπρέπειας.

Ανθρώπινα και ατομικά δικαιώματα, κατακτήσεις δεκαετιών και δημοκρατικές αρχές καταπατήθηκαν μέσα σε 4 χρόνια από τους «τραμπιστές» και τους… τραμπαρίφες.

Και ξαφνικά… έπεσε το κάστρο. Στην αρχή, και εδώ στην Ελλάδα, οι ακροδεξιοί φίλοι του Τραμπ πανηγύριζαν. Ηταν σίγουροι ότι ο ηγέτης τους θα είναι για άλλα τέσσερα χρόνια στον Λευκό Οίκο.

Μετά πάγωσαν και περίμεναν. Και τώρα, οι δύσμοιροι βάζουν μπροστά θεωρίες για απάτες, για συνωμοσία κατά του μεγάλου ηγέτη, για έγκλημα κατά της… Δημοκρατίας επειδή μετρήθηκαν και οι ψήφοι από μακριά.

Ω του θαύματος. Οι υμνητές του Τραμπ που εξευτέλισε όσο λίγοι τη Δημοκρατία, κι εξελέγη με 3 εκατομμύρια λιγότερους ψήφους, τώρα να μιλά για εκλογική απάτη.

Κλάμα από του εγχώριους τραμπ-αρίφες γιατί αυτό το χτύπημα είναι μεγάλο. Τώρα με ποιον θα μείνουν; Με τον… Χρήστο Παππά που είναι κλεισμένος σε κάποιο υπόγειο και κατουράει τα παντελόνια του στη σκέψη ότι μπορεί να πάει ξανά φυλακή;

Δυστυχώς γι’ αυτούς –ακόμη κι αν ο Μπάιντεν είναι τόσο λίγος που σε λίγο θα γελάμε και θα κλαίμε με τα καμώματά του- η Δημοκρατία μίλησε.

Η τοξικότητα απομακρύνεται(;) από την Αμερική, αυτή η αντιαισθητική, η τραγική φιγούρα του Τραμπ θα πάρει τη θέση που του αξίζει. Στο σπίτι του ή και στη φυλακή γιατί δεν είναι λίγα όσα έχει κάνει.

Και είναι απορίας άξιο γιατί τόσοι Ελληνες πίστεψαν αυτόν τον λαϊκιστή ψεύτη. Γιατί αν ήταν πραγματικοί πατριώτες θα σκέφτονταν πόσο βοήθησε η προεδρία Τραμπ τις ελληνικές θέσεις απέναντι στον προκλητικό Ερντογάν;

Καθόλου, το αντίθετο μάλιστα, η τακτική της ουδετερότητας τον ενθάρρυνε να απειλεί την Ελλάδα με πόλεμο.

Επομένως, δεν θα έπρεπε να έχει κανέναν οπαδό στη χώρα μας. Ούτε τον… Τσίπρα που κάποτε τον είπε διαβολικό αλλά μετά φωτογραφήθηκε όλος καμάρι δίπλα του.

Αυτά όλα, όμως, λίγη σημασία έχουν. Λίγη σημασία έχει κι αν η απανταχού ψεκασμένη δεξιά και ακροδεξιά έχασαν τον φυσικό τους ηγέτη.

Αυτό που θα έπρεπε να μας ανησυχεί είναι ότι ο Τραμπ φεύγει, αλλά ο τραμπισμός είναι παντού. Εχει βγάλει ρίζες και δύσκολα θα ξεριζωθεί. Αλλωστε, 70 εκατομμύρια Αμερικανοί τον ψήφισαν, κι αυτό τα λέει όλα.

Κι όταν μιλάμε για τραμπισμό εννοούμε όλα όσα έφερε στην επιφάνεια ο πρώην πλανητάρχης, ο οποίος ακόμη και τώρα ετοιμάζεται να διχάσει τη χώρα του, να τη φέρει σε κατάσταση εμφυλίου.

Εννοούμε την άκρατη ξενοφοβία που δεν έχει πρόβλημα να σκοτώνει ανθρώπους αρκεί να μην «λερωθεί» το… καθαρό αμερικανικό (ή ελληνικό) αίμα.

Εννοούμε τους ομοφοβικούς οπαδούς του Τραμπ και όλων των ηγετών σαν αυτόν που εν έτει 2020 βλέπουν τη διαφορετικότητα σαν μίασμα της κοινωνίας.

Εννοούμε τους ρατσιστές, κρυφονεοναζί, αντισημιτικές καρικατούρες και οπαδούς της «τελικής λύσης» για όποιον δεν είναι… δικός τους. Οποιος δεν ταιριάζει στη νόρμα της «καλής αμερικανικής (ή ελληνικής) οικογένειας», της θρησκείας, της πατρίδας. Αλλά της πατρίδας που δεν βλέπει κανέναν άλλον, του εθνικισμού που θέλει να εξολοθρεύσει τους υπόλοιπους.

Ο τραμπισμός θα παραμείνει και στην αμερικανική, και στην ελληνική κοινωνία και θα εκπροσωπείται από πολιτικά νούμερα, παθολογικούς ναρκισσιστές, άφρονες ή ανόητους. Που δεν έχουν πρόβλημα να ακούνε ότι ο κοροναϊός νικιέται με χλωρίνη ή ότι οι Κινέζοι τον έφτιαξαν για να κατακτήσουν τον κόσμο.

Ο τραμπισμός ήρθε για να μείνει ως ένα αντισυστημικό κίνημα που πουλάει λαϊκισμό με την οκά και που χτυπάει παθογένειες του υπάρχοντος αστικού πολιτικού συστήματος.

Που κερδίζει υποστηρικτές επειδή μιλάει για διαφθορά των άλλων (αδιανόητο να μιλά ο διεφθαρμένος Τραμπ για διαφθορά).

Που κερδίζει έδαφος γιατί ενισχύει θεωρίες φασιστικές και ρατσιστικές. Όπως τη μάχη κατά των αμβλώσεων και της γυναικείας χειραφέτησης, την αντιεμβολιαστική εκστρατεία, τα κοινωνικά κινήματα για την προστασία της ανθρώπινης ύπαρξης, όποια καταγωγή ή θρησκεία κι αν έχουν. Όπως τη μάχη που δίνουν εκατομμύρια ενάντια στον βιασμό τηουπεριβάλλοντος και στην κλιματική αλλαγή για χάρη των φίλων του κάθε Τραμπ.

Ο απερχόμενος Πρόεδρος των ΗΠΑ πούλησε τον εαυτό του ως «αντισυστημικό», όπως έκαναν και κάνουν κι άλλοι στη χώρα μας. Η Χρυσή Αυγή ως «αντισυστημικό» κίνημα εμφανίστηκε και την ψήφιζαν 600 χιλιάδες Ελληνες.

Οι ψεκασμένοι… ανεξάρτητοι Ελληνες ως αντισυστημικοί βγήκαν στη βιτρίνα του μνημονίου, μαζί με τους άλλους αντισυστημικούς της Αριστεράς.

Ο λαϊκισμός, δυστυχώς, δεν σταματά με την ήττα του Τραμπ, δεν σταματά με τη εξαφάνιση των νεοναζί, ούτε με την εκλογική ήττα των… αντιμνημονιακών δυνάμεων στη χώρα μας.

Και η μάχη των δημοκρατικών, προοδευτικών πολιτών απέναντι στους εχθρούς της Δημοκρατίας, του ορθολογισμού και όλων των αξιών του ευρωπαϊκού Διαφωτισμού θα πρέπει να είναι συνεχής.