Κάντε τώρα υπουργό Υγείας κοινής αποδοχής τον… Πολ Ποτ

Μέσα στον αντιπολιτευτικό του οίστρο (και καλά κάνει εδώ που τα λέμε) ο Αλέξης Τσίπρας έκανε και μια πολύ σοβαρή πρόταση. Είπε μεταξύ άλλων:

«Αν ο κος Μητσοτάκης δε μπορεί, αν τον υπερβαίνει η πραγματικότητα, να το δηλώσει ανοιχτά. Να συγκαλέσει το Συμβούλιο των Πολιτικών Αρχηγών υπο τη Πρόεδρο της Δημοκρατίας Και να ζητήσει τη βοήθεια όλων μας. Να συμφωνήσουμε σε υπουργός Υγείας κοινής αποδοχής».

Εντάξει,

το αν μπορεί ή όχι μια κυβέρνηση θα το κρίνει και ο λαός, είτε τώρα είτε στις κάλπες. Οσο για τη σύγκληση Συμβουλίου Πολιτικών Αρχηγών, απλά να θυμίσω ότι επί διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ το μοναδικό συμβούλιο που εμπιστευόταν ο τότε πρωθυπουργός ήταν αυτό με τον ακροδεξιό εταίρο του, παρέα με τον Τζανακόπουλο και κάνα – δυο ακόμη περαστικούς της πολιτικής που βρήκαν αριστερή πόρτα στην εξουσία και μπήκαν.

Σοβαρή, όμως, η πρότασή του για υπουργό Υγείας κοινής αποδοχής. Δεν θέλει τον Κικίλια, με γεια του με χαρά του.

Αραγε αν ο Κυριάκος Μητσοτάκος του πρότεινε να γίνει υπουργός Υγείας ο, κατά τον «κολλητό» του τραχανοπλαγιά, «επιστήμονας που λέει αρλούμπες», τον Σωτήρη Τσιόδρα ντε, τι θα έκανε;

Αν υποψήφιος για τη θέση του υπουργού κοινής αποδοχής ήταν αυτός ο λοιμωξιολόγος με τα καλά του και τα στραβά του, με τα λάθη του και τα σωστά του, θα τον αποδεχόταν ο ΣΥΡΙΖΑ;

Από την άλλη, ας προτείνει ο κ. Τσίπρας έναν επιστήμονα, έναν πολιτικό που θα ήθελε ο ίδιος. Να το δει και η κυβέρνηση να το δούμε κι εμείς.

Απλά να τονιστεί ότι αν σε κάθε κρίση, αν κάθε φορά που η αντιπολίτευση δεν ήθελε έναν υπουργό τότε η κυβέρνηση θα έκανε κάθε εβδομάδα ανασχηματισμό.

Δηλαδή τι έπρεπε να κάνει ο Τσίπρας την εποχή της «λεβέντικης διαπραγμάτευσης» που χρεοκόπησε τη χώρα; Να δεχθεί το αίτημα για υπουργό Οικονομικών κοινής αποδοχής;

Η… σοβαρή πρόταση

Τέλος πάντων, στο όνομα της αστικής και πολιτικής ευγένειας ας δεχθούμε την πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ και να αλλάξουμε το Κικίλια. Και αφού δεν θέλει ο Τσιόδρας ενώ ο Ξανθός, που είναι και σοβαρός άνθρωπος, δεν θα ήταν σωστό να μπει, η πρόταση για να σωθεί η χώρα θα μπορούσε να είναι ο γνωστός… Πολ ο βουλευτής.

Εκείνος που μπορεί να κάνει ό,τι θέλει και κανείς να μην τον πειράζει. Να βρίζει, να ασχημονεί, να συμπεριφέρεται σαν πολιτικός (και κανονικός τραμπούκος) και ο αρχηγός του να μην τον στέλνει στον αγύριστο. Αντίθετα να τον χαϊδεύει.

Γιατί να μην προτείνει αυτόν τον «μπρουτάλ» τύπο που είναι σίγουρο ότι θα πρότεινε «πιείτε τσικουδιά, σκοτώνει τον κοροναϊό» και θα έλυνε το πρόβλημα;

Αλλωστε είναι γνωστό ότι οι… Βρετανοί βουλευτές, βαρόνοι και λόρδοι του μεγέθους ενός Πολ, πίνουν πολύ τσικουδιά και ξέρουν να λύνουν τα προβλήματά τους με πιο… δυναμικό τρόπο.

Δεν θα ήταν η πιο γκροτέσκο πρόταση που θα μπορούσε να κάνει ο Αλέξης Τσίπρας;

Για σκεφτείτε εν μέσω πανδημίας να είχαμε υπουργό τον Πολ… Ποτ. Θα ήταν μια μοναδική στιγμή της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας.

Θα γελούσε μέχρι και ο κοροναϊός με όλα όσα θα ζούσαμε. Θα τον «φύτευε δύο μέτρα μέσα στη γη» τον ιό.

Θα τσάκιζε τη διαπλοκή που «γέννησε» τον ιό. Θα διέλυε τα βοθροκάναλα και τους «petso…over eatings»;

Μα πόση χαρά θα παίρναμε όλοι με τον Πολ τον Βρετανό που έκανε ανάρτηση fake news διότι, αν και επιστήμονας ενημερώνεται μόνο από το facebook και την κομματική φυλλάδα του κόμματος, την εφημερίδα «West»;

Δεν θα είχαμε σε κάθε ενημέρωση σόου επιπέδου… Τρούμπας ή της κακόφημης περιοχής High Road του Λονδίνου;

Και πόσο ενδιαφέρον θα είχε να βλέπαμε τον νέο υπουργό να στρίβει τη μουστάκα του την παχιά, να βγάζει το ρεβόλβερ του και να ρίχνει και μερικές πιστολιές, κάνοντας αντιγραφή από τις μπαλωθιές της Κρήτης;

Κάντε λοιπόν υπουργό Υγείας κοινής αποδοχής τον Πολ Ποτ, τον αρχηγό των Ερυθρών Χμερ. Αυτόν που ξέρει να τραμπουκίζει γυναίκες και να τα βάζει με τους αδύναμους… Καμποτζιανούς.

Εντάξει. Μπορεί να περνιέται στα βρετανικά σαλόνια ως «προοδευτικός, τίμιος, δουλευταράς και κυρίως αριστερός».

Αλλά τι να τα κάνεις όλα αυτά όταν ταυτόχρονα είσαι και Ερυθρός και Μαύρος Χμερ;

Όταν ο αριστερός σου λόγος, το ύφος και οι πράξεις σου προσιδιάζουν στους οπαδούς της Golden Down της Βρετανίας;

Ας τολμήσει, λοιπόν, ο Τσίπρας και κυρίως ας τολμήσει ο Μητσοτάκης. Γιατί αν είναι να πεθάνουμε όλοι από τον κοροναϊό, ας πεθάνουμε από τα γέλια.