Ιεροκλής Μιχαηλίδης: Στη «Συνοικία Ασμάτων» θα ήθελα να είμαι πελάτης και να διασκεδάσω!

Ιεροκλής Μιχαηλίδης: «Στη “Συνοικία Ασμάτων” θα ήθελα να είμαι πελάτης και να διασκεδάσω!»

Ο Ιεροκλής Μιχαηλίδης δεν χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις. Αγαπημένος ηθοποιός με αιχμηρή πένα και βιτριολικό χιούμορ μετράει πάνω από 30 χρόνια καριέρας και έχει ξεχωρίσει τόσο στο θέατρο και την τηλεόραση, όσο και σε μουσικές παραστάσεις. Ποιος μπορεί να ξεχάσει άλλωστε τις παραστάσεις που μας έχουν χαρίσει οι «Άγαμοι Θύται»;

Φέτος τον συναντάμε για δεύτερη χρονιά στους «Ήρωες» του Ζεράλντ Σιμπλερά

στο Νέο Θέατρο Βασιλάκου, στο πλευρό του Γιάννη Φέρτη και του Δημήτρη Πιατά, ενώ από την Κυριακή 16 Δεκεμβρίου επανακάμπτει και με τη «Συνοικία Ασμάτων» στην Ακτή Πειραιώς.

Η μουσική παράσταση, που φέρει τη σκηνοθετική και καλλιτεχνική του επιμέλεια, επιστρέφει ριζικά ανανεωμένη με επίτιμους καλεσμένους τον Γιάννη Μπέζο και τον Ταξιάρχη Χάνο και μας δίνει ραντεβού κάθε Κυριακή στις 8 το βράδυ στην Ακτή Πειραιώς σ’ ένα πρόγραμμα γεμάτο αγαπημένα τραγούδια από τις δεκαετίας του ’40, του ’50 και του ’60.

Παρέα με τέσσερις ταλαντούχους νέους τραγουδιστές (Δήμητρα Σταθοπούλου, Άγγελος Ανδριανός, Μαίρη Δούτση και Ανδρέας Λάφης) και μία εξαιρετική ορχήστρα οκτώ βιρτουόζων μουσικών υπό τη διεύθυνση του Γιάννη Παπαζαχαριάκη, ο Ιεροκλής Μιχαηλίδης, ο Γιάννης Μπέζος και ο Ταξιάρχης Χάνος μας ταξιδεύουν σε μία εποχή που η διασκέδαση ήταν πιο ευγενική και… έξω καρδιά.

Ο Ιεροκλής Μιχαηλίδης μίλησε στο in.gr για τη νέα εκδοχή της «Συνοικίας Ασμάτων», αλλά και τη σχέση του με τη μουσική και το τραγούδι γενικότερα.

Μετά την μεγάλη επιτυχία πέρυσι η «Συνοικία Ασμάτων» επιστρέφει φέτος δριμύτερη. Πρόκειται για μία εντελώς καινούρια εκδοχή της;

Έχουμε ορισμένα στοιχεία από το περσινό πρόγραμμα, αλλά παράλληλα μιλάμε για μία ριζικά ανανεωμένη παράσταση φέτος. Είναι άλλος ο χώρος και μπορώ να κάνω περισσότερα πράγματα από αυτά που ήθελα και δεν μπορούσα να τα κάνω πέρυσι. Φέτος έχουμε κάποια περισσότερα θεατρικά στοιχεία, ενώ το πρώτο μέρος της παράστασης παραπέμπει περισσότερο στο καμπαρέ και το βαριετέ.

Τι ακριβώς θα δούμε επί σκηνής;

Η παράσταση μας μεταφέρει σ’ ένα καλό, κοσμικό κέντρο της δεκαετίας του ’60. Στο πρώτο μέρος λοιπόν ενυπάρχει και το στοιχείο του show, που θυμίζει ένα βαριετέ της εποχής με μία παραπάνω θεατρικότητα. Ο βασικός κορμός του προγράμματος όμως αποτελείται από λαϊκά τραγούδια. Όχι όμως αυτό που λέμε “hard rock” λαϊκά, αλλά πιο ευγενή και πιο εξωστρεφή. Έχουμε ένα γρήγορο πέρασμα από Γιαννίδη, Γούναρη, από το είδος της οπερέτας, το οποίο μας δίνει την μουσική ατμόσφαιρα μίας ολόκληρης 30ετίας μέσα σε μισή ώρα. Και ύστερα μπαίνουμε σε αυτό που λέμε καθαρόαιμο λαϊκό τραγούδι με τραγούδια που φτάνουν μέχρι και τα τέλη της δεκαετίας του 60.

Ο τίτλος πώς προέκυψε πέρυσι και παρέμεινε και φέτος;

Ήθελα να βρω κάτι που να παραπέμπει σε αυτή την εποχή. Η Συνοικία Ασμάτων λοιπόν έχει κάποιες αναγωγές. Τη «Συνοικία το Όνειρο» και την «Οδό Ονείρων»… Φυσικά δεν έχουμε τη φιλοδοξία να αγγίξουμε τόσο σπουδαία έργα, αλλά θέλαμε να δείξουμε ότι αυτή η παράσταση είναι φτιαγμένη με υλικά διαχρονικά και κλασικά. Παρ’ όλα αυτά η παράσταση δεν έχει το στοιχείο της νοσταλγίας. Είναι σύγχρονη, εξωστρεφής και λειτουργεί σαν ένα καθαρόαιμο ελληνικό γλέντι. Δεν είναι μία διανοουμενίστικη δουλειά. Είναι ένα πρόγραμμα διασκέδασης. Διασκεδάζουμε με κλασικά και διαχρονικά τραγούδια που έχουν φτάσει στο σήμερα.

Πόσο δύσκολο είναι να στηθεί ένα τέτοιο πρόγραμμα και μία τέτοια μουσική παράσταση;

Ήταν πολύ δύσκολο να στηθεί ένα τέτοιο πρόγραμμα. Η επιλογή των τραγουδιών είναι σχεδόν αυθαίρετη. Χρειάζεται όμως η προετοιμασία πολλών μηνών για να φτιαχτεί όλο αυτό. Ένα μουσικό πρόγραμμα που στηρίζεται σε γνωστούς τραγουδιστές, που έχουν μία δισκογραφία, είναι σχετικά απλό να στηθεί και το έχω κάνει πολλές φορές. Συνήθως τέτοια προγράμματα τα στήνω μέσα σε 10 με 20 μέρες. Αυτό μου πήρε τρεις μήνες. Διότι ξεκινάει από το μηδέν. Έχουμε να προσαρμόσουμε τις προσωπικότητες των σύγχρονων τραγουδιστών και ηθοποιών σε ένα παλιό υλικό, που πρέπει να γίνει κι αυτό σύγχρονο. Είναι ένα ιδεολόγημα στην αρχή και απαιτείται πολύς χρόνος για να αποδείξεις ότι δεν είναι ιδεολόγημα, αλλά μπορεί να αποκτήσει σάρκα, οστά και κυρίως αίμα.

Επιλέξατε να έχετε φέτος στο πλευρό σας δύο καλλίφωνους ηθοποιούς, τον Γιάννη Μπέζο και τον Ταξιάρχη Χάνο. Γιατί τους συγκεκριμένους δύο;

Ο στόχος ήταν να έχουμε μαζί μας ηθοποιούς, που να είναι τραγουδιστές. Ο Γιάννης και ο Ταξιάρχης είναι ηθοποιοί που είναι και τραγουδιστές. Ηθοποιοί που να τραγουδάνε σαν κι εμένα στο περίπου υπάρχουν πολλοί, αλλά άλλος φάλτσος πέρα από μένα δεν χωρούσε σε αυτή την παράσταση! Φυσικά έχουμε μαζί μας και τέσσερα νέα παιδιά – τη Δήμητρα Σταθοπούλου, τον Άγγελο Ανδριανό, τη Μαίρη Δούτση και τον Ανδρέα Λάφη – που είναι καταπληκτικοί τραγουδιστές, αλλά θέλαμε και δύο ηθοποιούς – τραγουδιστές που έχουν άλλη αίσθηση προσέγγισης των κομματιών. Από εκεί και πέρα είναι η προσωπική σχέση που έχεις με τους ανθρώπους, η εκτίμηση που φέρεις γι’ αυτούς… Αυτά είναι πολύ σημαντικά πράγματα σ’ αυτή τη δουλειά.

Κι εσείς πάντως στη διαδρομή σας μοιάζετε να πατάτε σε δύο βάρκες, από τη μία το θέατρο και από την άλλη η μουσική…

Γι’ αυτό βυθίζομαι συνήθως. (γέλια) Όχι, μία είναι η βάρκα. Το θέατρο. Η μουσική είναι μία μεγάλη αγάπη. Έκανα μουσικές παραστάσεις από χόμπι και από μία εμμονή δική μου. Ακόμα και τους Άγαμους τους έκανα γι’ αυτόν τον λόγο, αν και εκεί η αιχμή είναι η κωμωδία και το κείμενο. Οι μουσικές παραστάσεις ξεκίνησαν περισσότερο μέσα από τις συναντήσεις με φίλους, αφού εγώ προσωπικά δεν τραγουδάω καλά ούτε παίζω κάποιο όργανο εκτός από το ότι γρατζουνάω λίγο μπουζούκι για πλάκα. Ο μόνος τρόπος λοιπόν για να εμπλακώ με αυτό ήταν από τη θέση του επιμελητή προγράμματος κι αυτό προέκυψε από τη διαρκή θέαση άλλων προγραμμάτων. Και κάποια στιγμή αναρωτήθηκα, πού μπορώ να πάω να ακούσω αυτά που αγαπάω; Δεν υπάρχει ένας χώρος. Έτσι προέκυψε η «Συνοικία Ασμάτων», στην οποία θα ήθελα να είμαι πελάτης και να διασκεδάσω.