ΥΠΑΡΧΕΙ σήμερα Καποδίστριας να «σώσει» την Γαλλία και την Ευρώπη;

Γράφει ο Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας
Το ματωμένο κουβάρι στην Ευρώπη πλέον δεν ξεμπλέκεται με τίποτε. Διότι στις περίπλοκες υποθέσεις που ανακύπτουν πρώτα βάζουμε το κάρο...

Το ματωμένο κουβάρι στην Ευρώπη πλέον δεν ξεμπλέκεται με τίποτε.

Διότι στις περίπλοκες υποθέσεις που ανακύπτουν πρώτα βάζουμε το κάρο( των διαφορών μας) και μετά το άλογο ( της λογικής) .
Δ
εν είμαστε αυτό που λέμε
Αλλά αυτό που κάνουμε.

Ένας άνθρωπος που μεσουρανούσε στο διπλωματικό στερέωμα του προ προηγούμενου αιώνα είχε κάνει τους λόγους του πράξεις και μέσα σε δυσμενέστερες γεωπολιτικές συνθήκες πορευόταν εν αγάπη και αληθεία για τους τότε καταφρονημένους λαούς της Ευρώπης όπως ήταν τότε η Γαλλία.

ΚΑΙ αυτός ήταν ο κόμης Καποδίστριας και ο μετά ο πρώτος και τελευταίος μέχρι σήμερα οικτρά δολοφονηθείς Εθνάρχης των Ορθοδόξων καταφρονεμένων Ελλήνων.

¨Αυτός ήταν ο άνθρωπος που οι Γάλλοι και ο υπόλοιπος κόσμος θεωρούν υπεύθυνο για τη επιβίωση της χώρας τους μετά την ήττα του Ναπολέοντα. Οι παρεμβάσεις του στα τεκταινόμενα του συνεδρίου της Βιέννης έμειναν στη συλλογική μνήμη των Γάλλων, σαν αριστουργήματα διπλωματίας.

Στο μεταξύ το συνέδριο είχε φτάσει στις αρχές φθινοπώρου του 1814 σε τέλμα
Κάπου εκεί εμφανίστηκε και ο άγνωστος, μαυροφορεμένος Κερκυραίος κόμης, ο Ιωάννης Αντωνίου Καποδίστριας. Μόλις είχε λύσει το ζήτημα της Ελβετίας. Το συνέδριο θα επικύρωνε απλώς τις ενέργειές του. Η Ελβετία θα συνέχιζε τον ανεξάρτητο βίο της με τα καντόνια ενωμένα και κυρίως ουδέτερη ως χώρα.

Η οργή του καταλάγιασε τα πάθη εναντίον της Γαλλίας. Εκείνη την ημέρα, εκείνη τη στιγμή σώθηκε η Γαλλία από τον όλεθρο.
Η πολιτική της Ρωσίας απέναντι στη Γαλλία ήταν εισήγηση του Καποδίστρια στον Τσάρο. Έβλεπε τον ηττημένο γίγαντα ως ανάχωμα της αύξησης της ισχύος της Αγγλίας και της Αυστρίας. Η Ρωσία αν είχε τη Γαλλία στο άρμα της και κυρίως το δίκιο με το μέρος της, το σεβασμό δηλαδή ηθικών αρχών, μακροπρόθεσμα θα κυριαρχούσε στα πολιτικά πράγματα της Ευρώπης.

Αυτό το περιστατικό εξηγεί επίσης καλά τις ευχαριστίες των Γάλλων. Ο Ρισελιέ έγραψε στον τσάρο την 23 Νοεμβρίου:
Nous avons eu bien à nous louer de lui [Capo D’ Istria] dans toute cette négociation.
Έχουμε κάθε λόγο να είμαστε ιδιαίτερα ευχαριστημένοι από τον Καποδίστρια σχετικά με αυτή τη διαπραγμάτευση.

Ο Βαρώνος του Μπαρό σημείωνε:
M. Le compte Capo d’ Istria est l’ homme qui contribua le plus à rendre les traités moins accablantes pour la France et à inspirer aux Alliés une modération relative.
Ο κόμης Καποδίστριας είναι αυτός που συνεισέφερε περισσότερο στο να γίνουν οι συνθήκες πιο αποδεκτές για τη Γαλλία εμφυσώντας στους συμμάχους μια σχετική μετριοπάθεια.

Και ο κόμης Μολέ έγραφε κι αυτός στα απομνημονεύματά του:
Si la France est encore la France, elle le doit à trois hommes, dont il ne faut jamais qu’elle oublie les noms. Alexandre et ses deux ministres, Capo d’ Istria et Pozzo di Borgo

Αν η Γαλλία είναι ακόμα η Γαλλία, το οφείλει σε τρεις άνδρες, των οποίων δεν πρέπει ποτέ να ξεχάσει τα ονόματα. Στον Αλέξανδρο και δυο υπουργούς του. Τον Καποδίστρια και τον Πότσο Ντι Μπόργκο.

Ευτυχώς για τη Γαλλία, ευτυχώς για την Ευρώπη, ο Καποδίστριας εμφανίστηκε την πιο κρίσιμη στιγμή.
Τρία χρόνια μετά τη Βιέννη, το 1818 μια από τις βασικές του φροντίδες στο επόμενο συνέδριο του Aix-La-Chapelle, το Aachen όπως το γνωρίζουμε σήμερα, ήταν η απαγκίστρωση της Γαλλίας από τον στρατό κατοχής και τις αποζημιώσεις.

Ο στόχος επιτεύχθηκε. Όλες οι δυνάμεις συμφώνησαν. Όμως μόνο φαινομενικά η άρση των βαρών της Γαλλίας ήταν το κεντρικό ζήτημα. Πίσω από αυτό υπέβοσκε και πάλι το βασικότερο ζήτημα της εξισορρόπησης των δυνάμεων. Στη διπλωματική διελκυστίνδα από τη μία μεριά ήταν ο Μέττερνιχ με την υποστήριξη του Κάστλερι και την κρυφή υποστήριξη του Νέσσελροντ.

Πίστευε πώς οι τέσσερις δυνάμεις, Αγγλία, Ρωσία, Αυστρία, Πρωσία, έπρεπε να συνεννοηθούν ώστε να βάλουν την Γαλλία ανάμεσα σε αυτούς και στους «υποσυμμάχους», τα μικρά δηλαδή κράτη της Ευρώπης όπως ειρωνικά τα αποκαλούσε (Η σημείωση του ίδιου του Καποδίστρια). Με άλλα λόγια Αυστριακοί και Άγγλοι αποφάσισαν να απομονώσουν τη Γαλλία.

Στην άλλη πλευρά ο Καποδίστριας που είχε ακόμα την υποστήριξη του τσάρου. Θέλησε να βάλει την Γαλλία μέσα στην πεντάδα των ισχυρών. Χωρίς όρους. Η τετραπλή συμμαχία ίσχυε μόνο σε περίπτωση που η Γαλλία αποκαθήλωνε και πάλι τη συμβιβαστική με την Ευρώπη μοναρχία. Στην περίπτωση που οι Βουρβόνοι είχαν την εξουσία η Γαλλία θα ήταν ισότιμο μέλος του Ευρωπαϊκού διευθυντηρίου. Ο Καποδίστριας ως συντάκτης του κειμένου που αποτέλεσαν τις θέσεις του τσάρου στο συνέδριο επικράτησε. Η Γαλλία βρήκε οριστικά τη θέση της στην Ευρώπη και δεν την έχασε μέχρι σήμερα.¨

Παναγιώτης Πασπαλιάρης Αποσπάσματα από την εμπεριστατωμένη εισήγηση του ιστορικού Παναγιώτη Πασπαλιάρη για την ημερίδα που διοργάνωσε ο Δήμος Αίγινας στις 27/1/2013 στο πλαίσιο των εορταστικών εκδηλώσεων για την επέτειο άφιξης – ορκωμοσίας του Ιωάννη Καποδίστρια στην Αίγινα (26-1-1828). https://karavaki.wordpress.com/Posted on 30/11/2013
ΚΑΙ το ερώτημα

ΥΠΑΡΧΕΙ σήμερα Καποδίστριας να ¨σώσει¨ την Γαλλία και την Ευρώπη;

ΥΠΑΡΧΕΙ … γιατί τον μεν Καποδίστρια τον δολοφόνησαν, αλλά δεν δολοφόνησαν το πνεύμα του που εμφορείτο με το πνευματικό μεδούλι του Ελληνοχριστιανικού πολιτισμού της Ρωμιοσύνης.

Σήμερα οι Τοκογλύφοι και οι Έμποροι των Εθνών στην Ευρώπη προσπαθούν απεγνωσμένα και με λύσσα , χρησιμοποιώντας κάθε πανουργία να δολοφονήσουν αυτό το ΠΝΕΥΜΑ και την πληρώνει πάλι η καταφρονεμένη Ελλάδα.

Δεν γνωρίζουν όμως οι ηλίθιοι ότι αυτό το ΠΝΕΥΜΑ θα σώσει αυτούς και τα παιδιά τους μετά τον όλεθρο του Παγκοσμίου Μακελειού που προαποφασίστηκε για να γίνει και ήδη γίνεται.

Με πνευματική ευθύνη και συνείδηση

Πηγή