Ο «μήνας του μέλιτος» Τραμπ – Ερντογάν τελειώνει κάπου εδώ

Αν κάποιος δέχθηκε με ενθουσιασμό την υποψηφιότητα και εκλογική νίκη του Ντόναλντ Τραμπ αυτός ήταν ο τούρκος πρόεδρος Ταγίπ Ερντογάν. Είδε στο πρόσωπο του αμερικανού μεγιστάνα έναν άνθρωπο που κατόρθωσε να επικρατήσει παρά την έντονη αντίσταση από τον Τύπο –τον συνεχάρη μάλιστα που «έβαλε τους δημοσιογράφους στη θέση τους»- και κάποιον που τελικά εκτόπισε την ελίτ της πολιτικής σκηνής, όπως είχε κάνει και ο ίδιος πριν από 15 χρόνια.

Παράλληλα, πολλοί στην Ευρώπη και ιδίως στη χώρα μας η οποία έχει το ένα μάτι στραμμένο στις διαπραγματεύσεις για την επανένωση της Κύπρου

και το άλλο στη διαχείριση προσφυγικών ροών στο Αιγαίο, έβλεπαν την προοπτική της διαμόρφωσης μίας απρόβλεπτης συμμαχίας Τραμπ – Ερντογάν στη θέση της διαχρονικά αδιαμφισβήτητης στήριξης της προεδρίας Ομπάμα προς την ελληνική κυβέρνηση.

Κι όμως, όπως γράφει σε ανάλυσή του το Politico, με κάθε προεκλογική δέσμευση που εκπληρώνει ο νέος πρόεδρος, γίνεται ολοένα και πιο σαφές ότι «ο μήνας του μέλιτος» ανάμεσα στον Τραμπ και την Τουρκία τελειώνει. Ηδη, από εκεί που συνέχαιρε τον αμερικανό ομόλογό του για την νίκη του και τον προσκαλούσε να επισκεφθεί άμεσα τη χώρα του, ο Ερντογάν έχει ρίξει τους τόνους. «Περιμένουμε να δούμε τη θα πει ο κ. Τραμπ για τη Μέση Ανατολή. Για την ώρα, αυτά που ακούμε είναι επιεικώς ενοχλητικά», είχε πει ο «σουλτάνος» σε δημοσιογράφους πριν από μία εβδομάδα.

Αυτό ήταν πριν τεθεί σε εφαρμογή ο κανονισμός που σφραγίζει προσωρινά τα σύνορα των ΗΠΑ για τους κατοίκους επτά μουσουλμανικών χωρών. Αφού τέθηκε σε εφαρμογή η απαγόρευση ο Ερντογάν σιώπησε. Τον λόγο ανέλαβε ο πρωθυπουργός της χώρας, Μπιναλί Γιλντιρίμ, τονίζοντας ότι «τα εσωτερικά ζητήματα δεν μπορούν να αντιμετωπίζονται με το κλείσιμο των συνόρων για ορισμένους ανθρώπους». Οπως χαρακτηριστικά είπε στην κοινή συνέντευξη Τύπου με τη βρετανή πρωθυπουργό Τερέζα Μέι το περασμένο Σάββατο «μπορείς να χτίσεις ένα τείχος, αλλά αυτό δεν είναι λύση. Αυτό το τείχος θα πέσει όπως έπεσε το Τείχος του Βερολίνου».

Ενα ευχάριστο διάλειμμα στη συνέντευξη Τύπου της βρετανής πρωθυπουργού Τερέζα Μέι και του τούρκου ομολόγου της Μπιναλί Γιλντιρίμ (REUTERS/Umit Bektas)

Αυτές οι αντιδράσεις από την τουρκική πλευρά είναι αναμενόμενες. Το κυβερνών APK εκπορεύεται από τον Ισλαμισμό και ο αρχηγός του εμφανίζεται ως προστάτης και εκπρόσωπος της κοινότητας των σουνιτών μουσουλμάνων της Μέσης Ανατολής. Αυτούς, τους μουσουλμάνους της Μέσης Ανατολής, στοχοποιεί ο Τραμπ με τις αποφάσεις που λαμβάνει. Το ίδιο είχε κάνει και προεκλογικά, προτείνοντας την απομόνωση των μουσουλμάνων, το περασμένο καλοκαίρι. Τότε η Αγκυρα είχε ζητήσει την αφαίρεση του ονόματος «Τραμπ» από τους Πύργους Τραμπ στην Κωνσταντινούπολη, χωρίς να σχολιάσει περαιτέρω τις προεκλογικές δεσμεύσεις του.

Αλλωστε, ο αρχικός ενθουσιασμός για τον Τραμπ πήγαζε περισσότερο από τη γενικότερη δυσφορία με την υποψηφιότητα της Χίλαρι Κλίντον, παρά από το ίδιο το πρόσωπο του Τραμπ, όπως εκτιμούν αναλυτές. Η υποψήφια του Δημοκρατικού Κόμματος υποστήριζε ανοιχτά τη στήριξη των Κουρδικών Μονάδων Προστασίας του Λαού (YPG), τις οποίες η Αγκυρα εκλαμβάνει ως παρακλάδι του Εργατικού Κόμματος του Κουρδιστάν στη Συρία, που το χαρακτηρίζει τρομοκρατική οργάνωση.

Επιπλέον, η καμπάνια της Κλίντον είχε λάβει χρηματοδότηση από φερόμενους ως υποστηρικτές του αυτοεξόριστου ιμάμη Φετχουλάχ Γκιουλέν, τον οποίο κατηγορεί ο Ερντογάν για την ενορχήστρωση του αποτυχημένου πραξικοπήματος του Ιουλίου.

Ο Πύργος Τραμπ στην Κωνσταντινούπολη (Murad Sezer / Reuters)

Η στήριξη προς τους Κούρδους της Συρίας και η άρνηση να εκδοθεί ο Γκιουλέν στην Τουρκία για να καταδικαστεί ως πραξικοπηματίας ήταν θέσεις του Μπαράκ Ομπάμα. Και όπως σημειώνει ο διευθυντής του γραφείου της δεξαμενής σκέψης German Marshall Fund στην Αγκυρα, Οζγκούρ Ουνλουχισαρκίλι, «πολλοί θεωρούσαν ότι η προεδρία Κλίντον θα ήταν μία συνέχεια της κυβέρνησης Ομπάμα. Ηλπιζαν ότι οι σχέσεις ανάμεσα στις δύο χώρες, ΗΠΑ και Τουρκία, θα βελτιώνονταν υπό την προεδρία Τραμπ».

Τώρα πια φαίνεται ότι η αισιοδοξία παραχωρεί τη θέση της στον κυνισμό. «Η Τουρκία είναι προβληματισμένη. Οι ελπίδες ότι ο Τραμπ θα αποδεχθεί επιτέλους το αίτημα έκδοσης του Γκιουλέν, μάλλον δεν θα καταλήξουν πουθενά, καθώς αυτό είναι ένα ζήτημα της αμερικανικής Δικαιοσύνης», τονίζει ο Ουνλουχισαρκίλι. Αντίστοιχα, η προθυμία που είχε επιδείξει ο Τραμπ να στηρίξει την πρόταση του Ερντογάν για την καθιέρωση ζωνών ασφαλείας στη Συρία έχει αρχίσει να προκαλεί ανησυχία στα στελέχη της τουρκικής κυβέρνησης που φοβούνται ότι οι ζώνες θα εγκαθιδρυθούν στα λάθος σημεία, δηλαδή στις περιοχές που βρίσκονται υπό τον έλεγχο των Κούρδων.

Και ενώ ο Γιλντιρίμ έχει καλέσει τη νέα αμερικανική κυβέρνηση να βάλει ένα τέλος στη «ντροπιαστική» ενίσχυση των μαχητών του YPG με όπλα, ο νέος υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, Ρεξ Τίλερσον, έχει ήδη χαρακτηρίσει τους κούρδους μαχητές τον μεγαλύτερο σύμμαχο της Δύσης στον αγώνα κατά του ISIS.

Και άλλο ένα νέο πρόσωπο στην αμερικανική επικαιρότητα, ο νέος διευθυντή της CIA, Μάικ Πομπέο έχει χαρακτηρίσει την Τουρκία «αυταρχική ισλαμιστική δικτατορία» σε σχόλιο στο Twitter που έχει διαγραφεί. Ακόμη και ο φιλότουρκος Μάικλ Φλιν, νέος Σύμβουλος Εθνικής Ασφαλείας, είχε εμφανιστεί σε βίντεο να υποστηρίζει τους πραξικοπηματίες που προσπαθούσαν να ρίξουν τον Ερντογάν!

Κι ύστερα έφτασε η ορκωμοσία του Τραμπ και οι μεγαλεπήβολες δηλώσεις του ότι θα αφανίσει την «ριζοσπαστικοποιημένη ισλαμική τρομοκρατία». Η Αγκυρα έλαβε το μήνυμα. «Το επικρατέστερο χαρακτηριστικό της νέας κυβέρνησης είναι ότι αναπτύσσει μία γενικευμένη και προκατειλημμένη προσέγγιση του ισλαμικού κόσμου», έγραφε αρθρογράφος της φιλοκυβερνητικής εφημερίδας Yeni Şafak.

Ενώ ο Ομπάμα ήταν πολύ προσεκτικός απέναντι στα αισθήματα των μουσουλμάνων και αρνούνταν να κάνει λόγο για «ισλαμική τρομοκρατία», ο διάδοχός του κάνει το αντίθετο και εξισώνει την τρομοκρατία με το Ισλάμ. Οπως προβλέπει ένας ειδικός από το Ινστιτούτο Brookings στην Ουάσιγκτον, ο Κεμάλ Κιρίτσι, «τελικά, η Τουρκία μπορεί να πεθυμήσει τον Ομπάμα».

The post Ο «μήνας του μέλιτος» Τραμπ – Ερντογάν τελειώνει κάπου εδώ appeared first on Protagon.gr.