Ο έρως θέλει κότσια

Εχω έναν φίλο που κάθε χρόνο τέτοια εποχή, όπου κατά εκατομμύρια σε όλο τον κόσμο πηγαινοέρχονται λούτρινα αρκουδάκια, καρδούλες, γαριδούλες, φραουλίτσες και αφρώδεις οίνοι, το ‘χει να το λέει: Εγώ Αγιο που δεν του ανάβω κερί δεν τον πιστεύω.

Ο γράφων αγαπά! Ετσι, συνηρημένα κι αμετάκλητα. Την τελευταία φορά που έφερε λουλούδια στη σύντροφό του με αφορμή την 14η του Φλεβάρη δημιουργήθηκε θέμα. Στο βλέμμα, μια σκιά του στυλ: τον μπαγάσα, τι να τρέχει;

Αναγκαιότητα η αναδρομή στο παρελθόν, αφού η αμέσως προηγούμενη αντίστοιχή

της, χρονιάρα μέρα, συνοδεύτηκε από ένα χωνί γαύρο, μυρωδάτο.

Αποδείχτηκε μάλιστα εξαιρετική επιλογή, δεδομένου ότι λίγα χρόνια μετά, τα δεσμά του γάμου επιβεβαίωσαν ότι ο γαύρος την κάνει μια χαρά τη δουλειά.

Αρκεί να τον καθαρίσεις και βέβαια να τον μαγειρέψεις ο ίδιος. Τον συνιστώ. Σε χωνί από χασαπόχαρτο. Αλλά αυτά είναι απλά Ιστορία.

Σήμερα, τρεις δεκαετίες μετά, το μόνο που έχω να συνεισφέρω είναι ότι ο έρωτας θέλει κότσια. Τέλος!

Δείτε το πλήρες κείμενο εδώ.

The post Ο έρως θέλει κότσια appeared first on Protagon.gr.

Keywords
Τυχαία Θέματα