Ο επίπονος δρόμος του γυρισμού

Από τον «Γυρισμό» («Coming Home» -1978 ) των αντισυμβατικών seventies μέχρι το «Ράμπο, το Πρώτο Αίμα» («First Blood» – 1982) του ρηγκανικού συντηρητισμού της δεκαετίας του ’80, η επανένταξη των στρατιωτών από την πρώτη γραμμή του μετώπου στην καθημερινότητα ενός απλού πολίτη ήταν ένα από τα αγαπημένα θέματα του σινεμά σε εκείνες τις περιόδους που η Αμερική έψαχνε να επουλώσει τα τραύματα της μετά τον καταστροφικό για αυτήν πόλεμο του Βιετνάμ.

Με τις αμερικανικές κυβερνήσεις να μην μπορούν (και να μη θέλουν) ποτέ να πουν όχι στην έναρξη μιας «ωραίας πολεμικής σύρραξης», οι περιπτώσεις πρώην

στρατιωτών που είχαν προβλήματα προσαρμογής στην πρότερη κατάσταση τους δε σταμάτησαν ποτέ να υφίστανται. Πράγμα που όπως ήδη αναφέρθηκε αποτελεί μια πρώτης τάξεως πηγή έμπνευσης για κινηματογραφικά σενάρια όπως τον «Ελεύθερο Σκοπευτή» του Τζέισον Χολ που μετέτρεψε σε εξαιρετική ταινία ο Κλιντ Ίστγουντ 3 χρόνια πριν.

Μάιλς Τέλερ με τη Χέιλι Μπένετ

Στην ίδια θεματική αλλά με τον Χολ να βρίσκεται πλέον ο ίδιος πίσω από την καρέκλα του σκηνοθέτη κινείται και το «Thank you for your Service», μία λίαν προσωπική και διεισδυτική ματιά στη ζωή μίας ομάδας αμερικανών στρατιωτών μετά τον πόλεμο στο Ιράκ. Βασισμένο στο ομώνυμο βιβλίο του βραβευμένου με Πούλιτζερ δημοσιογράφου Ντέιβιντ Φίνκελ, το φιλμ ακολουθεί μία ομάδα αμερικανών στρατιωτών που η επιστροφή στην πατρίδα τους αφού έχουν εκτελέσει το χρέος τους απέναντι της απέχει μακράν από την επιστροφή στην κανονικότητα. Οι προσωπικοί δαίμονες του καθενός που γιγαντώθηκαν μέσα στις δίνες των μαχών συνεχίζουν να στοιχειώνουν τις ζωές των ίδιων αλλά και των οικογενειών τους απαγορεύοντας τους ουσιαστικά να διεκδικήσουν το μερίδιο της ευτυχίας που δικαιούνται.

Ο συγγραφέας του βιβλίου δεν είναι ένας απλός καταγραφέας εμπειριών. Βρέθηκε ο ίδιος για οκτώ μήνες πλάι σε στρατιώτες της 2-16 Μοίρας Πεζικού, ανθρώπους που έπαιζαν καθημερινά με τις πιθανότητες για το αν θα ζήσουν για να πολεμήσουν μια μέρα ακόμα. Εκεί γνωρίστηκε με τον Άνταμ Σούμαν, έναν βετεράνο που είχε συμπληρώσει πάνω από χίλιες ημέρες μάχης. Ο άνθρωπος αυτός δεν έμοιαζε καθόλου με το πρότυπο του στρατιώτη που μπορεί να φωλιάζει στο μυαλό μας. Μετά από δυόμιση αποστολές στο Ιράκ, ο πόλεμος είχε μπει για τα καλά στο πετσί του και τον έκανε αγνώριστο, έναν τελείως διαφορετικό άνθρωπο από ότι ήταν πριν ξεκινήσει το ταξίδι στην παράνοια του πολέμου. Φεύγοντας από εκεί για να βρεθεί πάλι στην πατρίδα, ο Σούμαν έπρεπε να αφήσει πίσω του την σκόνη, τους εφιάλτες και τον θάνατο και να αναλάβει πάλι καθήκοντα συζύγου, οικογενειάρχη και πατέρα επιστρέφοντας σε μια κανονική ζωή χωρίς να τρέχει τίποτα. Κάτι που ούτε φαίνεται ούτε είναι εύκολο.

Δύσκολη, αλλά με διαφορετική έννοια, ήταν σίγουρα και η δουλειά του σκηνοθέτη, Τζέισον Χολ, ο οποίος πέρασε δύο χρόνια προσπαθώντας να ενσωματώσει όλο το υλικό του βιβλίου σε ένα σενάριο ικανό να δώσει στον θεατή μια εικόνα από το τι μπορεί να υπάρχει στο μυαλό αυτών των ανθρώπων όταν αντιμετωπίζουν καθημερινές καταστάσεις που για όλους εμάς θα φαίνονταν απλή ρουτίνα. Συμπαραστάτες σε αυτήν την προσπάθεια δεν είναι άλλοι από το καστ της ταινίας, με πρώτο και καλύτερο τον Μάιλς Τέλερ, έναν ηθοποιό που γνωρίσαμε λίγα χρόνια πριν στο αριστουργηματικό «Χωρίς Μέτρο». Η διαχωριστική γραμμή που υπάρχει εδώ μεταξύ πραγματικότητας και μυθοπλασίας είναι πολύ λεπτή και όλοι οι συντελεστές της ταινίας, με προεξέχοντες σκηνοθέτη και πρωταγωνιστές, έπρεπε να δρουν πάντα με σεβασμό για την αξιοπρέπεια των πραγματικών ηρώων, οι ζωές των οποίων παρουσιάζονται στο φιλμ. Αντίθετα με τον κόσμο του Χόλυγουντ, τα πράγματα εδώ δεν μπορεί να είναι απλά μια λαμπερή πρεμιέρα ή μια στατιστική στο box office.

The post Ο επίπονος δρόμος του γυρισμού appeared first on Protagon.gr.